"ชั่วนิรันดร์" หนังสือในดวงฤทัย อีกเล่มหนึ่ง

"ชั่วนิรันดร์"หนังสือในดวงฤทัย  อีกเล่มหนึ่ง

"ชั่วนิรันดร์"
ผู้เขียน...นาตาลี แบ๊บบิตต์
ผู้แปล...สุริยฉัตร ชัยมงคล
สำนักพิมพ์..ผีเสื้อ

ขอแทรกบทกลอนหน่อย.....ก่อนค่ะ

สำหรับผู้อยากเป็นนิรันดร์

ผืนน้ำลำธารหนองบึง..............โบยลมพัดตึง
สิ่งซึ่งแวดล้อมผองเรา

หันมองรอบทิศคิดเอา.............แสงแดดบางเบา
อุ่นเผาอณูสายชลเกิดไอ

ดำรงคงอยู่เป็นไป...................หมุนวนเวียนไหล
ใครไป่ขัดขวางขืนข้อ

กงกำกงเกวียนวงล้อ...............แม้ใจเฝ้ารอ
ฝันขอ(ไม่)เปลี่ยนแปลงนิรันดร์

ไอน้ำอุ้มตัวแล้วกลั่น................กลายเมฆหมอก-อัน
สุดท้ายฝนหลั่งรดริน

ทุกสิ่งทุกอย่างยลยิน................มวลนกผกผิน
ตะวันตกดินคืนรัง

มนุษย์..จุดเล็กฤๅขลัง................ฝืนเกินกำลัง

พลังหนึ่งรอบชีวิต

วิถี..วิญญาณ..ลิขิต....................เข้าใจเพียงนิด
นฤมิตรปัญญากระจ่าง

หลีกหลบเร้นผ่านหลุมพราง..........ทุกข์อ่อนเจือจาง
เช่นนี้..นี่เอง..อย่างนี้

วันไหนมหัศจรรย์พลันมี...............หลงลืมผิดที่
ละเลยทิ้งไว้อมตะ

ใช่หรือหนทางชัยชนะ.................ตรึกตรองสรณะ
จะคือ..อะไร..ในโลก

หยุดตายหยุดเกิดหยุดโศก............หฤหรรษ์?วิโยค?
กาลลับดับสูญถูกขัง

เสมือนหนึ่งก้อนหินเกรอะกรัง........รกเรื้อรุงรัง
ยืนยังเรี่ยร่าย...ก่ายดิน

.........................................................................

มีเหตุการณ์สามเหตุการณ์ในเดือนสิงหาคม...อันเป็นฤดูร้อนของทางโน้น

แรก...คือหนู...สาวน้อยวัยสิบขวบกว่า ๆ "วินนี่ ฟอสเตอร์"
เธอกำลังนั่งครุ่นคิดตั้งแต่....เวลาแต่งแต้มของอาทิตย์อัสดงเริ่มละลาย

สนธยาเริ่มเคลื่อนตัวเข้าหา....จนลาลับ......แล้วจันทร์ก็เยี่ยมท้องฟ้า....

(ดูและอ่านทวนอีกหนึ่งครั้งซิคะ...สำหรับภาษาแสนสวย...ฝีมือแปลของคุณสุริยฉัตร ชัยมงคล เธอเป็นคนแปลเรื่องและบทกวีเรืองนาม ของนักเขียนนามอุโฆษ
อีกหลายท่านค่ะ จะค่อย ๆ รื้อฟื้นความทรงจำนะคะ ที่แน่ ๆ มี  รุไบยาต  ของโอมาร์คัยยัมด้วยแน่ ๆ)

วินนี่นั่งครุ่นคิดถึงการตัดสินใจที่จะ.."หนี" ไปให้พ้น..บ้านของเธอเอง

"หนี" ไปจากความจำเจของเสียงดุว่ากล่าวตักเตือน(อบรมของ-พ่อ,แม่และตายาย)
"หนี" ไปเพื่อการผจญภัย,ความตื่นเต้นที่อาจพานพบ
(ถ้าเธอห้าวหาญพอ)

สอง...คือเหตุการณ์ของชายหนุ่ม(กลางคน) คนหนึ่งในหมวกสีเหลือง
ผู้ซึ่งมีอากัปกริยา..แปลก ๆ เคลือบแฝงไปด้วย...ร่องรอยความเจ้าเล่ห์ปะปนไปกับความเฉลียวฉลาด....
เขามาทำอะไรที่นี่ ในอาณาเขตป่าของ..ฟอสเตอร์

สาม..คือเหตุการณ์ซึ่งพวก"ทัค" อันประกอบด้วย...ทัคผู้พ่อ,เม ทัคผู้แม่,ไมลส์ และ
เจสสี...ทัคหนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ดปี พวกทัคกำลังเดินทางมาพบกันประสา...ครอบครัวที่แยกย้ายกันดำรงชีวิต...เหมือน ๆ ครอบครัวอื่น ๆ ทั่ว ๆ ไป ที่จะเดินทางมาพบปะพูดคุยในรอบนัดพบ อาจจะปีละครั้งหรือสองครั้ง พวกเขานัดเจอกันแถว ๆ นี้เช่นกัน แถว ๆ ป่าของฟอสเตอร์
ก็แล้วมันมีอะไรน่าตื่นเต้นหรือ
ไม่น่าจะมี  ถ้า ไม่ใช่บังเอิญว่าเหตุการณ์ทั้งสามเกิดบรรจบพร้อมกันในป่าของ...ฟอสเตอร์
และถ้าไม่ใช่ว่าพวก"ทัค" บังเอิญว่า...นัดพบปะกันอย่างนี้..มาเกือบ....กว่าร้อยปีแล้ว


เราไม่สมควรจะได้รับ"พร"พิเศษนี้...ถ้ามันคือ..พร
และเช่นกัน เราก็ไม่สมควรจะต้องรับ"คำสาป" นี้...ถ้ามันคือ..คำสาปน่ะ

เอาเถอะ...อย่างไรเสีย...มันก็เป็นอย่างนี้เอง

หนูรู้มั้ยว่าอะไรที่แวดล้อมตัวเราอยู่
ชีวิต..ไงล่ะ..ไม่ว่าจะเป็น..ผืนน้ำลำธาร,บึง,สายลม,แสงแดด..ที่แผดเผาเอาน้ำให้กลายเป็นไอน้ำ จนกระทั่งตกลงมาเป็น...ฝน

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้มันคือชีวิต
มันหมุนวน..หมุนวน...หมุนไปเรื่อย ๆ ไม่มีวันหยุด
มันเป็นวิถี มันเป็นวงล้อ....
เราก็เป็นหนึ่งในวงล้อต่าง ๆ เหล่านี้
ถ้า...เราถูกลืมทิ้งไว้ นอกวงล้อนี้สิ

เราจะคือ...อะไรใน...ในโลกนี้

(นั่นซีนะ)


วันไหนมหัศจรรย์พลันมี...............หลงลืมผิดที่
ละเลยทิ้งไว้อมตะ

ใช่หรือหนทางชัยชนะ.................ตรึกตรองสรณะ
จะคือ..อะไร..ในโลก

หยุดตายหยุดเกิดหยุดโศก............หฤหรรษ์?วิโยค?
กาลลับดับสูญถูกขัง

เสมือนหนึ่งก้อนหินเกรอะกรัง........รกเรื้อรุงรัง
ยืนยังเรี่ยร่าย...ก่ายดิน
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

นั่นซีนะคะ...ถ้าเราถูกลืมในโลกนี้
ไม่แก่
ไม่ตาย
คนอื่น ๆ ที่ผูกพันกับเรา,เพื่อนบ้าน,กัลยาณมิตร,ครู,ลูกหลาน....
หรือแม้กระทั่งสัตว์เลี้ยงแสนรักของเรา ถึงกาลดับไปตามเวลา......เหลือแต่เรา เราจะเป็นสุขหรือทุกข์ กันแน่
เป็น"คำพร" หรือเราต้อง "คำสาป"

ครอบครัวนี้จึงคิดว่าเป็นหน้าที่...ของเขาที่จะ...ต้องทำหรือพูดคุยให้คนอื่น ๆ เข้าใจในจุดนี้

โศกนาฏกรรมจึงตามมา......

วินนี่หลงใหลเจสสี..ขนาด.."ในแสงเดือนสีน้ำเงินจาง เขาช่างดูงามเสียเหลือเกิน"
แต่เธอก็เลือกทำสิ่งที่ถูกต้องเท่าที่เด็กในวัยเธอคิดได้

ชอบมากในฉากสุดท้าย เมและ ทัค มาลองตามหาร่องรอยของ วินนี่
และพวกเขาก็ได้พบว่า..วินนี่ มีชีวิต ใช้ชีวิต และ.......ไม่ได้ถูกหลงลืมทิ้งไว้ ดั่งพวกเขา
(ซึ่งย่อมต้องเป็นผลจากการเลือกของวินนี่ เอง)

แฮปปี้เอ็นดิ้ง..ค่ะ

แม้ต้องเปลือง....หยาดน้ำตาเช่นกัน

[ขจิต ฝอยทอง]

• ยังไม่เคยอ่านเล่มนี้ครับ
• สงสัยต้องไปหาอ่าน
• ไม่รู้ว่าที่หอสมุดมหาวิทยาลัยมีไหม
• จะไปค้นดูครับ

[ภูสุภา]

  ป่านนี้ได้อ่านหรือยังคะ ?