หลังจากได้มีโอกาศสมัครสมาชิกเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเพื่อนชาว G2K ครั้งแรกเมื่อวันที่ 14 กันยายน ที่ผ่านมา ก็ได้เรียนรู้วิธีการตกแต่งบล็อก การใส่ธีม ตลอดจนการเพิ่มภาพประวัติของตัวเองแบบงู ๆ ปลา ๆ จากบล็อกเกอร์หลาย ๆ ท่าน ขอขอบคุณอย่างเป็นทางการกับความเอื้อเฟื้อ เสียสละเวลาอันมีค่า เพื่อให้ชาวบล็อกได้มีความสุขกับการใช้บล็อกเพิ่มมากขึ้น
ตลอดหลายวันที่ผ่านมาผมได้ตระเวนเยี่ยมชมบล็อกของหลาย ๆ ท่าน แอบอ่านบันทึกโดยไม่ได้แสดงความคิดเห็นแล้วรู้สึกทึ่ง...ทึ่งในเทคนิคการนำเสนอเรื่องราวผ่านคีย์บอร์ด มันมีอะไรหลายอย่างที่ผมไม่สามารถอธิบายออกมาได้ว่าเพราะเหตุใดมันจึงน่าอ่าน...เหตุใดเมื่ออ่านแล้วต้องอ่านต่อให้จบ ทั้ง ๆ ที่บางท่านบทความก็ยาวมาก ๆ แต่ผมไม่เบื่อที่จะติดตามต่อให้จบ...
เกิดอาการกลัว....กลัวว่าถ้าตัวเองเขียนแล้วจะไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนแสดงความคิดเห็น เพราะว่าเราไม่รู้จะเอาอะไรมาเขียน...เอาอะไรมาเล่า ความสามารถในการเขียนไม่เพียงพอ...คิดคนเดียว...ถ้าเขียนแล้วไม่มีคนอ่านเราก็เขียนในสมุดบันทึก หรือบันทึกลงคอมไว้เฉย ๆ ไม่ต้องบันทึกลงที่บล็อกไม่ดีกว่าหรือ...มันก็ไม่เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้น่ะซิ...
รบกับความคิดของตัวเองอยู่นาน จนกระทั่งตกลงใจว่าเขียนบันทึกลงไปก่อน มีคนอ่านหรือไม่มีไม่เป็นไร จะพยายามพัฒนาการเขียนขึ้นเรื่อย ๆ จนมีคนอ่านนั่นแหละ...ฮ่า ๆ