เมื่อวานนี้ลงพื้นที่หมู่บ้านหมัศจรรย์บ้านแก่นประดู่ ตำบลพระยืน เพื่อสำรวจข้อมูลพื้นฐานรายครัวเรือน โดยคณะครู กศน.พระยืน แบ่งคุ้มกันออกเดินสำรวจสอบถามเป็นรายครัวเรือน
ผลลัพธ์ ได้รับความร่วมมือของชาวบ้านเป็นอย่างดี รวมทั้งได้รับหวังปัญหาของแต่ละครอบครัวพูดคุยให้ครู กศน.รับทราบ และอยากจะให้ช่วยเหลือ ซึ่งบางเรื่องก็จะให้คำแนะนำให้ไปหาหน่วยงานที่รับผิดชอบเรื่องนั้นโดยตรง
ชาวบ้านดีใจที่หน่วยงานราชการได้เข้ามาสอบถาม สารทุกข์สุขดิบ นั่งรับฟังปัญหาต่างๆ ทำให้เรามองเห็นปัญหาของแต่ละครอบครัว แต่ละครัวเรือน บางครัวเรือนน้อยใจลูกโตกันหมดแล้วก็ทิ้งให้พ่อแม่อยู่ตามลำพัง นานๆจะแวะมาเยี่ยมสักที่แต่ก็ระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น คิดถึงลูกแต่ลูกไม่คิดถึงพ่อแม่เลย ก็น่าเห็นใจทั้งสองฝ่าย ลูกต้องทำงานและงานบ้างครั้งเวลาหยุดแม้จะไม่มีเพราะช่วงนี้ใกล้ปิดงบประมาณ และบางบริษัทก็กำลังลดจำนวนพนักงาน ฉะนั้นถ้าหยุดงานหรือลา ก็มีสิทธิ์ตกงานได้เหมือนกัน
แต่ผู้สูงอายุก็เหงานะไม่มีลูก-หลานอยู่ใกล้ มันเงียบจริงๆ สภาพสังคมจริงๆก็เป็นเช่นนี้นี้แหละถ้าเรายังไม่รวย แต่ก็ไม่ใข่ซิ.... คนรวยก็มีปัญหาแต่บ้านใหญ่โตแต่ไม่มีคนอยู่ ต่างคนต่างทำงานให้แต่แมว หมา และคนดูแลเฝ้าบ้านจริงไหม?
ถ้าเรามองโลกในแง่ดีๆ ใจเราก็มีความสุขทุกคนมีภาระหน้าที่กันทั้งนั้น มีบทบาทที่ต้องแสดงในโลกใบนี้กันทุกคน ฉะนั้นต้องทำให้ดีที่สุด...
สวัสดีครับ...อาจารย์นันทนา