ล่องเรือ แลนก ทะเลน้อย


เลื่อนจากระหว่างวันที่ 14 กุมภาพันธ์ - 15 มีนาคม 2549 ไปเป็น ระหว่างวันที่ 15 มีนาคม – 15 เมษายน 2549 แทน

     จุดนัดพบของคนกับธรรมชาติ ท่ามกลางทัศนียภาพอันงดงาม ในวันที่ดอกบัวบานเต็มพื้นน้ำ และฝูงนกโบยบินเต็มท้องฟ้า เป็นมิติใหม่ของการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แบบมีส่วนร่วม ของจังหวัดพัทลุง ซึ่งจะจัดขึ้นทุกปีในระหว่างวันที่ 14 กุมภาพันธ์ - 15 มีนาคม ณ เขตห้ามล่าสัตว์ป่าทะเลน้อย อ.ควนขนุน จ.พัทลุง

     แต่ปีนี้จังหวัดพัทลุงประกาศเลื่อนไปเป็น ระหว่างวันที่ 15 มีนาคม – 15 เมษายน 2549 แทนเนื่องจากในช่วงเดือนธันวาคมที่ผ่านมาเกิดอุทกภัย ทำให้ดอกบัวในทะเลน้อยเสียหายจำนวนมาก ดังนั้นเพื่อรอการฟื้นตัวของดอกบัวที่จะบานสะพรั่งในทะเลน้อย จึงเลื่อนไปตามกำหนดข้างต้น สำหรับกิจกรรมต่าง ๆ ที่มีดังนี้ครับ

          ชมนิทรรศการ การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การแสดงศิลปวัฒนธรรม และกิจกรรมสร้างเสริมสุขภาพ ท่ามกลางธรรมชาติที่บริสุทธิ์

          ล่องเรือสัมผัสทัศนียภาพอันงดงามของทะเลบัว พืชพรรณ สัตว์ป่า นกนานาชนิด ดื่มด่ำกับวิถีชีวิตชุมชนบนพื้นที่ชุ่มน้ำ

          ซาบซึ้งกับตำนานภูมิปัญญาท้องถิ่น ชมการสาธิตการผลิตและเลือกซื้อผลิตภัณฑ์จากศูนย์ศิลปาชีพหัวป่าเขียว สินค้า "1 ตำบล 1 ผลิตภัณฑ์" คุณภาพ 3- 5 ดาว อาทิ ผ้าทอแพรกหา หัตถกรรมกระจูด กะลามะพร้าว ข้าวซ้อมมือ ปลาดุกร้า ไข่ปลาทรงเครื่อง ผลิตภัณฑ์การเกษตรปลอดภัยจากสารพิษ และสินค้าพื้นเมืองนานาชนิด จากแหล่งผลิตในราคาพิเศษสุด

          ร่วมกิจกรรม วอร์ค แรลลี่ ห้องเรียนธรรมชาติ ค่ายเยาวชน "มัคคุเทศน์น้อย" "นักอนุรักษ์รุ่นเยาว์" การประกวดวาดภาพ ถ่ายภาพและบทกวี "วิถีเลน้อย" การประกวดออกแบบผลิตภัณฑ์กระจูด และสูตรอาหารจากวัตถุดิบในทะเลน้อย

          บริการนำเที่ยว ศึกษาการดูงานด้านการเกษตร นิเวศวิทยา ภูมิปัญญาท้องถิ่น ศิลปวัฒนธรรม และชุมชนเข้มแข็ง หลากหลายรูปแบบ

          พลาดไม่ได้ "เพ็คเกจทัวร์" เรียนรู้วิถีชีวิตคนเลน้อยแบบมีส่วนร่วม "ล่องเรือ แลนก ยกยอ ทอผ้า หาปลา ท่องป่าพรุ เลี้ยงควายไล่ทุ่ง เที่ยวถ้ำ ไต่เขา นวดแผนไทย อบสมุนไพร ไปวัด ร้อยลูกปัดมโนราห์ ทำไร่นาส่วนผสม ชิมน้ำนมข้าว สาวรากบัว เลี้ยงวัวพันธุ์ดี รู้วิธีสานจูด แกะรูปหนังตะลุง ตำข้าวซ้อมมือ เย็บจากสาคู ทำขนมพื้นบ้าน เปิบอาหารพื้นเมือง"

สอบถามรายละเอียดได้ที่
ที่ว่าการอำเภอควนขนุน โทร. 074-681-250
อบต.พนางตุง โทร. 074-685-240
อบจ.พัทลุง โทร. 074-611-442
อบต.ทะเลน้อย โทร. 074-685-232
เขตห้ามล่าสัตว์ป่าทะเลน้อย โทร. 074-685-230
สถานีพัฒนาและส่งเสริมอนุรักษ์สัตว์ป่าทะเลน้อย โทร. 074-685-225
สวนพฤษศาสตร์ โทร. 074-641-224
สมาคมธุรกิจท่องเที่ยวจังหวัดพัทลุง โทร. 074-611-078

     ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับ “ทะเลน้อย” จากบทความ ฝ่าดงบัวสายไปแลนกทะเลน้อย ที่เคยลงในหนังสือพิมพ์รายวัน ไทยรัฐ วันพุทธที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2544 หน้า 14 : ไทยรัฐทัวร์ไทย

          แดด สายส่องต้องท้องน้ำเหนือทะเลสาบ บัวสายสีชมพูเริ่มหุบกลีบหนีความร้อนจากแสงแดด ที่เริ่มแรงขึ้นเป็นลำดับ นั่นเป็นเวลาที่ "นกขมิ้น" ต่างถิ่นบินไปถึง "อุทยานนกน้ำทะเลน้อย" ตามคำเรียกขานที่ชาวบ้านคุ้นชินกับชื่อของทะเลสาบและทะเลบัวกว้างใหญ่ตรงหน้า หากแต่ในนามทางการแล้วที่นี่คือ เขตห้ามล่าสัตว์ป่าทะเลน้อย เป็นหน่วยงานหนึ่งในความดูแลของกรมป่าไม้ อยู่ในพื้นที่ ต.พยางตุง อ.ควนขนุน จ.พัทลุง

          ทะเลน้อย เป็นทะเลน้ำจืดตลอดทั้งปี มีพื้นที่ ๑๗,๕๐๐ ไร่ อยู่ทางตอนเหนือของทะเลสาบสงขลา ถ้ารวมพื้นป่าใกล้เคียงเข้าด้วยกันแล้ว จะเป็นพื้นที่ของเขตห้ามล่าสัตว์ป่า มีพื้นที่รวมกัน ๒๘๕,๖๒๕ ไร่ รอบทะเลสาบจะเป็นนาข้าวและป่าหญ้า นอกจากนี้ยังมีป่าพรุและป่าเสม็ดให้พบเห็นอยู่เป็นระยะ ในระหว่างทางที่ล่องเรือไปดูนก ซึ่งจุดใหญ่ที่เป็นแหล่งรังนกหลายชนิดอยู่ที่ควนขี้เสียน ได้รับการประกาศเป็นเขตแรมซาร์ไซต์ มีผลบังคับเมื่อ ๑๓ กันยายน ๒๕๔๑ นั่นหมายถึงว่า พรุควนขี้เสี้ยน เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ แห่งแรกของเมืองไทยตามอนุสัญญาแรมซาร์

          ถึงแม้ว่า ทะเลน้อย จะเป็นเขตห้ามล่าสัตว์ แต่ก็เปิดโอกาสให้ผู้สนใจการท่องเที่ยวในเชิงธรรมชาติ ได้เข้าไปศึกษา และชื่นชมความงามของนกหลากชนิด และพืชนานาพันธุ์ด้วย โดยจะมีทั้งนกประจำถิ่น เช่น นกกาบบัว นกอีโก้ง นกกระสา นกแซงแซวหางปลา เป็นต้น และนกอพยพต่างถิ่นที่บินหนีหนาวจากไซบีเรีย รัสเซีย มักจะอพยพมาถึงในช่วงเดือนตุลาคม-มีนาคม เพราะอากาศบ้านเรากำลังอบอุ่นดี และช่วงที่ดินฟ้าอากาศกำลังเอื้ออำนวยมีทั้งนกต่างถิ่น นกประจำถิ่น และดอกบัวกำลังชูช่องดงามนี้เอง จึงเป็นช่วงที่เหมาะกับการต้อนรับนักท่องเที่ยว ทางองค์การบรหารตำบลทะเลน้อยและพนางตุง จึงจัดงาน "ล่องเรือ แลนกทะเลน้อย" ขึ้นในระหว่างวันที่ ๑๔ ก.พ.-๑๕ มี.ค. ของทุกปี

          เมื่อ ตัดสินใจว่าจะ "ล่องเรือ แลนก" ก็มีให้เลือก ๒ เส้นทาง เส้นทางแรกจะพาชมทิวทัศน์โดยรอบทะเลน้อย ใช้เวลาประมาณ ๑ ชั่วโมง พาแหวกกอบัวสายแล่นเรือไปตามเข็มนาฬิกา และอาจแวะที่ศาลานางเรียม บริเวณปากคลองนางเรียม (ที่เคยมีจระเข้ชุกชุม แต่เดี๋ยวนี้เหลือเพียงตำนาน) ก่อนจะกลับมายังที่ทำการ

          ส่วนเส้นทางที่ ๒ นั้นใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงจะพาไปยังควนขี้เสี้ยน บริเวณอ่าวหม้อ และแวะหอดูนก จากจุดนี้จะได้เห็นรังนกนานาชนิดชุมนุมจับจองเรือนยอดไม้กันอย่างคลาคล่ำ การไปเส้นทางนี้ควรปฏิบัติตัวให้สอดคล้องกับธรรมชาติ ไม่ควรส่งเสียงดังรบกวนความเป็นอยู่ของนก และน่าจะศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับนกน้ำและธรรมชาติของทะเลน้อย ไว้ล่วงหน้าส่วนเรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วง เพราะระดับน้ำลึกเฉลี่ยที่ทะเลน้อย อยู่แค่ประมาณ ๑.๒๐ เมตรหากพลาดพลั้งตกลงไปก็ยังเหยียบพื้นถึง

          "ทะเลน้อย" จัดว่าเป็นสวรรค์ของนักดูนกอีกแห่งหนึ่งเลยทีเดียว แค่เดินเที่ยวอยู่ตรงสะพานไม้รอบที่ทำการฯ ก็จะได้พบเห็นนกประจำถิ่นตัวเล็กตัวน้อยหลายชนิดมาเดินอวดโฉมกันอยู่บนใบบัว อย่างน่าตื่นตา เช่น นกอีโก้ง นกอีล้ำ นกยางควาย แต่ถ้าอยากดูให้มากชนิดขึ้น ควรออกเรือตั้งแต่เช้าจะได้ไม่ร้อน นั่งเรือฝ่ากอบัวสาย สัดเลาะพืชน้ำอย่างต้นกระจูด สาหร่ายข้าวเหนียว หรืออาจชมวิวทิวทัศน์ของต้นเสม็ด ดงกกที่อยู่ริมฝั่ง ก่อนเข้าไปถึงควนขี้เสี้ยน ก็จะได้พบนกหลากชนิดจำนวนมากอย่าง หาที่ใดเปรียบได้ยาก ประมาณว่าบริเวณหอดูนกนั้น มีนกอยู่ประมาณแสนกว่าตัว จากการนับของผู้เชี่ยวชาญการดูนกมาหลายครั้งแล้ว

     บทความทางวิชาการของมหาวิทยาลัยวันศุกร์ที่เคยกล่าวถึงไว้อย่างน่าสนใจ (คลิ้กเข้าไปอ่านครับ) เฮือกสุดท้ายทะเลสาบ

หมายเลขบันทึก: 13380เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2006 21:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มีนาคม 2015 08:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (43)

 

 

สำหรับผมนั้น...เงา...บ้านเกิด...กำลังเลือนหายไปทุกขณะ...แห่งความทรงจำ....

ทะเลน้อยวัน...เก่า.....กับ...ทะเลน้อย....วันนี้...ช่างแตกต่างกัน...มากมาย

   อยากให้ทะเลน้อย  วันเก่า ยังคงอยู่ มากกว่า   ทะเลน้อย...วันนี้...   แต่เป็นไปไม่ได้แล้ว     วันนี้คงเหลือเพียง  ซาก ปรัก หักพัง  ในความรู้สึก 

ทิ้งไว้เพียงความทรงจำ  แห่งวันเก่า...

เมื่อเจอ เพื่อนเก่า ฉันใด  ไม่มีใครเลย  ที่จะไม่กล่าวถึงเรื่องนี้

 

                (ขออนุญาตท่านชายขอบ ...พรรณา..หน่อยครับผม ....ขอบคุณครับ)  

ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม เมื่อ พฤ. 9 มี.ค. 09:52:10 2006
     ได้ ลปรร.กับคุณต้นอ้อ...ต้นธาร แล้วเกิดปิติครับ ปิติที่เห็นท่านพรรณาถึงสิ้งล้ำค่าบ้านเรา
อย่าไปเที่ยวกันเลยถ้าสงสารธรรมชาติ แต่ถ้าต้องการเงินหลั่งไหลเข้าไปในท้องถิ่น ก็ต้องเชิญชวนไปเที่ยวกันทุกคน ผมเพิ่งไปซื้อหนังตลุงมา คนขายทำเอง และตอบผมว่า เรียนศิลปะนี้มาจากพ่อ ถ้าไม่ตอบอย่างนี้ผมก็คงไม่ซื้อในทันทีแน่ๆๆ

     ไปเที่ยวเพื่อชื่นชมเชิงอนุรักษ์ครับ แม้จะมีส่วนทำลายความเป็นธรรมชาติไปบ้าง แต่ก็อยากเชิญชวนให้ตระหนักกันไว้ อย่างที่ "คุณไม่บอก" ตั้งข้อสังเกต

     รูปหนังตะลุงที่พัทลุง เป็นศิลปะการแกะหนังที่หาดูได้ยาก โดยเฉพาะในประเด็นการถ่ายทอดภูมิปัญญา มีโรงเรียนสอน (บรมครูอิ่ม จันทร์ชุม) ไม่เพียงแต่ถ่ายทอดไปยังลูกครับ ไม่หวงแหนทั้งสิ้นหากใครสนใจเรียนกับท่าน และท่านก็สมถะกับชีวิตอย่างน่ายกย่องมากครับ

  

 ผมอยากได้ประวัติความเป็นมาของทะเลน้อยอะครับส่งอาจาร์ย

วันจันทร์ 17 เม.ย. 49

ประวัติความเป็นมาของทะเลน้อยส่งมาทางเมลล์นะครับขอบคุณ

ตืดตืด

น้อง เด็ก ม.1

     พี่ลองเอามาฝาก Link ไว้อีกที่หนึ่งตามนี้ครับ พัทลุงดึง 160 ล้านพลิก "ทะเลน้อย" ขึ้นทำเนียบเที่ยวอนุรักษ์ระดับโลก หากแต่ไม่ได้มีตามที่ต้องการตรง ๆ ครับ ลองอ่านแล้วย่อเอาน่าจะได้ประโยชน์ระดับหนึ่งครับ เอาใจช่วยนะ

ขอบคุณครับไม่ย่อเอาหมดเลย
เห็นแล้วอยากไปมากๆเลย

โดนใจมาก ๆ เลยค่ะ  เพราะว่าทำงานอยู่ที่สถานีพัฒนาฯทะเลน้อยด้วย  ยังไงก้อส่งความคิดเห็นมาได้นะคะที่ อีเมลค่ะ  จะขอบพระคุณอย่างยิ่ง

อยากทราบประวัติของทะเลน้อย อ้อ ไปมาแล้วด้วยตอนที่ไปไม่มีดอกบัวแต่ก็สวยดีเหมือนกันนะ555555+เสร็จเรา
10ปีที่แล้ว มาทะเลน้อยจะเห็นวัฒนธรรมการตากกระจูดเป็นกระโจม ตลอดริมถนน ช่างสวยงามเสียจริง บัดนี้หาดูไม่ได้ เห็นแต่ซากกระจูดเน่าเหม็นรกรุงรัง
ศิษย์เก่าพนางตุง
อยากให้ทะเลน้อย อยู่คู่ชาวพัด-ลุงตลอดไป.......... ถึงแม้นระบบนิเวศน์จะถูกทำลายไปมากแล้ว (แต่ก็ยังหวังให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม .....ถ้าทุกคนร่วมแรง...... ร่วมใจกันดูแล .....และไม่ทำลายทรัพยากรที่ยังพอมีเหลืออยู่........X)

ถึงจากทะเลน้อยมาเป็นครู กทม. แต่ลูกชาวเลคนนี้ไม่เคยลืมบ้านเกิด  เติบโตมากับธรรมชาติรอบเลน้อย สัมผัสกับวิถีชีวิตชาวเลน้อยมาหลายสิบปี  ถึงแม้นธรรมชาติรอบทะเลน้อยจะเปลี่ยนไปเพราะตอนนี้ทะเลน้อยเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ทั่วโลกรู้จัก แต่อยากจะขอฝากถึงชาวทะเลน้อยทุกคนว่า ให้ชาวทะเลน้อยช่วยกันอนุรักษ์วัฒนธรรม  และวิถีชีวิตชาวทะเลน้อยให้คงสภาพเหมือนเมื่อก่อน และขอวอนนักท่องเที่ยวทุกท่านโปรดช่วยกันรักษาสิ่งแวดล้อมรอบทะเลน้อยให้คงสภาพเดิมด้วยนะคะจะขอบพระคุณอย่างยิ่ง

                             ด้วยจิตสำนึกรักบ้านเกิด

                                       จาก ครู กทม. ลูกชาวเล

 

ไปมาแล้วจ้า  สวยมากเลย  ชอบอยากไปอีก
เที่ยวทะเลน้อยพักที่บ้าน จันพันดวง บรรยากาศดีมากครับ 074-685361

ปัยมาแล้วสบายมากๆเลยอยากปัยอีกจังปัยครั้งแรกนัยชีวิตก้อติดจัยแล้ว    ...*-*...

บ้านอยู่เลน้อยนะแต่มาเรียน  กทม   คิดถึงบ้านจัง

แต่บรรยากาศชายเลไม่เหมือนเดิม  พูดถึงก้อชอบที่มีคนมาเที่ยวเยอะแต่ถ้าอะไรๆๆหลายๆๆอย่างต้องเยอะตามไปด้วยมัยก้อไม้ดีเช่น  ร้านที่นั่งชายเลไว้ให้ลูกค้าของแต่ละร้านนั่งกินมันเยอะเกิน  แทนที่จะเห็นชายทะเลโล่งๆๆกลับเห็นอะไรก็ไม่รู้มาบดบังทัศนียภาพที่สวยๆๆงามๆๆของบ้านเรา  แต่ถ้าร้านเหล่านั้นสร้างรายได้ให้คนทุกคนย้ำทุกคนในชุมชนมารายได้หรื่ออยุ่ดีกินดีขึ้นก้อน่าจะมีกันเยอะๆๆ  ไม่ใช่เพียงแค่ผลประโยชน์หรือเพิ่มรายได้ให้คนเพียงคนใดคนหนึ่ง

ลองเปรียบเทียบนะคับว่าหัวลานตีน(อบต เลน้อย)กับหัวลานหัวนอน(ตรงเขตห้ามล่า)ตรงชายเลริมถนนมันต่างกันมากนะคับความรู้สึกเวลานั่งรถผ่นมันต่างกันนะคับ

ต่างกันยังไงหรึ  ก็เวลาผ่านหัวลานหัวนอน  รู้สึกว่าเมื่อไรจะผ่านไปได้สักที นี่เขาทำไรกัน  ไหนเล ไม่เห็นเลเลยไม่เห็นสวยหิดนึง  หาที่จอดรถยากจัง ไหนๆๆเขาเดินไปแลตรงไหน นี่ขับรถมาจากทางนี้นะ

แต่ถ้าขับรถมาทางหัวลานตีน  โอ้เล  ลมดีนะ  งั้นๆๆแลตะดอกบัวแดงเต็มหมด  ถ้ายังไม่เห็นภาพลองไปยืนที่พานประปาเดินไปให้สุดแล้วมองกับมาหาฝังดิ    คำตอบก็คิดว่าอยู่ในใจแล้ว  บ้านไม่ได้อยู่หัวลานตีนนะอย่าเข้าใจผิด

เพียงแค่อยากให้ลองมองในแง่ของคนที่ดำเนินทางสายกลาง  อะไรที่มันมีดีที่สุดมันเจริญที่สุดมันก็จะตกต่ำที่สุดเหมื่อนกันเมื่อเวลาผ่านไปแล้วก็ผ่านไป

เมื่อก่อนเรามีถนนแคบๆๆคนก้อเดินไม่ได้ก็มีการขยายถนนเพิ่มแต่ดูเหมื่อนจะไม่ได้เพิ่มพื้นที่ให้คนเดินแต่เป็นการขยายพื้นที่ให้มีการตั้งร้านนั่งกันมากขึ้น  ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียตรงนั้นนะ

แต่อยากจะบอกในฐานะคนในพื้นที่  และก้อนักท่องเที่ยวคนหนึ่ง  ถ้าสิ่งที่มันอยู่ริมทะเลที่เราเห็นๆๆกันทุกวันนะถ้ามันไม่มีมันจะดีมากจะทำให้ทัศนียะภาพชายทะเลนั้นดีขึ้นอีกมากเลย

นี้ถ้าเราเปลี่ยนจากร้านนั่งตรงชายเลมาเป็นสวนสาธารณะหรือสวนย่อม  สนามหญ้ามันจะดีกว่าไม่

นักท่องเทียวมาหาที่นั่งปิกนิกกันกินลมดูวิวชายทะเลแค่นั่นแหละที่เค้าต้องการ  เผลอๆๆเขาไม่มีอะไรรองนั่งกันเขาก็อต้องมาหาซื้อสาดจูดสะผืนก้อเป็นไปได้

พี่ว่ามันจะดีกว่าไม่  ลองนั่งนึกๆๆดู

ไม่ได้มาระบายนะแต่ขอแสดงความคิดเห็น  แค่อยากให้บ้านของเราเป็นที่ท่องเที่ยวแบบธรรมชาติไม่ใช่มาหาซื้อธรรมชาติแล้วก็กลับบ้านไป   ถ้าเป็นแค่นั้นเขาคงไม่มาเที่ยวบ้านเราเหรอ 

ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดไปมันอาจจะทำได้อยาก  แต่ถ้าพี่เป็นคนหนึ่งที่อยากให้ที่เที่ยวบ้านเราอยู่ไปอีกนานๆๆได้ขึ้นชื่อว่าเป็นที่ท่องเที่ยวประจำจังหวัดตลอดไป  แต่ถ้านานๆๆไปแล้วเป็นเหมื่อนทุกวันนี้เรื่อยๆๆ  ทะเลน้อยก้ออาจจะเป็นเพียงที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่งในจังหวัดพัทลุง

ขอให้สู้ๆๆต่อไปนะ  (ลื่มบอกว่าใช่เว็บบอดนี้เหมื่อนกัน)

อยากให้คนเลน้อย รวย ๆๆๆ ทุกคนเลย

คิดถึงเลน้อยมากๆมาเรียนไกลอยากหลบไปแลเลน้อยจังว่าเหมือนเดิมหม้าย เด็กศรีนครินทร์

อยากไปเที่ยวจังเลย อยากทราบว่าช่วงไหนที่สวยงามที่สุดนะครับ

อยากเห็นรูปเลน้อยในบรรยากาศเก่า โดยได้รับแรงบันดาลใจจาก

 " อยากให้ทะเลน้อย  วันเก่า ยังคงอยู่ มากกว่า   ทะเลน้อย...วันนี้...   "    รำพึง โดย1. ไม่แสดงตน

ใครมีบ้างค่ะ อยากเห็น

 

 

คิดถึงทุกคนที่บ้านบนเลน้อย คิดถึงเพื่อน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่ เราเรียนแค่อี้จบ

แล้วเหลา เดือนสิบนี้หม้ายโร้กันว่าอี้ได้หลบบ้านหม้าย คิดถึงบ้านเหมือนกัน

อยากย้อนเวลากลับไปหาวันวาน.

วันเวลาล่วงเลยผ่าน..สิ่งใดฤา..จะยืนหยัดมั่นคง..

กำลังคิดว่าจะเดินทางไปเที่ยวไม่รู้ว่าทะเลน้อยสวยมากแค่ไหนหวังว่าไปแล้วจะเห็นธรรมชาติที่สวยมากเท่าที่เคยเห็น

ไป 15-16 ส.ค 51 นครศรีธรรมราช พัทลุง ตรัง

คิดถีงเลน้อยจังเรยบ้านอยู่เลน้อยแต่ตัวอยู่ไกลเหลือเกิน

คั้ยเด๊กเลน้อยบ้างเราอยากรู้จักจังเรย

วัยรุ่นเลน้อยนั้นชื่ออะรั้ยรี เราก๊เด๊กเลน้อยเหมือนกัน (หัวลาน )

ภูมิใจในความเป็นทะเลน้อยมากค่ะ.

สนใจเรื่องเกี่ยวกับการทำกระจูดหนูอยากไ ด้ข้อมูลของลวดลายต่างฯค่ะ.

จักขอบคุณอย่างสูง

ชื่อนิศาก๊าป.....ก๊าป/เด็กควนหนุน

สวยมากๆ เดี๋ยว 1 มีนา 52 จะไปเที่ยวอิอิ

คิดถึงพี่หนูบ้านเลมากๆยังจำวันหวานๆของเราได้ไหม้ทะเลน้อยสวยมากค่ะหนูเคยไปเที่ยวมาแล้ว หนูอยากบอกว่ามันสวยมากๆหนูก็เลยอยากให้ทุกคนไปเที่ยวกันมากๆนะค่ะเพราะว่าแม่จะได้มีตังค์

หนูรักและคิดถึงทะเลน้อยมากค่ะ ( โดยเฉพาะพี่หนูบ้านเลหนูชอบเขามากคะ)

จากคนที่ยังคิดถึงกันเสมอ

เลน้อยสวยมากบรรยากาศดีผู้คนมีน้ำใจถ้าไปจะติดใจคิดถึงบ้านจังเลยอยากกินไข่ปลาที่แม่ทอด

w

สวัสีครับ

เป็นเด็กตรังค่ะตอนนี้มาเร่ียนที่ กทม เคยไปมาค่ะกับคนที่เราแอบรัก

ที่นั่นสวยและโรแมนติกมากค่ะ ไปกินข้าวที่คุ้มตานุ้ยมาด้วยค่ะ

อร่อยมากและร้อนยอดพร้าวด้วยค่ะ ไข่มดแดงผัดน้ำมันหอย

ที่นั่นสวยมากๆๆชอบบัวมากค่ะ

อยากให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวกันเยอะๆ

วันก่อนได้ไปพายเรือคายัคมาด้วยสนุกมากอยู่ที่รีสอรท์ "สวนป่าตาแดง"

ลองไปเที่ยวกันดูสิมีกิจกรรมสนุกๆ ให้ทำด้วย ทางไประโนดนะ อยู่ทางซ้ายมือ

เราก้อเด็กเลเหมือนกัน คิดถึงบ้านตอนนี้อยู่กรุงเทพ อยากเจอเพื่อนๆ อยากเห็นภาพเก่าๆเมื่อครั้งวันวาน อยากเจอ อ้อม น้องปุ้ย ใหม่ เตย โบว์ เดือน เมย์ พี่ปอนด์ อยากเจอทุกๆคนเลย และอยากเจอคนๆนี้ด้วย PUECH เด็กหัวลาน.....

สวัสดีครับผมก้อเด็กเลน้อยเหมือนกันครับเด็กบ้านตีน ครับ มาอยู่ภูเก็ตเป็นครู เมื่อปลายปีที่แล้วได้พาครูไปเที่ยวทะเลน้อยด้วย แต่ไม่ค่อยประทับใจไม่มีบัว พี่น้องถ้าจะพาใครไปเที่ยวบ้านเราควรไปสักประมาณเดือน กุมภา-เมษา ผมว่าน่าจะดีครับ คิดถึงบ้านจังเลยไม่เคยลืมบ้านเราบรรยากาศเก่าๆ เพื่อนๆ

บ้านจูนอยู่ใกล้กับเลน้อยเลยนะถ้าใครมาเที่ยวก็ได้นะสบายมากๆสวยด้วย

ชอบเลน้อยมาก ๆ อยากดูบัว วันเสาร์ที่ 30 ม.ค. นี้ กะว่าไปเที่ยวเลน้อยหล่าว

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท