จานแถมแฟ๊บ
ฮาฮ๊า ใครเกิดทันจานรุ่นนี้บ้าง
เมื่อเช้าผมจะทานข้าว ก็เลยหยิบจานมาจะคดข้าว แว๊บแรกที่เห็นจานลายไผ่ ทำให้ผมนึกถึงจานทานข้าวสมัยเด็กๆ แว๊บแรกในความคิดนึกว่าทำไมนะของสมัยนี้ถึงทำเลียนแบบของเก่าสมัยโบราณ (คำว่าโบราณของผมคือเมื่อสัก 30 ปีที่แล้ว) มือก็ไวเท่าความคิด ผมก็เลยพลิกดูด้านหลัง
 |
ปรากฏว่ามีความว่า "แฟ๊บ" อยู่ที่ด้านหลัง แสดงว่านี่ของจริงนี่ นี่แสดงว่าแม่ไปขุดเอาจานในกรุเก่าๆ มาใช้เหรอเนี่ย สมัยก่อนจำได้เลยใครจะซื้อผงซักฟอก จะเดินไปที่ร้านขายของชำประจำหมู่บ้านที่เราเรียกว่าร้านโชห่วย แล้วบอกว่าซื้อแฟ๊บ กล่องหนึ่ง แต่พอแม่ค้าส่งของให้ก็จะบอกว่าไม่ใช่จะเอาแฟ๊บยี่ห้อ "บรีส" จำได้ว่าสมัยก่อนจะไม่มีห้างสรรพสินค้า หรือ เซเว่นอีเลฟเว่น แต่จะมีร้านขายของจิปาถะ |
ชื่อร้านป้าหลวย อยู่ที่ท่ารถเมล์ แถวสี่แยกบึง ซึ่งหลังจากจับจ่ายซื้อกับข้าวกับปลาแล้ว แม่ผมก็จะมาแวะที่ร้านป้าหลวยนี่แหละ เพื่อจัดข้าวของและแวะซื้อของที่จำเป็นประเภทของใช้ ซึ่งสินค้าประเภทเครื่องใช้ประจำบ้าน เช่น แฟ๊บ สบู่ ยาสีฟัน ถ้าจะให้ลูกค้าสนใจในสินค้าจะต้องมีของแถม ซึ่งอาจจะเป็นจาน ชาม ช้อน ติดกับข้างกล่องไว้ ซึ่งจานข้าวที่บ้านผมสมัยก่อนนี่จะไม่ต้องซื้อเลย จานจะมีเป็นชุดๆ ลายไผ่ บ้าง ลายดอกไม้บ้าง พอเห็นจานข้าวลายไผ่นี้แล้วทำให้ผมนึกถึงวัยเด็กที่พี่สาวจะต้องกระเตง เอาขี่หลัง พาร่อนไปตามทุ่งนา เพื่อจะป้อนข้าว เพราะว่าผมไม่ยอมทานข้าวจนต้องเดือดร้อนพี่สาวต้องเอาขี่หลัง เฮ้อ ! นึกถึงสมัยเก่าๆ แล้วคิดถึงแม่จัง
ความเห็น (2)
สายลมแสงแดด
เหมือนกัน
แก้วของนกแก้ว ยังอยู่เลยครับ