- บนโต๊ะตัวหนึ่ง มีจิ๊กซอส์กระจัดกระจายอยู่เต็มเกลื่อนกลาดยังไม่มีชิ้นไหนถูกประติดประต่อ
- ที่มุมโต๊ะด้านหนึ่ง จิ๊กซอส์สองตัวนอนสงบนิ่งอยู่ใกล้ๆกัน
- ลวดลายทั้งสองเป็นสีฟ้าอ่อนของท้องฟ้ายามเช้าเหมือนกัน
- คล้ายๆว่าจะเป้นจิ๊กซอส์ที่อยู่ข้างกันในรูปที่สมบูรณ์
- เริ่มหมุนตัวช้าๆพยายามหามุมที่จะประสานกับอีกฝ่ายที่เป็นหนึ่งเดียวกัน
- ใช้ส่วนเว้าของเรา ไปสอดกับส่วนโค้งของเขา
- หาส่วนโค้งเว้าแหว่งของเขา มารับส่วนป้านเทอะทะของเรา
- ทั้งค่พยายามอยู่อย่างนั้น
- เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า จิ๊กศอส์ทั้งสองพยายามอย่างมากที่จะต่อกันให้สนิท
- มุมแล้วมุมเล่าที่ลองปรับ เหลี่ยมแล้วเหลี่ยมเล่าที่พยาประสาน
- ไม่มีครั้งไหนจะต่อกันได้อย่างสนิทไร้ช่องว่างส่วนเกินเลย
- สุดท้ายจิ๊กซอส์ที่ใหญ่กว่าจึงยอมแพ้ เคลื่อนตัวจากไป
- จิ๊กซอส์ตัวเล็กร้องเรียกด้วยความโศกเศร้า
- เธอจะไปไหน ฉันทำผิดอะไรเหรอ เธอจึงต้องจากฉันไป ฉันไม่ดีตรงไหน ทำไม
- ทำไมเธอต้องยอมแพ้แบบนี้ด้วย เธอไม่สงสารฉันเลยเหรอ ไม่สียดายวันเวลาที่เรา พยายามประสานให้เป็นหนึ่งเดียวกันเหรอ
- จิ๊กซอส์ตัใหญ่หันหน้ามาด้วยความปวดร้าว เอ่ยเสียงเรียบๆ
- ..ทำไมเธอคิดว่าเธอทำผิด การที่เราต่อเป็นชิ้นเดียวกันไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอ ไม่ใช่ความผิดของฉัน เป็นเพราะว่าเราไม่ใช่เป็นจิ๊กซอส์ที่ถูกออกแบบมาให้อยู่ข้างกัน ก็เท่านั้น และฉันกำลังจะยอมรับมันด้วยความเจ็บปวด ฉันสียใจที่ทำเธอบอบช้ำจาการที่เราพยายามดัดตัวเองให้ประสานกับอีกฝาย แต่ก็ไม่รู้ใช่ไหม ฉันก็บอบช้ำไม่แตกต่างจากเธอเลย เวลาและพยายามของเรามันไม่สูญเปล่าหรอก เพราะอย่างน้อยมันทำให้เรารู้ส่วนเว้าส่วนโค้งของเรามันโค้งแค่ไหน ส่วนเว้าของเรามันลึกเท่าไหร่ และเราควรหาจิ๊กซอส์รูปแบบไหน มาเติมช่องว่างที่เราขาดไป ร้องไห้ตรงนั้นเถดและทิ้งความโศกเศร้าทั้งหมดไว้ตรงนั้น เมื่อเธอแข็งแรงดีแล้ว เธอจงตามหาจิ๊กซอส์ที่ถูกสร้ามาอยู่ข้างๆเธออย่างแท้จริง ถึงวันนั้นเธอคงเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดในวันนี้
- จิ๊กซอส์ตัวใหญ่จากไป แร่องราวยังดำเนินต่อไป ร่องรอยความบอบช้ำและเสียงร้องไห้ของจิ๊กซอส์อีกมากมายยังแว่วมาจากทั่วทุกมุมโต๊ะ
- สุดท้ายแล้ว
- จิ๊กซอสืของภาพชื่อความรักนี้จะถูกประกอบเป็นรูปที่สมบูรณ์สวยงามได้หรือ
- ไม่มีใครรู้ และถึงตอนนี้จิ๊กซอสืผู้น่าสงารตัวเล็กตัวนั้น จะเข้าใจส่งที่จิกซอส์วใหญ่พูดหรือยัง ไม่มีใครรู้
- ยิ่งกว่านั้น
- คำพูดของจิ๊กซอส์ตัวใหญ่ทั้หมดคือความจริง หรือเป็นเพียงข้อแก้ตัว
- ยิ่งไม่มีใครรู้
- เมื่อไหร่จะมีใครรู้
ความเห็นของเรานะ
ก็ว่างั้นละ เมื่อไหร่จะมีใครรู้ว่าคำพูดทั้งหมดเป็นความจริงหรือคำแก้ตัว สำหรับผมขอบใจคำพูดองจิ๊กซอส์ตัวใหญ่ เพราะช่วยให้ผมเข้าใจอะไรหลายๆอย่างที่ตอนนี้ตัวผมกำลังพบเจอกับมันอยู่ คงถึงเวลาที่ต้องออกตามหาจิ๊กซอส์ตัวใหม่ที่เข้ากับผมได้สักที คุณจะรู้หรือว่าเป็นความจริงหรือคำแก้ตัวก็ต่อเมื่อคุณหาจิ๊กวอส์ที่เข้ากับคุณได้จริงๆ จนเมื่อนั้นคุณจะรู้เอง......