แต่งเพลง....กับมิตรภาพของเรา

เรือชีวิต.....กับหัวข้อยาเสพติด

ขณะนั้นดิฉันกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 2 มีรายการแข่งขันรายการหนึ่ง มีการรับสมัครวงโฟล์คซอง ดิฉันและเพื่อนๆ 4 คน ก็คิดว่า อืม.......เราน่าจะลงแข่งนะ แล้วเราจะมีใครบ้างล่ะ ..... 4 คนนั้นก็รวมดิฉันอยู่ด้วย เครื่องดนตรีที่ใช้ก็มี Flute Violin Guitar 2 ตัวค่ะ พวกเราเป็นผู้หญิงที่ไม่แต่งตัวนะ เพียงเสื้อยืด กางเกงยีนเราออกสามารถที่จะออกไปเที่ยวกันอย่างสบายใจ นี่คือบุคลิกของวงเรา ลุยเสมอแม้ว่าจะสมบุกสมบันเพียงใด .....ที่มาของชื่อวงดิฉันล่ะค่ะ วงเซอร์ แล้วเราก็ส่งใบสมัคร ปรากฏว่า วงเราเป็นวงผู้หญิงล้วนเพียงวงเดียว เพลงที่เราได้ในรอบคัดเลือกนั้น เป็นเพลงถนัด 1 เพลง และให้แต่งเพลงที่เกี่ยวกับยาเสพติด 1 เพลง

เพลงถนัดนั้น เราเลือกเพลง เหนื่อยไหม ของคุณเบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย เราเรียบเรียงใหม่เพื่อให้เหมาะสมกับวงเซอร์ของเรากับการแข่งขันครั้งนี้ ดิฉันเป่า Flute ประสานกับ Violin ในบางท่อนก็จะมีร้องประสานเสียงทั้ง 4 คน สนุกค่ะ แต่เราก็ใช้เวลาฝึกซ้อมไปหลายวัน

เพลงที่แต่ง ต้องเกี่ยวกับยาเสพติด เพลงนี้สิ ดิฉันคิดออกระหว่างเดินทางในรถตู้ตรัง-หาดใหญ่ค่ะ ฝนตกหนักมากเลย ผ่านคลองสายน้ำเชี่ยวกราก......นึกถึงเรือค่ะ เพลงนี้เราแต่ง Key ทาง Minor ให้เสียงค่อนข้างโศกเศร้า ดิฉันเขียนเนื้อเพลงมาครบทุกท่อน แล้วเราก็มาเรียบเรียงคำ ท่อนฮุกกันใหม่ ให้ถูกใจพวกเราสาวๆวงเซอร์กันเพลงที่ออกมา ซึ้งมากค่ะมีทั้งการประสานเสียงของเครื่องดนตรีและเสียงร้องของเรา ทั้ง 4 .....ยังไม่จบเพียงแค่นั้น เพลงท่อนสุดท้าย เราตั้งใจทำให้เพลงสดใสมากขึ้นค่ะ แนวคิดของเราก็คือ ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสเสมอ จังหวะเร็วขึ้น แนวสนุกสนาน มีการเปลี่ยน Key จากทาง Minor เป็น Major.....สดใสตามดนตรีและเนื้อเพลง

เพลง เรือชีวิต

เปรียบชีวิตของคน เป็นเหมือนเรือ

ถูกสร้างด้วยคาวมเหน็ดเหนื่อย (เหน็ดเหนื่อยและท้อใจ)

หลอมรวมเป็นพลัง ด้วยรักและพยายาม

พร้อมความหวังเรือลำนี้คงแข็งแรง

เรือลำน้อยล่องไป ตามเส้นทางดั่งคนเริ่มมีจุดหมาย

ลอยไปไกลตามฝันด้วยพลังและกำลังใจ

เปรียบเหมือน ความหวังของมารดา

* แต่เรือลำน้อย ลอยไปผิดทาง เจอพายุกระหน่ำและลมฝน

หาทางกลับสับสนและมือมด

เปรียบชีวิตของคนที่หลงเดินผิดทาง

** มืดมนและสับสน ทุกข์ทนและเหน็บหนาว