เรียนรู้ที่กัมพูชา : เริ่มต้นอย่างไรดี

        ถึงกัมพูชา ผมนั่งรถจากสนามบินโปเชนตง ที่พนมเปญเปญ ผ่านเส้นทางหมายเลข 3 ลงไปทางใต้ของกัมพูชา มุ่งสู่โรงงานที่ตั้งอยู่จังหวัดกัมปอต ระยะทางประมาณ 130 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทาง เกือบ 3 ชั่วโมง ..

          พอถึงโรงงานหลังจากเก็บข้างของเข้าห้องพักเรียบร้อย  ก็ทานอาหารที่ขายอยู่ใต้อพาร์ทเมนต์ เขาบอกว่าเป็นอาหารแบบไทยนะครับ แต่ผมกินแล้วรสชาดไม่คุ้นเลย ก็เอาเป็นว่ากินเพื่ออยู่ ระหว่างทานอาหารผมก็คิด ว่า “แล้วเราจะเริ่มอย่างไรดี”  รีบทานให้เสร็จแล้วก็ติดรถที่คอยบริการเข้าไปในสำนักงาน  เพื่อสอบถาม ขอคำแนะนำแนวทางการทำงาน  เข้าไปในสำนักงานก็เจอ ผู้จัดการ  OD ครับ พูดคุยทักทายขอคำแนะนำ แล้วก็ได้รับคำตอบว่า “ผมก็ยังไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน มันแปลกไม่เหมือนที่เมืองไทยเลย “ แล้วเขาก็แนะนำน้องคนหนึ่งที่เป็นพนักงานท้องถิ่นชาวกัมพูชา ที่จะมาคอยช่วยผมทำงาน  สอบถามพบว่าพึ่งเข้างานได้ 12 วัน ..แล้วผมจะทำอย่างไรดี  แผนงานก็เตรียมมาซะเยอะ กำหนดการจัดอบรมยาวเหยียด หากไม่มีใครช่วยคงไม่เสร็จตามแผนแน่นอน

         ผมหันไปคุยกับน้องที่จะมาช่วยงานเพื่อทำความรู้จักสอบถามถึงพื้นฐานการทำงาน ปรากฏว่าน้องเขาพึ่งจบมาใหม่ๆ ยังไม่เคยทำงานที่ไหน และก็ยังไม่รู้จะทำอย่างไร  ในใจผมแผ่วเลยครับ งานนี้หาตัวช่วยไม่ได้เลย นึกไปนึกมา ก็คิดว่ายังดีนะน้องเขารู้ภาษาขแมร์  เขาคงช่วยได้ในเรื่องของภาษา..ส่วนแนวทางไม่เป็นไร ..ตั้งสติ แล้วค่อยคิดหาทางออก...

          หลังจากนั้นผมก็เดินไปทั่วครับ ทักทายกับพนักงานไทยที่ไปอยู่ก่อนหน้าแล้ว สอบถามสาระทุกข์ สุกดิบ และความเป็นอยู่ทั่วไป  คุยคนนั้นนิดคนนี้หน่อย  ผลจากการคุยทำให้ผมได้ข้อมูล โดยไม่ได้ตั้งใจแต่กลับจะเป็นประโยชน์ แต่ก็ขัดแย้งกับแผนที่เตรียมมา...อาจสงสัยว่าผมคุยอะไรบ้าง ...สรุปได้ง่ายว่าจากการพูดคุยกับพี่ๆทีมไทยที่ไปก่อนหน้านั้นทำให้ผมทราบว่า ก่อนที่ผมจะมาเขาก็มีการจัดอบรม กันเป็นประจำ แต่ผลก็คือการอบรมไม่สามารถเสริมสร้างความรู้ให้พนักงานท้องถิ่นได้ อบรมกันมาแล้วเกือบ 4 เดือน ก็ยังเหมือนเดิม ..ประเด็นนี้ทำให้ผมสนใจว่าเป็นเพราะอะไร การสอนงานที่ผ่านมาจึงไม่ได้ผล  จึงถามพี่เขาว่าจะจัดอบรมอีกเมื่อไหร่  เพื่อที่จะขอเข้าไปสังเกตการณ์ด้วย  พี่เขาบอกว่า “พรุ่งนี้ตอนเช้าก็จะสอนงานกันอีก” ...เอาไว้รอพรุ่งนี้อีกวันแล้วค่อยทำงานแล้วกัน วันนี้เหนื่อยจากการเดินทาง แล้วจึงกลับไปพักผ่อน...รอวันพรุ่งนี้ครับ...