เงินเดือนเดือนแรก 6,360 บาท กับ ขายปลาดุกครั้งแรก 25 บาท ต่างกันอย่างไร
เงินเดือนเดือนแรก เป็นสิ่งที่หลายคนเฝ้ารอ ก็คิดกันว่าเงินเดือนเดือนแรกจะทำอะไรบ้าง เช่น ให้พ่อแม่ แต่เดือนที่สองก็ขอพ่อแม่ต่อ อันนี้ก็แล้วแต่นะครับ เงินเดือนเดือนแรกในฐานะลูกจ้างชั่วคราวของหน่วยงานราชการ 6,360 บาท เมื่อวันที่ 30 เมษายน 2540 ความรู้สึกที่ได้เงินเดือนเดือนแรกก็ดีใจเป็นธรรมดาที่ไม่ต้องขอเงินพ่อแม่แล้ว (แน่เหรอ) ก็จำไม่ได้แล้วครับว่าเงินเดือนเดือนแรกเอาไปทำอะไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ ค่าเช่าบ้าน ค่าอาหารในแต่ละวัน อื่นๆ ก็แทบจะไม่เหลือเก็บ
การกลับมาอยู่บ้านรายได้หลักของผมได้จากการกรีดยาง แต่ก็ยังไม่ใช่ความภาคภูมิใจอะไรมากนักถือเป็นเรื่องปกติ กุมภาพันธ์ถึงกันยายนผมยังไม่มีรายได้อะไรกับชีวิตเกษตรกรของผมเลย ลองผิดลองถูก ปลูกผักได้กินเองบ้าง แมลงกินบ้าง ก็แบ่งๆ กันไป ผักบางอย่างปลูกแล้วไม่สำเร็จก็เป็นความรู้ ที่สำเร็จก็เป็นความรู้ สรุปทุกอย่างก็เป็นความรู้ที่ได้จากการลงมือทำ
2 ตุลาคม 2550 เป็นวันที่ต้องจดจำเพราะเป็นวันที่ผมมีรายได้ที่ไม่ใช่รายได้จากการเป็นลูกจ้าง คือมีคนมาขอซื้อปลาดุกที่ผมเลี้ยงเอาไว้ โดยที่ผมไม่รู้เลยว่าเขาขายกันราคาเท่าไหร่ เพราะไม่ได้เลี้ยงไว้เพื่อขาย คนซื้อบอกราคามาเอง ผมได้เงินมา 25 บาท แต่ก็เป็น 25 บาทแห่งความภูมิใจ ถามว่าเงินที่ได้มามันทำให้ผมกำไรขึ้นมั๊ย ก็ไม่ใช่ ทุกสิ่งทุอย่างที่ผมทำตอนนี้ไม่ใช่เพื่อเงิน ไม่ใช่เพื่อกำไร แต่มันเป็นอาหาร เป็นการแบ่งปันเพื่อนบ้าน เหลือแล้วค่อยขาย ที่สำคัญมากกว่ากำไร มากกว่าเงิน คือ ความสุข ตอนนี้ผมไม่ค่อยสนใจว่ากำไรขาดทุนเท่าไหร่ แต่ผมกำไรความสุข
ต่อจากนั้นอีกไม่กี่วันก็มีคนมาขอซื้อปลาดุกอีก เงินที่ได้มาจากครั้งแรก ครั้งที่สองสาม ผมเก็บใส่กระป๋องเอาไว้ ความภูมิใจมีต่อครับ 14 ตุลาคม 2550 (เมื่อวานนี้เอง) เมื่อแม่ค้าเร่ขายปลามาขอซื้อมะระเป็นการขายมะระลูกแรก ซึ่งก่อนหน้านี้แจกเพื่อนบ้าน และเก็บมากินเองไปแล้วหลายลูกแล้ว และเมื่อวานตอนเย็นก็เก็บมะระขายอีก 4 กิโลกรัม ก็ไม่ได้ทำให้ผมมีเงินเป็นกอบเป็นกำหรอก แต่ผมก็ได้ทำให้คนที่กินมะระผมไม่กินสารพิษจากยาฆ่าแมลงเข้าไป เป็นการขายอย่างสะอาด ที่ไม่เคลือบไปด้วยสารพิษ มีความสุขทั้งคนขายและคนซื้อ
เส้นทางเดินของใครก็ของมันครับ ถ้าเดินแล้วมีความสุขก็เดินไป ผมแค่อยากบอกว่า เงินหรือความรวย ไม่ใช่ปัจจัยหลักที่จะทำให้มีความสุข ใครที่กำลังกอบโกยหวังรวยแล้วบอกว่าจะมีความสุข ก็ลองคิดใหม่ ถ้าสะกดคำว่า "รวย" ว่า "พอ" ก็จะมีความสุขเอง แต่ "พอ" หรือ "พอเพียง" ไม่ใช่ "ไม่พยายาม" ต้อง เพียงพอ และเพียร
ก็ขอแบ่งปันความสุขแก่คนที่เข้ามาอ่านทุกคนครับ
ความเห็น (25)
สวัสดีครับคุณโสทร
แวะมาให้กำลังใจครับ
เงินเดือนเดือนแรกของผม ผมจำได้แม่นยำครับ...ตกเบิกครับ
ผมฝันว่าจะมีชีวิตที่เป็นอิสระแบบคุณโสทรเช่นกันครับ แต่ตอนนี้ยังเป็นมนุษย์เงินเดือนไปก่อน ผมรู้สึกยินดีและชื่นชมกับเรื่องราวของคนที่หลุดออกจากวิถีโคจรของมนุษย์เงินเดือนครับ
อยากแลกเปลี่ยนเรื่องการปลูกผักแบบเข้าใจธรรมชาติของพืชและศัตรูพืชครับ
- พืชจะแข็งแรง ทนโรค ระบบรากต้องดีครับ ลองยกแปลงสูงๆหน่อยครับ
- ปากของพืชก็คือราก รักษาระบบรากให้ดี ทำให้รากเจริญได้ดี พืชก็จะโตดี
- ศัตรูพืชที่สำคัญของพืชตระกูลแตง เช่น มะระ แตงกวา บวบ ฟักทอง ฯลฯ คือเพลี้ยไฟ และแมลงหวี่ขาว
- สภาพอากาศที่ร้อนและแห้ง เพลี้ยไฟชอบครับ...ดูดน้ำเลี้ยงที่ส่วนยอด ทำให้ยอดไม่เจริญ ใบด่าง อาจลงผลได้ ทำให้ผลขรุขระ
สวัสดีครับโส
ชอบบทความนี้มากๆ เลยครับ สะท้อนความงามของการใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายออกมาได้อย่างชัดเจน ตอกย้ำความเป็นอยู่อย่างพอเพียงได้ชัด การแบ่งปันส่งผลถึงแก่นแท้ของความเป็นมนุษย์ที่ไม่ยึดติด
ถ้าสะกดคำว่า "รวย" ว่า "พอ" ก็จะมีความสุขเอง แต่ "พอ" หรือ "พอเพียง" ไม่ใช่ "ไม่พยายาม" ต้อง เพียงพอ และเพียร
แม้ว่าจะ สะกดไม่ถูกต้องตามหลักภาษาไทย แต่ผมก็เชื่อว่าถูกต้องตามทฤษฏีเศรษฐกิจพอเพียงได้ครับ
เป็นกำลังใจให้เดินหน้าต่อไปในเรื่องนี้ ก้าวบ้างถอยบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาครับ
เม้งครับ
สวัสดีครับ โสทร
- เยี่ยมมาก
- เงินทองเป็นมายา
- ข้าวปลาเป็นของจริง
- ความสุขของใครคนนั้นเลือก
- ขอบคุณมากครับ
อ่านบันทึกนี้แล้วได้แบ่งปันความสุขด้วยคะ...พี่เองก็อยู่สวนเหมือนกันคะ แต่ทำการผลิต น้อยมากคะ
เวลาทำสวนนี่ ต้องตั้งใจมากนะคะ มีเป้าหมาย และดูแลสิ่งต่างๆเหมือนเป็นชีวิตเราเลยนะคะ
ก็ขอแบ่งปันความสุขแก่คนที่เข้ามาอ่านทุกคนครับ
รับมาแล้วครับ ขอบคุณ
สวัสดีโสทร
โอชีวิตที่รื่นรมย์...เป็นสุข ปราศจากความกลัว
เพราะความกลัวคนจึงไม่กล้าออกมาจากเงิน
- กลัวไม่มีเงินซื้อของกิน --- กลัวอด
- กลัวไม่มีเงินซื้อของใช้ --- กลัวลำบาก
- กลัวไม่มีเงินรักษาโรค --- กลัวตาย
กลัว กลัว กลัว .....
ต้องเปลี่ยนเป็น
กล้า กล้า กล้า ..... แล้วจะสบาย
(เราเองยังไม่ค่อยมีความกล้าเลย)
- อ่านแล้วสุขใจค่ะ
- ไม่ได้ทำให้ผมมีเงินเป็นกอบเป็นกำหรอก แต่ผมก็ได้ทำให้คนที่กินมะระผมไม่กินสารพิษจากยาฆ่าแมลงเข้าไป เป็นการขายอย่างสะอาด ที่ไม่เคลือบไปด้วยสารพิษ มีความสุขทั้งคนขายและคนซื้อ
- และ "พอเพียง" ไม่ใช่ "ไม่พยายาม" ต้อง เพียงพอ และเพียร
- ....
- .....
- พอ..ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลย.....>>> พอ+เพียร
- เพียรกระทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ (ประโยชน์ตน+ประโยชน์ท่าน)
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ ข้ามสีทันดร
- มนุษย์เงินเดือนก็ทำไปเถอะครับถ้ามีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ อย่างน้อยก็เป็นเฟืองตัวหนึ่งในการขับเคลื่อนประเทศ
- ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลแลกเปลี่ยนเรื่องปลูกผัก
- ขอบคุณครับเม้ง
- รถยนต์ยังมีเกียร์ถอยหลัง แต่ยังไงก็ต้องเดินหน้ามากกว่า
- เงินทองเป็นมายา ข้าวปลาเป็นของจริง ผมอยากผลิตอาหารกินเองให้ได้มากที่สุด ไม่รู้ว่าจะทำได้แค่ไหน
สวัสดีครับ คุณ ดอกแก้ว
- ใช่เลยครับ การทำสวนการปลูกพืชผัก ต้องใส่ใจ ถ้าไม่ใส่ใจ ต้นไม้ก็ไม่งาม
- ใกล้ถึงเวลากลับบ้านแล้วซิครับ กลับมาแล้วผ่านตรังก็แวะบ้านสวนพอเพียงได้นะครับ
- ขอบคุณครับ :)
สวัสดีครับคุณแอน
- สิ่งที่คุณแอนทำอยู่ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นความกล้าแล้วครับ สู้ต่อไปครับ
- เพียรกระทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ (ประโยชน์ตน+ประโยชน์ท่าน) ขอบคุณครับสำหรับประโยคนี้
- สวัสดีครับ
- ปลูกทุกอย่างที่กิน กินทุกอย่างที่ปลูก เหลือกินจึงขาย ไม่ก่อหนี้ ไม่มีค่าใช้จ่าย จุดเริ่มต้นของความสุขที่ยั่งยืนครับ
- เงินเดือนๆแรกของพี่ 6,360 บาทปี 2540 ในปี 2547 เงินเดือนเดือนแรกของผมก็เป็น 6,360 ครับ
- ชอบครับบันทึกนี้ อยู่อย่างพอเพียง และมีความสุขอย่างเพียงพอ
สวัสดีค่ะ
- เข้ามาอ่านบ่อย ๆ
- แต่ไม่เคยได้มาทักทายซักทีค่ะ
- วันนี้แวะมาหยอดความคิดเห็น
- ว่าอ่านแล้วมีความสุขไปด้วยค่ะ
เดินมาถูกทางแล้วครับ
แต่ที่สำคัญคือ แนวความคิดก็ถูกด้วยครับ
มีแนวความคิดที่ดี ที่ถูกต้อง เดินไปตามแนวนี้
อุปสรรค์ ปัญหา สร้างความแข็งแกร่งทั้งทางด้านการผลิต และการครองตน
ทีสำคัญ ท่านพุทธทาสว่า ทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง ถึงจะเจอความสุข ผมเชื่อว่า บ้านสวนพอเพียงคงจะเจอความสุขจากการได้ทำในสิ่งที่ชอบแล้ว ผมเองก็ชอบชีวิตในทุ่งเหมือนกัน แต่ยังหนีไม่พ้นความเป็นลูกจ้างรัฐอ ยู่ครับ จึงต้องแบ่งเวลาให้ต้นไม้ใบหญ้ามากขึ้นครับ เวลามีค่า ถ้าไปสวนไปนาสาย แดดก็ร้อน สู้ไปเช้าๆ เมื่อแดดร้อนก็หันไปทำอย่างอื่นที่อยู่ในร่ม จะได้ไม่ร้อนไงครับ อีกอย่างเมื่อเป็นลูกจ้างรัฐด้วย ทำนาทำสวนด้วย เวลาจึงเป็นของนายจ้างส ัปดาห์ละ 50 ชั่วโมง รวมเวลาเดินทาง เวลานอนนอีกสัปดาห์ละ 50 ชั่วโมง ผมจึงต้องใช้เวลาสับดาห์ละไม่น้อยกว่า 30 ชัั่วโมง เพื่อทุ่มเทให้กับต้นไม้ทั้งหลาย ทั้งในนาในสวน ที่บ้านครับ ถามว่าเป็นทุกข์ไหม คำตอบไม่ทุกข์ครับ เหนื่อยกาย นั่งพักแป๊บเดียวหายครับ เหนื่อยใจซิแย่
สวัสดีครับ สุดทางบูรพา
- ปลูกทุกอย่างที่กิน แต่อย่ากินทุกอย่างที่ปลูก น่าจะดีกว่ามั๊ยครับ :)
- ได้ทักทายกันแล้วนะครับ แวะไปเยี่มลูกชาย (เอ๊ะลูกชายหรือลูกสาว) มาแล้ว
สวัสดีครับ อาจารย์ เฒ่าหน้าเหมน
- ขอบพระคุณมากครับ
- ใช่แล้วครับอาจารย์ เหนื่อยกาย นั่งพักหรือนอนหลับก็หายเหนื่อย แต่เหนื่อยใจหลับกี่ตื่นก็ไม่หาย
- อาจารย์ใช้เวลาคุ้มมากๆ เลยครับ
อ่านแล้วมีความสุขไปด้วยค่ะ
พขร คนหนึ่ง
ผมไม่ได้เข้าเวบพี่เป็นเดือนเลย พอเข้ามาอ่านแล้วก็รู้สึกว่าเป็นสุขครับ
มัวแต่นั่งจ้องคอมอยู่ได้ทั้งวัน ต่อไปจะเข้าให้บ่อยขึ้นครับ
ผดุงเกียรติ แซ่ที
สุดยอดจริง จริง ครับ
สวัสดีค่ะคุณโส.
อ่านบทความของคุณแล้วได้ข้อคิดในการดำเนินชีวิตมากเลย
คำว่าพอมันสะกดไม่ยากเลยค่ะตอนนี้ แต่ว่าเมื่อก่อนดิฉันไม่เคยรู้เลยว่ามีคำ คำนี้อยู่ในพจนานุกรม.
ขอบคุณนะค่ะที่แบ่งบันความรู้สึกดีๆแบบนี้ ขอให้ทำออกมาอีกนะ
อัมพวา พันธ์ปลา จำหน่ายพันธุ์ปลาน้ำจืดทุกชนิด ตั้งอยู่ที่ จ.สมุทรสงคราม อ.อัมพวา สนใจติดต่อได้ที่ 080-1021077, 086-5263435
อัมพวา พันธ์ปลา จำหน่ายพันธุ์ปลาน้ำจืดทุกชนิด ดุกบิ๊กอุย สลิด นิลหมัน นิลจิตรดา แรด ทับทิม สวาย จะระเม็ด ตะเพียน ยี่สก นวลจันทร์ ปลาจีน ไน แนะนำวิธีการเลี้ยงปลาทุกชนิด เริ่มตั้งแต่ การทำบ่อ จนถึงการจำหน่าย จำหน่ายอาหารปลาราคาถูก แนะนำการทำอาหารปลา เพื่อลดต้นทุน เรื่องค่าใช้จ่าย ตั้งอยู่ที่ จ.สมุทรสงคราม อ.อัมพวา สนใจติดต่อได้ที่ 080-1021077, 086-5263435
อยากหลุดพ้นจากการเป็นมนุษย์เงินเดือนจริง ๆ ค่ะ
ติดตามอ่านมานานแล้ว ตอนนี้ก็ทำเกษตรเป็นงานเสริมเหมือนกัน ไม่ง่ายเลย มีปัญหาให้แก้ตลอด ทั้งระบบน้ำที่ใช้ในสวน ทั้งการวางแผนผังของสวน เพราะเนื้อที่ไม่มากแค่ 2 ไร่แต่อยากใช้พื้นที่ให้ได้ประโยชน์มากที่สุด เริ่มต้นทำตั้งแต่เดือนเมษาปี 52 หมดเงินไปตั้งมากแล้ว ทั้งขุดสระไว้เก็บน้ำ สร้างบ้านพัก สร้างโรงเรือน ล้อมรั้ว เพราะแถวนั้นเขาเลี้ยงวัวกันต้องมีรั้ว ขอน้ำประปา ขอไฟฟ้า เพราะแถวที่ไปอยู่นั้นยังไม่มีบ้านคนที่อยู่ถนนข้างเดียวกันเราเลย แล้วก้ต้องมีปั๊มน้ำ ดึงน้ำมาใช้ ต้องมีท่อติดสปริงเกอร์ แต่ยังไม่มีผลผลิตอะไรออกมาเลย แล้วเราก็ทำงานประจำ จะไปอยู่แถวนั้นลำพังก้น่ากลัว ต้องมีคนงาน ไว้เฝ้าเครื่องมือและปั๊มน้ำ มันไม่ง่ายจริงๆนะ
เชาวฤทธิ์ สอนมา
เงินเดือน เดือนแรกของผมก้อตกเบิกเช่นกันครับ ตกเบิก 3 เดือน
เพิ่งจะเข้ามา เพราะลูกประ คิดถึงบ้านปากพนัง
มือใหม่ กำลังทำเกษตรอินทรีย์อยู่