วันที่ 18-19กันยายน2550 ได้ร่วมเป็นคณะทำงานของจังหวัดขอนแก่นติดตามโครงการแผนชุมชนที่ขอรับการสนับสนุนตามยุทธศาสตร์อยุ่ดีมีสุขของจังหวัดซึ่งได้รับงบประมาณ91ล้าน ใน 5 กรอบแผนงาน คือ
เมื่อได้พิจารณาโครงการที่เกี่ยวข้องกับงานด้านการเกษตร ซึ่งอยู่ในแผนงานเศรษฐกิจพอเพียง แล้วเกิดความรู้สึกอึดอัดในใจทันทีเพราะร้อยะ 60 ของโครงการในแผนงานนี้คือการเลี้ยงปลาดุกในครัวเรือน เราก็ถามอำเภอหลายคนว่า คิดยังไง ถึงมีแต่กิจกรรมเหล่านี้ เลี้ยงปลาในบ่อซีเมนต์ เลี้ยงปลาในบ่อพลาสติก วนเวียนอยู่แบบนี้ อำเภอตอบว่า งบอยู่ดีมีสุข เป็นงบให้ชุมชน ให้เปล่า จะเป็นธรรมได้ต้องให้ประชาชนส่วนใหญ่ได้รับประโยชน์ การซื้อลูกปลา อาหารปลาแจก ต้นทุนต่ำทำให้แจกได้ทั่วถึง เลี้ยงโตแล้วถ้าไม่ขายก็นำมาบริโภค ถือเป็นการลดรายจ่าย เป็นการดำเนินรอยตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเช่นเดียวกัน เราก็ได้แต่ถอนใจแล้วความยั่งยืนหละ มีมั๊ย
นึกถึงสิ่งที่เราเคยทำ การทำแผนพัฒนาการเกษตรระดับตำบล เราต้องสำรวจชุมชนแบบเกษตรกรมีส่วนร่วม วิเคราะห์ดูศักยภาพทั้งทางกายภาพ ชีวภาพ เศรษฐกิจและสังคม หาSWOT แล้วจึงคิดแผนพัฒนา จัดทำโครงการที่เหมาะสม
แต่โครงการตามยุทธศาสตร์อยู่ดีมีสุข มีเงื่อนไขเพียงว่าโครงการต้องได้รับความเห็นชอบจากคนส่วนใหญ่ในชุมชน..ดังนั้นในเวลาที่เร่งด่วนกับการต้องใช้งบประมาณให้ทันเวลา โครงการที่ได้รับอนุมัติจึงเป็นเช่นนี้... ในฐานะคนทำแผน เราก็ได้แต่ภาวนาว่า แนวคิดที่สนับสนุนแผนชุมชนนี้ดีมากเลย โอนเงินอุดหนุนให้ชุมชนจัดซื้อจัดหาเอง แต่ปัญหาคือ จะมีกี่ชุมชนที่เข้มแข็ง รู้ปัญหาของตนเอง และเสนอโครงการเพื่อแก้ไขปัญหานั้นอย่างแท้จริง งบอยู่ดีมีสุขรัฐให้มาแล้ว ทำอย่างไรมันจะคงอยู่และเกิดประโยชน์สูงสุด
ภาพกิจกรรมเลี้ยงปลาดุกในบ่อดิน
ภาพกิจกรรมเลี้ยงปลาดุกในบ่อซีเมนต์
ภาพกิจกรรมการปลูกผักสวนครัวลอยฟ้า
ไม่มีความเห็น