๋ีครอบครัวพันทาง
วันนี้ผมมีเรื่องมาเล่าครับ
เมื่อครั้งที่ลงไปเยี่ยมเยียนพี่ๆ ที่สุราษฎ์ฯ และที่เพชรบุรี
แม้การลงไปในแต่ละครั้งนั้นจะมีภาระงาน แบกอยู่เต็มเป้ข้างหลัง และอยู่ได้ไม่นานมากนัก แตเวลา่ขากลับก็มักจะได้พกความรู็้้สึกดีๆและประสบการณ์แปลกๆที่แตกต่างกันทุกครั้ง
มีบางสิ่งที่คล้ายคลึงกัน และมีหลายสิ่งที่ไม่ได้เหมือนกันเลย
อย่างครั้งลงไปที่เพชรบุรีนั้น เราได้นั่งมอร์เตอร์ไซค์ ซ้อนท้ายกันไปมาในเมือง และนอกเมือง เป็นการเดินทางที่ได้สัมผัสลม แดด ธรรมชาติ และสังคมเมืองเพชรแบบใกล้ชิด
หรือครั้งที่ลงใต้สู่แดนยางพารา การได้โดดน้ำคลองใสๆก็ทำให้รู้สึกว่าการกลับไปเป็นเด็กมันไม่ได้ยากอย่างที่คิด
แม้พวกเราจะทำงานด้านเด็กด้านเยาวชน
ผมว่ามีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราต่างจากคนอื่นๆ
การชอบเล่น กล้าลอง และสนุกไปกับงานที่ทำ
หลายๆครั้งที่เราทำงานไป หัวเราะไป มันมักทำให้หัวใจเรากระชุ่มกระชวย การเป็นกำลังใจให้กันเวลามาพบปะเจอหน้ากัน หลายๆครั้งมักทำให้ผมรู้สึกแปลกใจ เพราะเราก็ไม่ได้รู้จักกันมานานมาก แต่ความรู้สึกเวลาได้พูดคุย เวลาแลกเปลี่ยนกันในหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่อง มุมมอง ความคิด ชีวิต และงาน เรากลับพบคำว่า "ไว้ใจ" ลอยเกลื่นห้อง และบ่อยคร้ังที่หลายๆคนขึ้นสัญลักษณ์ "สนิท" บนหน้าผาก พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ
หลายๆเรื่องเป็นเรื่องแปลกที่เราสร้างกันขึ้นมารู้ไหม ครับ
การเอาใจใส่กัน ความห่วงใยที่มีต่อกัน ที่เราถ่ายทอดออกมา มันแผ่รังสีออกไปสู่คนที่เราทำงานด้วย ไม่แน่นะ ว่า ครอบครัว พันทาง นี้อาจขยายลงไปในแต่ละพื้นที่ ได้โดยง่าย ก็ได้
แม้งานนี้จะใหญ่และท้าทายความสามารถและความสามััคคีของพวกเรา แต่จากที่ผมได้ติดสอยห้อยตามกันไปกับพวกพี่ๆ ผมว่าเรื่องนี้ไม่ยากเกินไปหรอกครับ
แม้สไตล์การทำงานของเราจะแตกต่างกันไปตามประสบการณ์ ตามความถนัดและทีมงาน แต่ถ้าเราเชื่อใจกัน นับถือกัน ปัญหาก็ไม่มีทางเกิดขึ้น ใช่ไหมครับ
ยิ่งเราพูด ยิ่งเราคุยกันมากเท่าไร เราจะยิ่งรู้จักกันมากขึ้น ไว้ใจกันมากขึ้น
คามร่วมมือ การทำงานร่วมกัน หรือเรื่องใดๆที่มากระทบเราไม่ได้อยู่ที่ใครเริ่มหรือใครจัดตั้งมา แต่มันขึ้นอยู่กับใจพวกเรามากกว่า ว่าพร้อมจะสื่อสารกันหรือยัง
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ
หนึ่งในครอบครัวพันทาง
ความเห็น (2)
แวะมาอ่าน เพราะสะดุดชื่อ ค่ะ
ชื่อเก๋ดีนะ พันธ์ทาง ท่าทางจะเก่งทน ไม่เปราะบาง อย่างนั้นรึเปล่า น่าสนุกนะคะ
ทำต่อไปนะคะ อยากเห็นพันธ์ทางที่เติบโตค่ะ
แวะมาตอบ เพราะตื้นตัน
ยิ้มไปพร้อมๆกับความกังวลใจบางอย่าง เพราะไม่รู้เหมือนกันนะว่า วันนึงมันจะเป็นยังไงแต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ปาล์มนะ สู้ๆ
ถึงพี่จะไม่ได้โดดคลองน้ำใส ที่สุราษฎร์ธานี แต่พี่จมน้ำนะเว้ย ฮ่าๆๆ เออ นี่ก็ใกล้เข้าโค้งสุดท้ายแล้วนะ ปาล์มเป็นไงบ้าง พี่ไม่ได้โทรหา เพราะมือถือโดนตัด จริงๆแล้วไม่ได้โทรหาใครเลย เฮ้อ เสียใจ คือจริงๆแล้วไม่มีปัญญาไปจ่ายนั่นเอง
ลืมถามไปว่าอะไรดลใจให้ตัดผม
ไม่ห่วงปาล์มแม้แต่นิด แต่ที่ห่วงน่ะ หึ หึ คิดเอง