15 เมษายน 2550 ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลชุมชนขอส่งตัวผู้ป่วยชาย 45 ปี ถูกสาหร่ายขณะดำน้ำ ผู้ป่วยมีอาการกระสับกระส่ายจึงขอส่งตัวมา ฉันจึงถามว่าผู้ป่วยดำน้ำหรือเปล่า ได้คำตอบว่าดำน้ำเป็นชาวประมง
เมื่อมาถึงที่ห้องฉุกเฉิน ซักประวัติเพื่อเติมก็เหมือนโรคdecompression sickness ฉันจึงบอกแพทย์เวร ER.ว่าผู้ป่วยเป็นโรคที่เกิดจากการดำน้ำ หมอมองฉันแล้วบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่าคนไข้แพ้สาหร่าย anaphylaxis ฉันบอกว่า พี่เคยมีประสบการณ์เคยอบรมเรื่องนี้มา แล้วฉันก็เล่าย้อนอดีตเมื่อหลายปีก่อน ฉันว้าวุ่นใจมากหาตำราเล่มที่ไปอบรมมาก็หาไม่เจอ คิดหาวิธีการว่าจะเอาอย่างไรดี หาเบอร์โทรของรพ.สมเด็จพระปิ่นเกล้า กทม.ได้แล้วกลับไปพูดกับหมออีกว่าถ้าไม่เชื่อพี่ไม่เป็นไรแต่ขอให้ลองโทรศัพท์ปรึกษาผู้เชียวชาญทางรพ.สมเด็จฯ ก่อน จากนั้นฉันก็รอลุ้นด้วยใจจดจ่อ ภาวนาขอให้รพ.สมเด็จฯ รับcase กังวลใจว่าหมอเค้าไม่เชื่อเรา อำนวยความสะดวกเรื่องการติดต่อตลอด ในที่สุดทางรพ.สมเด็จฯรับcase
ฉันดีใจมากที่ case นี้สามารถส่งต่อไปได้ มีนายจ้างโทรมาต่อว่าอีกว่าเป็นแค่แพ้สาหร่ายทำไมต้องส่งตัวไปกทม. ฉันก็อธิบายให้เขาฟัง แต่เขาก็ยังไม่พอใจ พูดว่าหลายอย่าง ฉันเลยสรุปว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคนป่วยแล้วที่ได้รับการดูแลที่ดีที่สุด
ปลายเดือนเมษายน แพทย์internคนนี้จะย้ายจากรพ.ไปเรียนต่อที่ กทม. เช้าวันหนึ่งอยู่เวรด้วยกันเลยชวนให้เขาโทรศัพท์ติดตามผู้ป่วยที่ส่งไปรพ.สมเด็จฯ ฉันไม่ได้อยู่ฟังขณะโทร หมอตามไปเล่าในERคุณหมอทางโน้นชมหมอของเราใหญ่เลยว่าดีที่ส่งผู้ป่วยไป เพราะเป็นcase หายากไม่ค่อยเจอ รายนี้แก๊สไปอุดบริเวณสันหลัง ตอนนี้ผู้ป่วยอาการดีแล้ว เห็นว่าเป็นcase กรณีศึกษาแล้วหมอยิ้มให้ฉัน(big smile)แล้วบอกว่าเป็นเพราะพี่วินิจฉัยโรค ฉันตอบว่าไม่หรอก(ไม่รู้จะพูดว่าอย่างไร) รู้สึกดีใจว่าฉันได้พิสูจน์แล้วว่าในสิ่งที่ฉันคิดนั้นคือเรื่องจริง เป็นเรื่องยากถ้าเราไม่เคยรู้และไม่มีประสบการณ์ เพียงแต่ฉันมีประสบการณ์ตรงนี้มากกว่าคนอื่นเท่านั้น และฉันดีใจมากๆที่หมอเชื่อฉัน ในที่สุดฉันก็สามารถช่วยเหลือผู้ป่วยได้อีกหนึ่งราย เมื่อครั้งที่ช่วยรายแรกรู้สึกว่าคุ้มค่าอบรมมากแล้ว พอได้ช่วยอีกคน เกินคุ้มแล้ว ในรอบ 10 ปีหลังการอบรม ฉันได้ช่วยผู้ป่วยถึง 2 คน ใครเป็นฉันคงอดภูมิใจไม่ได้ใช่ไหม
เคยมีคนถามว่าความภาคภูมิใจในการเป็นพยาบาลคืออะไร สมัยก่อน ตอบไม่ค่อยถูกว่าอะไร เพราะมันก็คล้ายๆคนอื่นไม่โดดเด่นอะไร ต่อไปนี้ถ้ามีใครถามฉันมีเรื่องเล่ามากมายเลย
โรคลดความกดหรือโรคน้ำหนีบ (Decompression sickness หรือBends หรือ cassion disease) เป็นโรคซึ่งเกิดจากการที่แก๊สละลายเข้าสู่เนื้อเยื่อในร่างกายขณะดำน้ำ แล้วแก๊สนั้นรวมตัวเป็นฟองอากาศอยู่รวมภายในเส้นเลือดและเนื้อเยื่อต่างๆ เนื่องจากการดำน้ำลึกหรือนานเกินกำหนดแล้วขึ้นสู่ผิวน้ำโดยไม่หยุดลดความกดใต้น้ำตามตารางที่กำหนด
อาการอาจแบ่งได้เป็น 2 ระดับคือ
อาการน้อย ได้แก่ อ่อนเพลีย มีผื่นคัน ปวดตามข้อและกล้ามเนื่อ รู้สึกเหมือนมีเข็มทิ่มตามผิวหนัง
อาการรุนแรง ได้แก่ แน่นหน้าอก หายใจลำบาก ชาทั้งตัว เดินเซ อัมพาตหรือหมดสติ
การรักษา - ให้น้ำให้มาก
- ให้ออกซิเจน 100%
- ส่งต้วไปยังรพ.ที่มีเครื่องปรับลดความดัน
การซักประวัติ มักพบว่าดำน้ำอยู่เป็นเวลานาน และขึ้นจากน้ำอย่างรวดเร็ว
ความน่ายินดีคือ
1. หมอยอมรับความคิดเห็นของพยาบาล แสดงว่าหมอใจกว้างและรับฟังความคิดเห็น อันปราศจากอัตตายึดมั่นในตัวตนเป็นใหญ่ หมอเองก็จะได้ประสบการณ์จริงกับตนเองไปด้วย ลดฐิฑิมานะอันเป็นอุปสรรคของความเจริญในคน
2. หมอต๋อม แม้จะเป็นพยาบาลก็กล้าแสดงความคิดเห็นให้หมอ เป็นเรื่องหายาก รักษาความกล้านี้ไว้แต่พอควร