หลายวันที่ผ่านมาทั้งก่อนหน้างานมหกรรม KM หรือหลังงาน เหมี่ยวก็ยังไม่ได้เขียน blog ซะทีจน อ.ขจิตเข้ามาทวงสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะกลับมาเขียน blog อีกครั้ง วันนี้เหมี่ยวสอบเสร็จแล้วค่ะ วิชาการบริหารหลักสูตรเป็นวิชาสุดท้ายที่สอบ แต่งานที่ต้องทำยังไม่เรียบร้อยค่ะ แต่เพราะเปิด Mail Box แล้วพบว่า อ.ขจิตเข้ามาทวงสัญญาในบันทึกและจากการแนะนำให้อ่านบันทึกนี้ค่ะ มหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ 1 (ตอนที่ 5) ทำให้อยากเล่าให้ฟังว่า ทีมงาน KM มน. จัดงานทุกรายละเอียดอย่างมีความหมาย และสื่อออกมาจากใจจริงๆ
ผู้ร่วมงานและชาว Blogger ทุกท่านจะพบกับความแปลกและงงงงงงง กับสิ่งที่พบนับตั้งแต่การต้อนรับ พาไปที่จุดลงทะเบียน และน้ำอกน้ำใจที่ได้รับตลอดงาน ทุกสิ่งที่จะเล่าต่อไปนี้มาจากคำบอกเล่าของหัวเรือใหญ่ของ KM มน.ค่ะ ขอเล่าให้ฟังอย่างนี้ค่ะ
ที่ Play & Play กล่าวว่า
1. กระเป๋าสีสันสดใส ซึ่งเรื่องสีไม่ใช่ประเด็น แต่เป็นเรื่องของวัสดุที่ใช้ทำ ไม่รู้ว่าตั้งใจใช้แบบกันน้ำหรือเปล่า เพราะเหมาะสมกับสภาพอากาศเหลือเกิน เนื่องจากวันสองวันนั้น ฝนตกๆ หยุดๆ ตลอดเลย
ขอเล่าให้ฟังว่า สี เนี่ยจริงๆ ก็สำคัญนะคะ เหมี่ยวเห็นว่ามันทำให้งานสดใจขึ้น สีแต่ละสีสวยเจ็บๆ ทั้งนั้นมันแสดงให้เห็นว่างานนี้สดใส ไร้กรอบเงา และไร้ธรรมเนียมปฏิบัติที่ต้องเป็นพิธีการอย่างเดียว มันกระตุ้นอารมณ์และความรู้สึกให้กระฉับกระเฉงขึ้นมากทีเดียวเห็นด้วยไหมคะ
ส่วนวัสดุที่ทำ เป็นลักษณะเดียวกับกระเป๋านเรศวรวิจัยค่ะ คือเป็นพลาสติก PVC ที่ทำความสะอาดได้ง่าย คงทนและกันน้ำได้ มีต้นแบบมาจาก กระเป๋าห้าง Harrods ของ ดร.อมรรัตน์ Fa ใหญ่แห่งห้องหลักสูตรท้องถิ่นค่ะ
2. Fish Note สมุดบันทึก เล่มเล็กสีสันสดใส เต็มไปด้วยปลาตัวเล็กๆ ที่ว่ายหันหน้าไปในทิศทางเดียวกัน และมันกำลังว่ายอยู่จริงๆ มน. เรียนรู้และสร้างสรรค์มาจากหนังสือเล่มหนึ่งของ สคส.
3. ถุงข้าวโพดแสนอร่อย ที่หลายๆ ท่านได้ทานกันทันทีที่ได้รับกระเป๋าสีเจ็บ เรากลัวว่าท่านจะหิว อุบ ไม่ใช่ค่ะ เราจะเชิญชวนท่านทำทานด้วยการนำไปให้เป็นอาหารของน้องปลาในสระหน้าโรงพยาบาลที่มีศาลากลางน้ำสีขาวๆ นั่นแหละค่ะ ถ้าเป็นช่วงยามเย็นจะมีปลาเยอะมากๆ น้องๆ นิสิตที่นี่เค้ายึดเป็นกิจกรรมตอนเย็นหลังเรียนและหลังเครียดกับการอ่านหนังสือแล้วค่ะ (บางทีก็เป็นกิจกรรมจีบกันที่ดีที่สุดในขณะนี้อ่ะ ให้อาหารปลาไป จีบกันไปได้บุญดีนะ)
4. ธูปและเทียน 1 ชุด เราไม่ได้เตรียมไว้สำหรับการขอขมาผีป่าผีเขา ตามที่หลายท่านเข้าใจแต่อย่างใด เราเตรียมไว้สำหรับให้ท่านไปไหว้สมเด็จฯที่ลานสมเด็จฯ มาถึงบ้านท่านทั้งทีต้องฝากเนื้อฝากตัวกันหน่อย
5. หนังสือเรื่องเล่า KM มน. ที่หากท่านอ่านในคืนแรกจะไม่แปลกใจเลยที่ทีมงานเราเหนียวแน่นกลมเกลียวกันขนาดนี้ เพราะเราผ่านอะไรมามากมายกว่าจะเป็นทีมงาน KM มน. ค่ะ
6. คู่มือการเข้าร่วมงาน ทุกท่านสามารถอ่านรายละเอียดของกิจกรรมและเรื่องราวของห้องย่อยที่ท่านจะเข้าไปร่วมแลกเปลี่ยน ตอนแรกเหมี่ยวก็สงสัยว่าทำไมให้เขียนเรื่องหลายครั้งจัง พอเห็นคู่มือเท่านั้นเราก็รู้ทันทีเลย นี่แหละคุณภาพที่ใส่ใจทุกรายละเอียด
7. AAR สีฟ้า กล่องใส่ก็สีฟ้าให้ความรู้สึกที่เปิดรับแบบเปิดใจรับทุกสิ่งอย่างสบายใด สีมีผลต่อจิต
8. แบบตอบรับเข้าร่วมเครือข่าย ที่มีรูปหัวใจ สีชมพู กล่องก็สีชมพูตรงนี้ แสดงถึงความรักความประทับใจในความสำเร็จตามที่เข้าร่วมในห้องย่อยต่างๆ ตรงนี้ทีมงาน มน.เราให้ความสำคัญกับทุกรายละเอียดค่ะ
9.การแยกสีที่ชัดเจน ของคูปองอาหาร แต่ละสีล้วนมีความหมายนะคะนอกจากการบริหารจัดการที่ชัดเจนแล้ว
ในห้องย่อยก็มีการคิดรายละเอียดที่จะให้ผู้เข้าร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้มีส่วนร่วมกับการเล่าเรื่องความสำเร็จ ตรงนี้จะขอเล่าในบันทึกต่อไป ค่ะ
ปล. อาจารย์ขจิตขา เหมี่ยวทำตามสัญญาแล้วนะ แล้วเหมี่ยวจะเขียนต่อไปอีกค่ะ
อยากให้พี่ๆ ชาว KM มน.ช่วยกันเติมเต็มหน่อยค่ะ
พี่ตูนค่ะ พี่คือ กูรู เรื่องนี้ทั้งหมดช่วยเล่าต่อให้ด้วยค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
กลับไปอ่านบันทึกที่อ้างถึงแล้วค่ะ พี่ตูนได้ชี้แจงไว้เต็มที่แล้ว ที่เหมี่ยวเขียนเป็นมุมมองของเหมี่ยวและคำบอกเล่าจากลูกพี่พี่ตูนนะคะ
ขอบพระคุณ
อาจารย์ ขจิต ค่ะ
ก็เหมี่ยวเห็นให้รูปนั่นแหละ มี ดร.แสวง กำลังเคี้ยวอร่อยเชียว เหอะๆๆ สงสารน้องปลาจัง
อาจารย์ beeman ค่ะ
ที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจของการกลับมาอีกครั้งของเหมี่ยว ไม่ทราบว่าอาจารย์กลับไปอ่านเรื่องเล่าของเหมี่ยวแล้วรึยังค่ะ มีการแอบอ้างชื่ออาจารย์ด้วยค่ะ
ขอบคุณ ครูหญ้าบัว และ อ.เสก "บัวชูฝัก" ค่ะ ที่ติดตาม
เหมี่ยวกับอาจารย์ ดร.อมรรัตน์ คุยกันอยู่ค่ะว่า "คอยดูนะ ต้องมีคนแย่งอาหารน้องปลาของนู๋แน่ๆ เลย" และแล้วเราก็เห็น (แอบหัวเราะด้วย อิอิ)
จุ๊ จุ๊ !!! เหมี่ยวเองทั้งๆที่รู้ ก็อดไม่ได้บอก อาจารย์อมรรัตน์ว่า เหมี่ยวขอชิมก่อนนะ ไม่รู้มันอร่อยอ่ะป่าว เดี๋ยวน้องปลากินแล้วไม่อร่อยแย่เลย ชิมไปชิมมากว่าจะรู้รสก็เหลือแค่ครึ่งถุงแย่ว
แต่พอดีไปให้น้องปลาดึกไปหน่อย น้องปลาคงหลับหมดแล้วอ่ะ ฮึ น่าเสียดาย !!!
ตามมาให้กำลังใจคนทำงานค่ะ แต่ที่เปิดแล้วหัวเราะเพราะอ.แสวงบอกว่าข้าวโพดมันเคลือบน้ำตาล อาจทำให้น้ำเสียได้ เลยช่วยกันกิน (จริง ๆ คือข้ออ้างค่ะ เพราะหิว อิ อิ ) แต่น้ำจะเสียจริง ๆ ค่ะ
ที่แปลกไปกว่านั้น ธูปค่ะธูป ทำให้หลาย ๆ ท่านอึ้งค่ะ นึกว่าให้ขอขมา (กลัวผีในโรงแรมนั่นเอง ฮ่าๆๆๆๆ)
ดีมากเลยค่ะมีหลายมุมมองดีค่ะ
สวัสดีอาจารย์ ราณี ค่ะ
เอ เจ้าข้าวโพดที่เหมี่ยวทดลองชิมเนี่ยะ มันเค็มไม่ใช่เหรอ อาจารย์ได้ทดลองชิมไหมค่ะ แต่จำได้นะว่าถุงที่เหมี่ยวได้อ่ะ มันเค็มจริงๆ (ตอนนั้นไม่ได้ล้างมือทั้งๆ ที่ทำงานทั้งวัน แถมหิวยังไม่ได้กินข้าวด้วยมั่ง)
ขอขอบคุณ... คุณ "เด็กอยากรู้"
จริง ๆ แล้วก็เป็นข้าวโพดคั่วสำหรับคนนั่นแหละครับ แต่ในงานนี้เจตนาที่จะให้เป็นอาหารปลา เดินเล่นคุยกันไป ให้อาหารปลาไป แล้วเลยไปไหว้สมเด็จ ฯ ก่อนกลับไปพักผ่อนอย่างมีความสุข ดังนั้น ถ้าใครจะเอามารับประทานเองก็ไม่น่าจะแปลกอะไร เป็นไปตามคาดครับ เจตนาให้มีความหลากหลายครับ
สงสัยเป็นเคล็ดลับวิชาค่ะ เลยกลายเป็น Talk of The Town เจ้าข้าวโพดคั่วเนี่ยะ เจ๋งสุดเลย 555555
จะว่าไปคนกินจะดีกว่า เพราะมันอาหย่อยม๊ากๆๆ
ใช่แล้วเหมี่ยว ต้องการให้เป็น talk of the town แล้วก็เป็นจริง ๆ ตามคาด
เมื่อ พ. 03 ต.ค. 2550 @ 10:04 [406795] [ลบ]