ความสำเร็จแบบยับเยิน
ในมุมมองหนึ่งที่มีต่อการจัดการศึกษาทุกระดับในบ้านเมืองเรา เป็นมุมจากผู้ปฏิบัติในพื้นที่หนึ่งแต่มองแบบภาพรวม เมื่อพิจารณามุมดีที่สำเร็จอย่างน่าชื่นชม จะพบว่ามีสิ่งดีๆเกิดขึ้นทั่วทั้งแผ่นดินไทย เราจะเห็นความเอื้ออาทรต่อกันทั้งจากครู นักเรียน พ่อแม่ ผู้ปกครองนักเรียน ตลอดจนชุมชนและทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง
ขณะเดียวกันในมุมหนึ่งก็จะพบเห็นความอ่อนล้า ความหวั่นไหว ความเบื่อหน่าย ทั้งจากครู นักเรียน พ่อแม่ ผู้ปกครองนักเรียน ตลอดจนชุมชนและทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง ซึ่งหากเป็นนักมวยที่กำลังชกบนเวที ก็จะมีอาการกล้าๆกลัวๆ ทั้งอยากชก อยากหนี อยากจบ อยากหมดยก รวมถึงออกอาการอยากแขวนนวม
ทันทีที่ข่าวการจะเปิดรับข้าราชการเพื่อเข้าสู่กระบวนการเกษียณอายุก่อนกำหนด ครูไทยออกอาการดีใจเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ถึงขั้นที่ต้องออกมาบอกกันใหม่ว่า ขอทบทวนอีกที เพราะเกรงว่าพ่อพิมพ์ แม่พิมพ์ของชาติ จะชวนกันแขวนนวมมากเกินไป ทำให้หวนคิดถึงบทเพลงหนึ่งที่มีบางตอนบอกไว้ว่า ดีอกดีใจรอดตายแล้วเรา
นั่งอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์รายวัน หลายฉบับ มีการพูดถึงโรงเรียนในฝัน ว่าใครฝันกันแน่ ฝันอะไร ฝันแบบไหน ทั้งครู ผู้บริหาร ต้องนั่งกุมขมับกันเป็นทิวแถว
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องธรรมดาของการทำงาน ที่จะมีทั้งสำเร็จและไม่สำเร็จ สุขใจ ปวดใจ บ้างพอเป็นยาชูกำลัง สำหรับผมแล้วเห็นว่า ภาพรวมของการจัดการศึกษา ณ ปัจจุบัน ประสบผลสำเร็จพอสมควร ซึ่งผมอยากเรียกว่า ความสำเร็จแบบยับเยิน
ความเห็น (4)
สวัสดีครับท่าน ผอ.
- โรงเรียนในฝัน เห็น เขาเรียกกันใหม่ว่า โรงเรียนนายฝัน แล้วครับ
- มีป้ายติดโชว์ไว้หน้าโรงเรียนแล้วคิดว่าจะของบประมาณหรือขอเลื่อนตำแหน่งได้ง่ายๆ
- ตรงกันข้าม กับได้ย้ายมาหลายราย เป็นข่าวออกทีวีก็มีให้เห็น
- นั่งเทียนเขียนเบิกงบประมาณ ถูกตั้งกรรมการสอบวินัยก็หลายราย
- นี่แหละครับเขาถึงเรียกว่า ..โรงเรียนนายฝัน แต่อาจฝันที่เป็นจริงหรือฝันสลาย ผมไม่รู้ด้วยนะครับ ... อิอิ
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
ที่อาจารย์ทั้งหลายดีใจที่จะแขวนนวมเป็นเพราะอะไรคะอาจารย์ ไม่เข้าใจค่ะ
ผอ.ขาแวะเข้ามาทักทาย อ่านเรื่องเดิมคะ คิดถึงคะ