การให้กำเนิดและเลี้ยงดูจนเติบโตของสัตว์ประเภทต่างๆในโลกนี้มีหลากวิธี สัตว์ปี(อากาศ)ที่พบเราจะเห็นว่ามันพยายามบินไปหาอาหารมาป้อนให้ลูกของมัน สัตว์ปี(กึ่งอากาศกับภาคพื้น)ที่พบเราจะเห็นว่ามันพยายามคุ้ยเขี่ยหาอาหารเมื่อพบก็จะเรียกให้ลูกของมันมากินลูกก็จะเกิดการแข่งขันแย่งชิงกันตัวไหนใกล้เร็วก็จะได้อาหารไปแม่ก็จะหาต่ออย่างไม่รู้จักท้อ
ประเภทเลื้อยคลานหาอาหารให้บ้างปล่อยให้หาอาหารกินเองบางโดยมีชีวิตขึ้นมาไม่รู้เลยว่าตัวไหนให้กำเนิดคือปล่อยให้เผชิญชะตากรรมเองก็มี สัตว์น้ำส่วนใหญ่แม่ก็จะพาลูกหากิน
ประเภทสัตว์บกที่เลี้ยงลูกด้วยนมก็มีมากมาย และสัตว์ทั้งหลายนี้เมื่อลูกโตได้ที่แม่ก็ไล่หรือปล่อยทิ้งให้ไปเผชิญชีวิตเอาเองแม่ทำหน้าที่ตามธรรมชาติที่พระเจ้าสั่งมาสมบูรณ์แล้ว ต่อไปจงดำเนินชีวิตให้ยั่งยืนด้วยตัวเอง แล้วแม่ลูกก็จะไม่รู้จักกันอีก
นอกจากที่กล่าวมานี้มีสัตว์พิเศษที่ธรรมชาติให้เลี้ยงลูกด้วยนมของตัวเองก่อนแต่ไม่ยอมเลี้ยงก็มี(ขอเน้นบางคนเท่านั้น) แต่ที่สำคัญคือเป็นสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวในโลกใบนี้ที่เลี้ยงลูกด้วยเงิน ลูกปรารถนาสิ่งใดก็ให้เงินๆและเงินไปซื้อเอา เงินเป็นสื่อกลางที่ดีที่สุดและมันจะทาสที่ดีหากเราอยู่เหนือมันได้ในขณะเดียวกันก็อันตรายที่สุดด้วยหากปล่อยให้มันอยู่บนหัวเรา เงินแทนความรักได้ไม่ทั้งหมด เมื่อใช้แต่เงินเลี้ยงลูกๆก็ไม่ค่อยจะเติบโตแบบยั่งยืน คอยเกาะแม่พ่ออยู่เนืองๆ จะเป็นด้วยวัฒนธรรมหรือเปล่า ที่ให้สำนึกบุญคุณพ่อแม่ จึงมีพ่อแม่จนท่านตาย สมบัติคือชีวิตและความสมบูรณ์แห่งร่างกายจึงไม่เพียงพอเหมือนสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นๆที่กล่าวมา ต้องมาแย้งชิงกันในสิ่งที่พ่อแม่หาไว้ให้ เห้อจุกในอกขอพอก่อนละกัน
ไม่มีความเห็น