เล่มโปรด...

เล่มนี้ซิ...เล่มโปรดของข้าพเจ้า&$              ฉันมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง “ปอล์”   เป็นชื่อเล่นเล่น ชื่อจริงของชื่อเล่นคือ “โอปอล์”   ส่วนชื่อจริงจริง คือ “กรองจิตต์” ปอล์แทบจะเป็นเสมือนเงาของฉันก็ว่าได้ เพื่อนเพื่อนเคยเปรยให้ฟังว่า ถ้าเห็นฉันเมื่อไหร่ จะต้องเห็นปอล์ด้วยทุกครั้งไป ฉันประทับใจอะไรในตัวเพื่อนคนนี้น่ะหรือ บ่อยครั้งทีเดียวที่ฉันงุงงง และต้องตั้งคำถามให้กับตัวเองเสมอว่า ทำไม ปอล์ ถึงได้หายใจเข้าออกเป็นหนังสือไปหมด อิริยาบถของปอล์ที่อยู่ในห้วงความคิดคำนึงของฉัน ก็คือการมีหนังสืออย่างน้อย 1 เล่ม ติดตัวเสมอ เมื่อว่างเว้นจากการทำอะไรก็แล้วแต่ ปอล์จะหยิบหนังสือขึ้นมาแล้วเปิดอ่านหน้าที่คั่นไว้ เมื่อมีงานให้ทำ ปอล์ก็จะวางหนังสือลง และเมื่อว่างอีก ก็หยิบมาอ่านต่อ เป็นอย่างนี้เรื่อยไป ฉันอดถามไม่ได้ว่า ปะติดปะต่อเนื้อเรื่องได้อย่างไร ปอล์บอกว่า เขามีลิ้นชักในหัวอยู่มากมาย ระบบการจัดการกับมัน ก็เพียงแค่เปิด-ปิดลิ้นชักให้ถูกช่องและถูกเวลาเท่านั้นเอง แหม..ช่างมีระบบการจัดการดีเหลือเกิน            วันนี้..ก็อีกเช่นกัน ที่ฉันเหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่ง อยู่ในมือของปอล์ แต่แปลก ฉันจำได้ว่า ปอล์ถือหนังสือเล่มนี้มานาน...นานมาก ปกติ ปอล์เป็นคนอ่านหนังสือเร็ว ปอล์บอกว่า “เล่มนี้...เป็นเล่มโปรด” ฉันจึงหยิบมาดู “มีชีวิตที่ดี : มีบทเรียนดี ๆ ให้ชีวิต” เป็นหนังสือแปลของ วรรธนา  วงษ์ฉัตร จาก Life’s Greats Lessons:20 Things That Matter เขียนโดย Hal Urban  ISBN คือ ISBN974-91702-5-3 เบญญาวัธน์เป็นบรรณาธิการ จำนวน 208 หน้า  พิมพ์เป็นครั้งที่ 21 แล้ว ข้อมูลดังกล่าวทำให้ฉันอดใจไม่ได้ที่จะขอยืมอ่านบ้าง เจ้าหล่อนใจดีอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันได้มา ก็รีบอ่าน โอ้...หลังจากศึกษาเกี่ยวกับผุ้เขียนและคำนิยมแล้ว ฉันไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมหนังสือเล่มนี้จึงได้ครองใจผู้อ่านเสียมากมายปานนี้  ฉันอ่านเนื้อความบางตอนแล้วรู้สึกคุ้น..คุ้นอย่างไรชอบกล              ฮึมมมม...ฉันนึกออกแล้ว ฉันเคยมีปัญหาหนักอก ปรึกษากับปอล์หลายครั้ง ทุกครั้งปอล์จะปลอบและให้ข้อคิดกับฉัน แล้วจะไม่ให้ฉันรักและศรัทธาเงาของฉันได้อย่างไร คำพูดของปอล์ทั้งหมดที่ถ่ายทอดไว้ พรั่งพรูจากสมองของฉันมากมาย ฉันเพิ่งประจักษ์แจ้งแก่ใจตอนนี้เอง ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นผลพวงจากการอ่านหนังสือหลากหลายเล่มของปอล์นี่เอง “จำไว้นะเพื่อน ไม่มีใครไม่อยากเป็นคนดี แต่บางครั้งเขาไม่รู้หรอกว่า อะไรคือสิ่งสำคัญสำหรับชีวิต อะไรคือบุคลิกลักษณะที่ดีและมันหมายความว่าอย่างไรในการที่จะทำให้ตนเองประสบความสำเร็จ”  ปอล์เตือนฉันว่า “ความสำเร็จอยู่ที่การลงมือทำ ไม่ใช่การได้มา…” และ “เงินไม่ใช่ทั้งหมดที่จะทำให้ประสบความสำเร็จ...”  บางครั้งฉันจริงจังกับชีวิตมากเกินไป เธอหยุดยั้งจิตเตลิดของฉันด้วยคำพูดที่ว่า “จงหัวเราะและมีความรู้สึกที่ดีต่อชีวิต ความเหลวไหลนิดๆเป็นครั้งคราว ถูกปรุงโดยคนฉลาดที่สุด หัวใจที่เบิกบานเปรียบเสมือนยาขนานเอก การได้หัวเราะแบบขำกลิ้งแค่สิบนาที มีฤทธิ์เหมือนยาสลบ ทำให้เรานอนหลับสบาย”                บางเวลา ฉันรู้สึกน้อยใจในโชคชะตาที่เกิดมาไม่มีอะไรเหมือนคนอื่นเขา ปอล์อีกนั่นแหละที่ถ่ายทอดสิ่งต่างๆ ที่เป็นประโยชน์จากการอ่านหนังสือเล่มนี้ แล้วแอบกระซิบว่า “คนดีๆ สร้างชีวิตบนพื้นฐานของความเคารพนับถือ จงเริ่มต้นที่การเคารพตนเองก่อน ศรัทธาในตนเองก่อนและมองโลกในแง่บวกเสมอ” จากนั้นปอล์ก็กล่าวต่อว่า “ร่างกายของคนเรานั้นต้องการอาหารบำรุงและการออกกำลังกาย ความคิดจิตใจและจิตวิญญาณก็เช่นกัน”                 เราสองได้รับรู้จากหนังสือนี้ว่า   สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต คือ การเป็นคนดี เราจึงตกลงกันว่าจะไม่ถามอีกว่าคนดีคืออย่างไร เพราะ ณ เวลานี้ เราทั้งคู่ต่างได้รับสิ่งดี ๆ มาตลอดชีวิต มี พ่อแม่ที่ประเสริฐ ได้ครูที่เป็นปูชนียบุคคล คบเพื่อนที่ดี อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้สั่งสมให้เรามีประสบการณ์ ที่น่าสังเกตอีกอย่างหนึ่ง คือ ชีวิตปอล์อาจก้าวเดินไปพร้อมกับปัญหานานัปการ แต่บนทางเดินนั้น ปอล์มีหนังสือเป็นเพื่อนคู่ใจนอกเหนือจากฉัน  วินาทีนี้ ฉันรู้สึกภูมิใจเสียหนักหนา ที่มีเงาของตัวเองเป็นเพื่อนแท้ที่ดีที่สุดของชีวิตฉัน “ปอล์” และ “เล่มนี้ซิ...เล่มโปรดของเธอ “มีชีวิตที่ดี : มีบทเรียนดีๆ...ให้ชีวิต” ขอบคุณเธอเหลือเกิน เงาของฉัน