หลายปีมาแล้ว...ผมใช้ชีวิตพเนจรอยู่ในเมืองหลวง นอนห้องเช่าแคบๆ เล่นดนตรีบ้าง(เล่นฟังเอง) แต่งเพลง แล้วก็ตกงาน...ชีวิตปวดร้าวพิลึก แต่คิดถึงแล้วก็สนุกดี จำได้ว่าเคยเช่าห้อง 3 คูณ 3 เมตรนอนคนเดียว ในห้องมีเตียงไม้ 1 เตียง หมอน ผ้าห่ม พัดลมเก่าๆที่เจ้าของให้ไว้ใช้ด้วยความเวทนา...
ตอนนั้นแต่งเพลงให้ตัวเองไว้เพลงหนึ่ง ชื่อเพลง หนุ่มนอนกระดาน ขึ้นต้นว่า
พี่นอนกระดานมันเจ็บกระดูก แต่ยังเมินฟูกกระดูกยังทนยังทาน
อยากได้น้องยามาร่วมชายคาเคียงไม้กระดาน
คงสุขสำราญ ตาหวานช่วยหันมาแล.....
ปัจจุบัน น้องชายคนหนึ่งขอเพลงนี้มาทำ แล้วเอาไปให้น้าหมู พงษ์เทพกระโดนชำนาญ ฟัง ก็โดนน้าหมูตะคอกใส่ "เพลงไรของม....ว่ะสั้นฉิบ(ยาว 2 นาที 50 วิ) "ไอ้น้องคนนี้ก็เลยให้ผมแต่งเพิ่ม แต่ผมเขียนไม่ออกแล้ว มันจบแล้ว จบตรงนั้นแหละ เพลงมี 4 ท่อนจะให้ต่อเติมได้ไง ไอ้น้องก็เลยเขียนเองตรงท่อนแรก บอกว่า....
คนจนอย่างเราใครเขาจะมอง........
แล้วก็เอาเนื้อของผมมาใส่จนจบ....
ผมยกเพลงนี้มาให้ฟัง การมิกซ์ดาวน์ยังไม่สมบูรณ์ เป็นเดโมครับ ฟังแล้ววิจารณ์ด้วยก็ดี ถ้าจะทำออกขายไม่รู้ใครจะซื้อหรือเปล่า เฮ้อ...
อ้อ...คนร้องชื่อ เป็ด ธีรพล คนโคราชครับ
ขอบพระคุณอย่างมากครับ
และรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก
ที่มีโอกาสได้รับคำแนะนำจากคุณครูผู้มีประสบการณ์
ฟังหลายรอบแล้วค่ะ เนื้อหา ความหมายดี แต่ว่า...
ตอนนี้ได้ข่าวว่า พี่ ก้อมี คนสวย น่ารัก สาว ดูแล สนใจนี่นา เอ..หรือข่าวเพี้ยน อิอิ
แถมเห็นได้...นอนที่นอนแล้วนี่นา 555
เพลงดีค่ะ ชอบๆๆๆๆ
ความเห็นที่ 3 นี่ใครกันหนอ?