ฟังดูแล้วเป็นระยะเวลาอันยาวนานสำหรับพวกเราที่จะเข้าถึงอรหัตตผลหรือสาวกภูมิ แต่การปรารถนาพุทธภูมินั้นยาวนานกว่าต้องใช้บารมีถึง 10 ทัศ และบำเพ็ญอย่างนี้อีก 3 รอบ แต่มิได้ทำเพียงเพื่อตน หากแต่เพียงเพื่อจะนำพาเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากห้วงแห่งวัฎฎะนี้ แม้จะต้องใช้เวลานานอันนานแสนนานเท่าไรก็ตาม....... ความเพียรที่จะฝังเมล็ดแห่งพุทธะให้งอกงามกลางกองเพลิงแห่งกิเลสในจิตใจ จึงไม่เคยดับหายไปจาก จิตพระพุทธะ.....แม้ว่าเมล็ดแห่งพันธุ์พุทธะนี้ จะต้องรอดินและน้ำอันอุดมเป็นเวลาหลายร้อยปีก็ตาม.........
จึงทำให้เรานึกถึงเรื่องหนึ่งที่เคยรู้มาแล้วเกือบจะลืมไปแล้ว นั่นคือเรื่องของ "พระกาลพุทธรักขิต" ที่พระพุทธเจ้าได้ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณและพระเมตตาอย่างหาประมาณมิได้ต่อนิครนถ์ที่ชื่อ สัจจกนิครนถ์ ที่ทูลถามปัญหา เป็นเวลานานแต่ก็ ไม่บรรลุถึงธรรมาภิสมัย ยังไม่ยอมบวช และยังไม่ตั้งอยู่ในสรณะอีกด้วย หากแต่....ทำไม่พระพุทธองค์จึงไม่รังเกียจ ไม่ย่อท้อที่จะตอบคำถาม แต่กลับมีจิตเมตตาต่อ สัจจกนิครนถ์ผู้นั้น..........
เห็นตัวอยากเกิดที่กลางใจของท่านหรือไม่.....ที่อยากรู้ว่าทำไม....แต่ท่านจะท้อเมื่ออ่านอรรถกถาสูตรนี้เหมือนเช่นที่เราเป็น เพราะมีภาษาบาลีมาก แต่เนื่องจากตัวอยากฝ่ายกุศลเป็นตัวกระตุ้น จึงทำให้เราเกิดพลัง ความอดทนที่จะอ่านต่อให้จบ แล้วท่านล่ะพร้อมที่จะรู้จักท่านกาลพุทธะรักขิตแล้วหรือยัง
click this link : http://www.4shared.com/file/24153998/26515ad4/_online.htmlไม่มีความเห็น