ธรรมะ...เพื่อชีวิต

       เอกลักษณ์ของศาสนาพุทธคือการสร้างปัญญา เป็นที่พึ่งของตน  พอเราจับหลักนี้ได้ว่าศาสนาพุทธเป็นเรื่องการศึกษา คำถามต่อไปคือการศึกษาคืออะไร  แล้วต้องศึกษาอะไรบ้าง คำว่าศึกษา ตรงกับคำ บาลีว่า สิกขา ซึ่งหมายถึงการเรียนรู้ความจริงของชีวิตและปฏิบัติในสิ่งที่ตรงตามความจริงนั้น  ไม่ใช่เรื่องการเล่าเรียนอย่างเดียว  การศึกษาพุทธศาสนาคือ การฝึกความเป็นมนุษย์ของตน ด้วยการเรียนร้และพัฒนากาย วาจา ใจ ต้องพัฒนาชีวิตทุกด้าน คือพัฒนาทั้งพฤติกรรม จิตใจ และปัญญา  พร้อม ๆ กัน.....

     ทุกวันนี้การแยกเรื่องโลกออกจาเรื่องธรรมมีทั่วไป เช่น เข้าวัดก็เอาจริงเอาจัง อดข้าวเย็น ขยันนั่งสมาธิ แต่ว่าพอออกจากวัดก็ออกจากการปฏิบัติไปด้วย  บางคนเปลี่ยนนิสัยพร้อมกับเสื้อผ้า วัดก็เป็นวัด แต่โลกก็ต้องเป็นโลกเหมือนเดิม  ถ้าเข้าวัดก็ฝึกรู้ตัวทุกอิริยาบถ เข้าโลกก็ลืมตัวทั้งวันอย่างนั้นมันก็ไม่ถูกต้องแน่ เพราะกิเลสไม่ได้อยู่ในวัดมันอยู่ในใจเรา คือ เราควรเข้าวัดเพื่อได้กำลังใจและกุศโลบายเพื่อทำให้ชีวิตของเรามีคุณค่าในทุกสถานการณ์.......

      การปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ถ้าเราเอาง่าย ๆ คือละในสิ่งที่ควรละ บำเพ็ญสิ่งที่ควรบำเพ็ญ  ในระดับสังคม  สนับสนุนสิ่งที่ดีงาม ไม่สนับสนุนิส่งหม่นหมอง  หรือมีพิษมีภัย  ยกตัวอย่าง ผู้มีนิสัยขี้โกรธ ขี้โมโห คือผู้มีมลทินในชีวิตประจำวัน อารมณ์รุนแรงคอยก่อปัญหาตัวเอง ก่อปัญหาให้กับคนอื่นเรื่อย ๆ ใช่หรือไม่ ถ้าใช่จะต้องทำอะไรใครตั้งใจจัดการพิจารณาว่าทำอย่างไรจีงจะไม่โกรธ ไม่โมโห ทำอย่างไรเราจึงเป็นอิสระจากมันได้  ต้องใช้คุณธรรมอะไรบ้าง นั่นคือเริ่มปฏิบัติแล้ว จากนั้นก็ อดทน ใจเย็น เรียนรู้จากประสบการณ์ ค่อย ๆ ทำให้ดีขึ้น ฝีกด้านนอก ด้วยกาย วาจา ด้วยศีล ด้านใน ด้วยสติ สมาธิ ปัญญา.....

.......

[คน ตลกดี]

ก็ดี ข้อความงั้นๆ