เกมส์ออนไลน์กับงานของผม
วันนี้ดูเวลาเริ่มบันทึกตอนสี่ทุ่มเวลาดีทีเดียว
ช่วงเดือนตุลาคมนี้ ดูทุกอย่างมันรวดเร็วไปซะหมด ทั้งๆ ที่เด็กน้อยหยุดเรียนมาให้ผมอดอิจฉานิดๆ ไม่ได้ (อยากไปเที่ยวม่าง)
งานใหม่กำลังรอผมอยู่ตรึม ทั้งๆ ที่งานเก่าก็ยังไม่เสร็จอีกบานเบอะ
เลยทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลามาเล่นเน็ตมากนัก แต่บังเอิญช่วงนี้ได้เล่นเกมส์ออนไลน์ไปจากที่ห่างเหินมาเป็นปีแล้ว ได้เห็นแนวคิดใหม่ๆ เกี่ยวกับเกมส์มากขึ้น โดยเฉพาะเนื้อหาเกมส์ที่ออกแบบมาให้กว้างขึ้น การเก็บเงินก็เปลี่ยนรูปแบบไป เน้นไอเดียหลากหลายมาก
แต่เกมส์ก็ยังไม่โดนใจผมมากนัก ก็เล่นแบบข้ามาคนเดียวลองดูไปก่อน พบว่ามีการผจญจัย (เควส) ให้ทำภารกิจจำนวนมากพร้อมกับเนื้อเรื่องราวกับอ่านนิยายเล่มหนึ่งอยู่ ผมเลยชักติดใจเนื้อหานิดๆ ละ เสียดายที่เนื้อหามันเน่าไปนิด ประมาณว่าเราเป็นฮีโร่กอบกู้โลกที่ในโลกนั้นไม่มีใครช่วยได้แล้ว ซึ่งผมไม่ชอบที่มันเวอร์ไป(ตอนเด็กๆ ผมชอบมากน้า) ต้องชมคนแต่งเนื้อเรื่องที่ทำให้บทเน่าๆ นี้ยังพออ่านถูไถไปได้ อืม นอกเรื่องงานไปไกลละ ผมอยากจะบอกว่าเกมส์นี้ให้ไอเดียผมมากมายทีเดียวละ
ซึ่งตอนนี้ผมนำแง่คิดจากมันมาลองเป็นไอเดียที่ทำงานได้หลายอย่างทีเดียวครับ
ข้อแรก มันบอกผมว่าก่อนจะออกไปลุย คุณต้องอ่านศึกษาข้อมูลดีๆตัวเรา ก่อน ว่าเรามีความสามารถอะไรบ้าง เช่น เราเลือกอาชีพนักรบก็ต้องสู้เก่ง เรามีท่าไม้ตายอะไรบ้าง เราเก่งทางไหน ชกต่อยมือเปล่า ใช้อาวุธอย่างฟันดาบหรือขวานก็ว่าไป
ข้อสอง ต้องหาหรือขนอาวุธยุทโธปกรณ์ให้ครบ (โดยเฉพาะผมชอบฉายเดี่ยวต้องตุนยารักษาไปเยอะๆ) เท่าที่หาได้ตอนนั้น เรื่องเงินไม่ต้องห่วงเพราะเริ่มมามันไม่มีให้อยู่แล้ว ไปตาย เอ้ย หาเอาดาบหน้า
ข้อสามไปลองตาย เอ้ย ทดลองเล่นหาตัวตนของศัตรูว่า มันเก่งอย่างไหน มีจุดอ่อนอะไรบ้าง จะสู้อีท่าไหนดี มีศัตรูอยู่หลายระดับ เรามีวิธีสู้กับมันยังไง ตามใจเราเลยขอรับ จะลุยกันแบบหมา เอ้ย สหบาทาก็ได้ ยังไงน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ผมไม่ค่อยชอบวิธีนี้นักเพราะหาพวกประจำเล่นลำบาก (แบบว่านานๆ ไปทีใครก็จำได้) เลยชอบเล่นบุรุษนิรนามฉายเดี่ยว
แต่สู้คนเดียวย่อมมีขีดจำกัดจึงต้องแบกยามาเยอะๆ หรือไม่ก็ไปสู้ศัตรูตัวเล็กๆ จนเก่งก่อนแล้วค่อยไปสู้ตัวที่สู้ไม่ได้เมื่อกี้แล้วจะได้ความสะใจ เอ้ย ภูมิใจเล็กๆ เกมส์ออกแบบมาให้เราต้องปรับตัวเรื่อยๆ โดยสร้างศัตรูเก่งขึ้นจนที่จะรับมือไหวมาเรื่อยๆ เราต้องปรับตัวเราให้เก่งขึ้นแต่ก็จะถึงขีดจำกัดกายเนื้อจนได้ขอรับ
เช่น ศัตรูนี้โจมตีเรารุนแรงพอๆ กันแต่มันมีพลังชีวิตเยอะกว่าเราสิบเท่า เราจะเล่นวิธีลุยทึกกับมันก็ไม่ไหวแหละครับ เปลืองยารักษามาก
วิธีง่ายสุดคือ หาชุดเกราะมาใส่หรืออาวุธแบบใหม่ที่แข็งแกร่งรุนแรงกว่าเดิมเยอะๆ มาใช้
ลองมองเห็นศัตรูในเกมส์ คือ "ปัญหา" ที่มาให้เราแก้ไข
แทนที่คำ "ศัตรู" ว่า "ปัญหา"
แทนที่คำ "สู้/เล่น" ว่า "แก้"
ดูสิครับแล้วจะตกใจแบบผม
มองงานตัวเองไป เราอยู่ระดับไหนแล้ว เราทำอะไรได้บ้าง เรามีอาวุธอะไรในมือบ้างในการไปลุยกับงาน(ปัญหา) ข้างหน้า
เราต้องหาอาวุธไว้ฟาดฟัน ชุดเกราะป้องกันตัวรับการโจมตีจากคุณปัญหาต่างๆ ที่จะรุมเร้าเข้ามาพอหรือไม่ ถ้ายังไม่มีก็รีบหามาซะ ไม่มีใครหยิบมาให้คุณ ก็ต้องมีสักทาง หาแร่เหล็กมาตีเองก็ได้ ลองดูเถิดขอรับ ไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าคุณตีเก่งก็ได้ดาบที่คุณสามารถดัดแปลงให้เหมาะมือคุณได้ ถ้าตีล้มเหลวก็ได้รู้ว่ามันมีปัญหาอย่างไร ถ้าพยายามแล้วจนรู้ว่าคุณไม่เหมาะกะการตีเหล็ก พลิกเรื่องนี้ไปตะโกนหาเพื่อนซะ ต้องมีเพื่อนที่ตีอาวุธเก่งสักคนแถวนี่บ้างละ ถ้าเจอแล้วก็ผูกมิตรกะเขาซะ ช่วยผลักดันให้เขาตีอาวุธเก่งยิ่งขึ้นๆ แล้วเราจะได้มีอาวุธดีๆ ไว้ใช้เรื่อยๆ เขาเองก็จะมีชื่อเสียงเป็นนักตีอาวุธมือหนึ่ง win-win ด้วยกันทั้งสองฝ่าย
ตอบตัวเองดูว่า ดีไหมถ้าเรามีเพื่อนร่วมงานที่เก่งขึ้นเรื่อยๆ และเราเองก็จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ เป็นเพื่อนร่วมงานเขา เขาจะดีใจไหม
หากปัญหางานเดิม สามารถมีอาวุธที่จัดการได้ในพริบตากับการลุยทึกไปเรื่อยแก้ปัญหาวิธีเดิม ผลลัพธ์ที่ได้ไม่ต่างกันเพียงทางหนึ่งเหนื่อยเพิ่มขึ้นเรื่อยเพราะจะเจอกับปัญหาใหม่ที่เก่งขึ้นเรื่อยๆ เราจะเลือกวิธีไหน
เคยมีคนถามผมเหมือนกันว่า ผมมองเกมส์กะงานมาเข้ากันได้ไง อืม..คำถามนี้ตอบยากเหมือนกันนะ ผมเพียงแค่เห็นความเกี่ยวโยงมั้งครับ
งานกะเกมส์กะการดำเนินชีวิต
ใครมองเห็นว่ามันต่างกันบ้าง ใครมองว่ามันเหมือนกันบ้าง ก็แล้วแต่คนจะมองว่ามองมุมไหน
ผมมองว่ามันเหมือนกันตรงที่เราต้องเก่งขึ้นเรื่อยๆ
งานประจำต้องเบาลงเรื่อยๆ เบาแล้วเบาอีก
หากไม่เป็นเช่นนั้นแล้วจะก้าวไปข้างหน้าต่อได้อย่างไร
ในเมื่อยังต้องรับปัญหาด้วยความหนักแรงเช่นเดิมอยู่อีก
งานใหม่ที่ร้ายกาจกำลังรอให้เราไปลุยข้างหน้าอยู่
เกมส์สนุกเพราะเราพิชิตศัตรูได้หรือ
งานก็สนุกถ้าเราพิชิตปัญหาได้หรือ
ไม่ใช่หรอกเพราะเรารู้ว่าเราเก่งขึ้นต่างหาก
ที่ทำให้เรารู้สึกดีและสนุกเรื่อยๆ
ก่อนนอนคิดคำขวัญไว้อ่านเล่น
วันนี้คุณ(หาคน)ตีดาบ(เกราะ)ไว้รับมือปัญหาแล้วหรือยังครับ
ขอให้ทุกท่านจงมีความสุขขอรับ
สรุปยอดความคิด
ธรรม(ชาติ)แทรกอยู่ในทุกที่เพียงแต่คุณจะเห็นหรือไม่
แม้แต่ในเกมส์ออนไลน์ก็เช่นกัน
เป้าหมาย
จะพัฒนาตัวเองและทุกคนให้เก่งชึ้นเป็นทีมสุดยอดไปด้วยกัน ให้แต่ละคนมีดาบ(เกราะ)ที่ร้ายกาจในแบบฉบับตัวเอง สามารถลุยได้ทุกฉาก ทุกศัตรู เอ้ย ปัญหาขอรับ
สิ่งที่ทำอยู่
ตีดาบให้เบาและคมขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ผมเจอดาบแบบที่ผมชอบแล้วขอรับ
ต้องขอบคุณหลายๆ ท่านที่ช่วยให้ไอเดีย,ความรู้และกำลังใจ
หากไม่ได้ทุกคน คงไม่มีผมในวันนี้
เกมส์ออนไลน์ที่ผมเล่นมา
เกมส์โคบาลออนไลน์, โดโมออนไลน์, แฟรี่แลนด์
หนังเกาหลีที่ติดตราตรึงใจผมมาก ไม่ว่าความคิด,ประวัติศาสตร์ที่แทรกอยู่ทำให้ผมขนลุกว่าเขาทำได้ยัไง
จูม่ง,โซดองโย,แดจังกึม
หนังสือเยอะมาก
ที่ลืมไม่ได้ พี่ๆ ที่ทำงานที่คอยให้กำลังใจ และเป็นกำลังหนุนให้ผมไม่ตาย เอ้ย ท้อไปกลางทางซะก่อน
คนไข้ทุกท่านที่แวะเวียนมาให้ปัญหา เอ้ย ขอเสนอแนะหลายอย่าง
รวมทั้ง พรพ.ที่ทิ้งโจทย์สุดยอดให้ผมนั่งคิดทั้งเดือนว่า จะเอาอะไรไปลุยดี ผมยังเชื่อว่าทุกปัญหามีทางแก้ เรามาเผชิญหน้าและสนุกกะปัญหาเรียลไทม์ดีกว่าขอรับ
ความเห็น (1)
เกมนี้ดีเหมือนกันครับมาเล่นกันเยอะๆนะ