บริจาคโลหิต..ขอกำลังใจ
หลายคนอยากจะบริจาคโลหิต แต่ก็กลัวเข็ม กลัวเจ็บ กลัวเป็นลม จึงไม่ได้เริ่มต้นสักที
ที่กรมป่าไม้ จะมีรถของสภากาชาดไทยมารับบริจาคโลหิต ทุกๆ 3 เดือน ผมเห็นส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้บริจาคหน้าเดิมๆ นานๆ จะมีสมาชิกใหม่มาเพิ่มสักคน
คุณแอ๊ว จากสำนักส่งเสริมการปลูกป่า เมื่อครั้งบริจาคครั้งแรก เจอกันบนรถบริจาค เธอบอกว่า ตัดสินใจอยู่นาน แล้วก็ได้เริ่ม ผมในฐานะคนเก่า จึงให้คำแนะนำ การปฏิบัติตนหลังบริจาค เช่น อย่าเพิ่งออกกำลังกาย ให้ใช้ลิฟท์ก่อนอย่าเพิ่งขึ้นบันได ทานยาบำรุงที่เขาให้มาวันละ 1 เม็ดหลังอาหาร ลุกนั่งช้าๆ ระวังเป็นลม
ดีใจที่เมื่อครั้งที่ผ่านมา คุณแอ๊วมาบริจาคเป็นครั้งที่ 2 และคงจะพบกันบนรถบริจาคในครั้งต่อไป
ถามว่าเจ็บไม๊ กลัวไม๊ ขอเรียนตามตรงว่า ผมเริ่มบริจาคมาตั้งแต่ปี 2529 จนถึงปัจจุบันครั้งที่ 58 (จากเป้าหมายของตัวเอง 60 ครั้ง) ทุกวันนี้ก็ยังกลัวเข็ม ยังเจ็บอยู่ แต่ก็ไม่ได้เจ็บมากจนทนไม่ได้ เวลากลัวตอนเข็มแทง ก็มองไปทางอื่น แป๊บเดียวก็สบาย
บริจาคแล้วก็ดีครับ อย่างน้อยเราก็ไม่อยากไปทำอะไรที่เป็นการทำลายสุขภาพ เช่น กินอาหารก็เลือกที่ดีต่อสุขภาพ ออกกำลังกายบ้าง เพราะกลัวครั้งต่อไปจะบริจาคไม่ได้
สำหรับเพื่อนๆ มีหน้าที่ให้กำลังใจ และสนับสนุน ก็พอแล้ว
ผมเอง เมื่อครบเป้า 60 ครั้งแล้ว ก็คิดว่าคงขยายเป้าเป็น 80 ครั้ง ซึ่งก้ต้องการกำลังใจเหมือนกันครับ
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
บริจาคมา 26 ครั้ง เคยถูกแทงเส้นเลือดสถิติสูงสุด 6 ครั้ง แต่ก็ยังตั้งใจบริจาคต่อไป เลือดสำคัญต่อชีวิตคนไข้มากค่ะ
แวะมาชี่นชม ทักทายค่ะ อ้อ ให้กำลังใจ ครั้งต่อไป จนถึง ......80 ค่ะ
สวัสดีค่ะ ปิ๊กเองก็ใช้ทริคดังที่ได้เขียนในบันทึกนี้เช่นกันค่ะคือ
ไม่เคยมองเข็มเลย ไม่เคยมองขวดเลือดไม่ว่าของตนเองหรือของคนอื่น
บางครั้งไปบริจาคที่ท้องสนามหลวง ก็จะนอนมองวัดพระแก้วอย่างเดียวเลยค่ะ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ช่วยทำให้บรรเทาความกลัวต่างๆ ลงไปได้เยอะค่ะ
รวมทั้งจะดูแลตนเองอย่างดี ทั้งก่อน และหลังบริจาคโลหิต ไม่นอนดึก กินอาหารครบทุกมื้อ
อยากจะบอกท่านที่คิดจะบริจาค หรือไม่เคยบริจาคว่า .... อย่ากลัวเจ็บ เจ็บก็เจ็บ แต่นิดเดียวจริงๆ เป็นความเจ็บเพียงเศษเสี้ยว เล็กๆ แต่เมื่อเทียบกับความดีใจ ภูมิใจที่ได้ให้โลหิตเพื่อช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์แล้ว มันก็อิ่มอกอิ่มใจมากมาย
เป็นการทำบุญที่ได้กุศลมาก โดยที่เราไม่ต้องลงทุนเสียเงินมากมายอะไร นอกจากนี้ก็ยังเป็นการตรวจสุขภาพไปในตัวด้วยนะคะ
และวันที่ 11 ตุลาคมนี้ ปิ๊กก็จะได้เข้ารับประทานเข็มฯแล้วค่ะ ดีใจ ตื่นเต้นมากๆ
ท่านใด ยังกล้า กลัวๆ ลองดูนะคะ เตรียมร่างกาย จิตใจให้พร้อม ยึดความดี เชื่อมั่น และศรัทธา จะทำให้คลายความกลัว กังวลไปได้เยอะเลยค่ะ ^__^
อุ๊บบ ... ลืม ให้กำลังใจ ขอให้บริจาคโลหิตถึง 80 ครั้ง ตามวัตถุประสงค์นะคะ ... นั่นหมายความว่าเราจะมีสุขภาพที่แข็งแรงดีมากเลยนะคะ
ปิ๊กเองก็จะบริจาคไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ร่างกายจะอำนวย ....
และก็คิดว่า คุณ 
ตันติราพันธ์ ก็คงคิดเช่นเดียวกัน ^___^
- สวัสดีค่ะ
- มาให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณจินตนา
ดิฉันขออนุโมทนากับคุณ และทุกท่านที่ได้บริจาคโลหิต เคยพบคนไข้ จะเสียชีวิตเพราะตกเลือด แต่พอรับเลือดไปครึ่งขวด ก็คุยจ้อเลยค่ะ อัศจรรย์จริงๆ ฟังแล้วจะได้ปิติใจนะคะ
ขออนุญาติเจ้าของบล็อกด้วย เข้ามาคุยหลายรอบ แล้วป้าแดง ไปดูละครรำหรือยังคะ วันนี้ อ,ขจิตบอกว่า(ทางโทรศัพท์) ป้าแดงยังสาวยังสวยมากๆ สงสัยถ้า อ.ขจิตเจอตัวดิฉัน แกต้องเรียกป้ารุ่งแน่ๆเลย
- สาธุอนุโมทนากับผู้มีจิตใจเสียสละ
- ขอเป็นกำลังใจให้ และขอให้เป้าหมายบรรลุถึง 100 ครั้ง
สวัสดีเจ้าค่ะ
อันนี้ตรงกับนิสัยของหนูเลย....ไออาการกลัวเข็มอะค่ะ กลัวเจ็บไม่เท่าไหร่ แต่กลัวเข็มอาการหนักเจ้าค่ะ ลองเข้าไปอ่าน บันทึกนี้นะเจ้าค่ะ สอดคล้องกันเจ้าค่ะ http://gotoknow.org/blog/nongji/108537
คิคิ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----------> น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะ
มาให้กำลังใจค่ะ ทำดีไม่มีเดี๋ยว ใช่ไหมคะ อิอิ แวะดูเด็กๆ ร่วมบริจาคโลหิตได้นะคะ จิตวิญญานที่ทัดเทียม