เก็บตก MSU-KM Show and Share 2007 (ขยายความ) : บันทึกผมเกิดได้เพราะอะไร จุดมุ่งหมายคืออะไร

ปล. บันทึกนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว อาจจะตรงกับความคิดเห็น หรือไม่ตรงกับความคิดเห็นของใคร... ซึ่งมิได้จงใจให้เกิดผลเสียหายใด ๆ ทั้งสิ้น…

หลังจาก....  ที่งาน  MSU-KM  Show  and  Share  2007  ที่มหาวิทยาลัยจัดขึ้นระหว่างวันที่  24-25  กันยายน  ผ่านไปด้วยดี...  และเป็นที่น่ายินดีที่ในวันที่ 24  กันยายน  ผมก็ได้ขึ้นไปรับรางวัล  “ฅ  KM  มมส”  อย่างเต็มตัว  และด้วยความยินดี...  อย่างยิ่ง  แม้รางวัลที่ได้จะไม่ยิ่งใหญ่  แต่ความภูมิใจมันเปี่ยมล้น  ที่วันนี้ยังมีคนเห็นคุณค่าของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ปฏิบัติหน้าที่ให้กับมหาวิทยาลัย  ในถานะพนักงานอัตราจ้างตามภารกิจ  (หรือสมัยก่อนเรียกว่าลูกจ้างชั่วคราว)  มานานเกือบ  5  ปี

และวันนี้...  “ผมทำได้”

และ...  ในวันเดียวกัน  ผมต้องรับหน้าที่เป็นหนึ่งในสี่ท่าน  ที่ต้องขึ้นไปเสวนาในเวที  ในถานะบุคคลได้รับรางวัลในครั้งนี้  แต่...  ช่วงเวลาช่างไม่เต็มใจเอาซะเลย...  ความหนาวเย็นของเครื่องปรับอากาศ  ทำให้ผมต้องหนีไปหลบอยู่ด้านหลัง  พร้อมกินยาแก้ภูมิแพ้เป็นระยะ ๆ  เพื่อรอเวลาเพื่อรอเวลาในช่วงเย็น...  ปรากฏว่า...  เมื่อถึงช่วงเวลาที่นัดหมายร่างกายก็อิดโรยด้วยภูมิแพ้  และฤทธิ์ยาไปซะแล้ว...  จะสังเกตได้จากอาการเซื่องซึมขณะที่ผมอยู่บนเวที...

เอาหละ...  เป็นไงเป็นกัน  มาถึงขนาดนี้แล้วนี่อย่าทำให้เสียเที่ยว... 

เข้าเรื่องเลยดีกว่า....

บนเวที...  หลังจากที่คุณวิชิต  ได้ให้ทุกท่าน  แนะนำตัวเองไปแล้ว...  คำถามแรกที่ถูกป้อนเขามาเป็นคำถามแรก  ก็คือ....  “เริ่มต้นเขียนบล็อก  ได้อย่างไร”  นั่นนะสิ  เขียนทำไม  เขียนเพื่ออะไร  ?  บนเวทีอาจมีเวลาไม่มากเหมือนการเขียน...  ก็เลยขยายความซะตรงนี้เลยแล้วกันครับ...

จริง ๆ  แล้ว...  การเริ่มเขียนบล็อก  หรือบันทึกของผมนั้น  ไม่ได้มีอยู่ที่เดียว  การเขียนบันทึกของผมเกิดขึ้นจากจุดเล็ก ๆ  ของความสนุก  ในเว็บไซต์  Pantip.com  ซึ่งผมจะวนเวียนเข้า ๆ  ออก ๆ  อยู่ในห้องสุนัขเป็นประจำ  ในนาม  “ผู้ชายป้ายเหลือง”  เช่นเดียวกับหลาย ๆ  แห่ง  ผมได้ทำความรู้จักกับสมาชิกในโลกไซเบอร์อยู่เป็นประจำ  และผมก็ได้ความรู้ในสิ่งที่ตนเองชอบมาก็ไม่น้อย  จนวงสนทนาพัฒนากลายเป็นความไว้วางใจซึ่งกันและกัน  มีการส่งของขวัญให้กันในหมู่เพื่อนสมาชิกทั่วประเทศ  และจนบัดนี้...  ผมก็ยังไม่เคยได้เจอเพื่อนสมาชิกเหล่านั้นเลยด้วยซ้ำ  แต่ของขวัญจากเพื่อนสมาชิกกลับถูกส่งมาในชื่อผม  แถมต่อท้ายด้วย  (ผู้ชายป้ายเหลือง)  อยู่เป็นประจำ...  จนถึงทุกวันนี้

และจาก...  ห้องสนทนา  ก็พัฒนากลายเป็นการเขียนบันทึกในสิ่งที่ตนเองชอบเป็นทุน  ใน  bloggang.com  จนวันหนึ่ง...  ด้วยความที่เป็นคนชอบลองของใหม่  โดยมีวิชาและภาระงานที่ต้องมีความเกี่ยวโยงกับคอมพิวเตอร์เป็นทุน  การค้นหาเรื่องใหม่ ๆ  เพื่อประดับสมองก็เกิดขึ้นเรื่อย ๆ  จากเป็นผู้ถามในตอนแรก ๆ  ก็กลายเป็นผู้ตอบปัญหาในเรื่องที่ตนเองถนัดไปซะอย่างนั้น... 

แล้ววันหนึ่ง...  ก็มีคำถามเกิดขึ้นในสมอง  ถ้า...  เรื่องที่เราอยากรู้เราเป็นผู้ถาม...  แต่ในเรื่องที่เราพอจะรู้  ทำไมเราไม่เขียนไว้เลยล่ะ  ทำไม...  ต้องรอคนอื่นมาถามก่อนอย่างนั้นหรือ...  แล้วทำไมต้องรอ...  รอเพื่ออะไร...

และ...  นี่คือเหตุผลเริ่มแรกจริง ๆ  ของการเขียนบันทึก... 

จาก...  หนึ่งบันทึก  เป็นสอง  เป็นสาม  และอีกหลาย ๆ  ที่  ไม่ว่าจะเป็น  Mutiply.com , gotoknow.org , learners.in.th  และ  oknation.net  เป็นต้น...  บันทึกแต่ละที่ต่างมีจุดเด่น  และการบริการกลุ่มเป้าหมายที่แตกต่างกันอยู่แล้ว  จึงไม่ยากเลยที่เราจะแยกแยะ  เละเขียนเนื้อหาให้ตรงกลุ่มเป้าหมายได้ไม่ยาก...  การเรียนรู้  การค้นหา  การแลกเปลี่ยนเกิดขึ้นเรื่อย ๆ  แบบไม่มีวันหมด...

จริง ๆ  แล้ว...  บันทึกแต่ละที่ไม่ได้ระบุว่าเราต้องเขียนเรื่องอะไร...  แต่ผู้ใช้ต้องเขียนบันทึกให้ตรงตามกฏที่วางไว้เพื่อไม่ให้เสียหายแก่ผู้อื่นเท่านั้นเอง...  การเดิน  การนั่ง  การนอน  ก็สามารถมาเขียนเป็นบันทึกได้...  สิ่งใกล้ตัวของใครหลาย ๆ  คน  อาจเป็นเรื่องน่าเรียนรู้สำหรับคนอีกหลาย ๆ  ท่าน...

อย่า...  “ตีกรอบความคิด”  ให้ตนเองมากนัก...  เพราะเราจะคิดแค่เพียงในกรอบ...  วางกรอบของตัวเองลง  แล้วเริ่มต้น...  ไม่ต้องกลัวว่าบันทึกของคุณจะกลายเป็น  “บันทึกขยะ”  กับใคร...  เขียนสิ่งที่ตนเองชอบ  เขียนในสิ่งที่ตนถนัด  เขียนในสิ่งที่ตนทำ...  เพียงเท่านี้...  ก็เป็นการกระจายองค์ความรู้ได้แล้ว.......