บางครั้ง... คนเราชอบที่จะคิดเอง และสรุปด้วยตนเองเสมอ จึงไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่นั้น “ผิด” หรือ “ถูก” กันแน่
เช่นกัน...
ในการทำงาน... กับองค์กร “การโกหก” เป็นเรื่องที่รับไม่ได้ในคนหมู่มาก และยิ่งการโกหกตัวเองด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่... อย่าลืมว่าเรากำลังอยู่ในโลกแห่งความจริง การสร้างภาพให้ตัวเองดูดีในสายตาคนอื่น ก็เหมือนกับการเขียนภาพบนผืนผ้าใบราคาแพง แต่ฝีมือ “ห่วยแตก”
ชิ้นงานนั้น... ย่อมไม่มีราคา
ถ้าท่าน... เป็นคนหนึ่งที่กำลังปฏิเสธความจริงของตัวเอง มันก็เท่ากับว่า... คุณกำลังนำเสนอภาพวาดของคุณที่ “ไม่มีคุณภาพ” คุณกำลังหยิบยื่นความไร้เดียงสาทางความคิดของคุณ ให้กับคนรอบข้างของคุณได้รับรู้...
มีบ้างไหม....
ที่... ครั้งหนึ่งของคุณรายงานการปฏิบัติหน้าที่ของคุณแบบผิด ๆ ทำแบบว่าสิ่งที่คุณทำนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ฝังลึกมานานจนถอนออกไม่ได้ก็ปานนั้น...
แน่นอน... ถ้าสิ่งนั้นคุณเคยทำ หรือเคยเห็น... มันอาจช่วยให้ตัวคุณเองนั้นมีค่าขึ้นมา แต่คุณคิดหรือว่ารอบข้างของคุณจะมองเห็นคุณอย่างที่ตัวของคุณคิด... อย่าลืมว่าในโลกนี้ “ไม่ได้มีคนฉลาด” เพียงคนเดียว... การโกหกไม่ใช่เรื่องดี อีกทั้งโกหกตัวเองด้วยแล้ว ก็เท่ากับว่าคุณกำลังแบกก้อนหินก้อนใหญ่อันหนักอึ้งไว้บนบ่า... รอเวลาหมดแรง ก้อนหินที่คุณแบกไว้ด้วยเหตุผลอะไรตัวเองก็ยังหาเหตุผลมาตอบไม่ได้... ล้มทับตัวคุณเอง
อย่า... ใช้เส้นทางเดินของเวลาอยู่กับการสร้างภาพ... อยู่ในโลกของความเป็นจริง... “แล้วทุกคุณจะจริงใจ” กับคุณ...
สวัสดี เพื่อน ....ไม่ได้เข้ามานาน
ทุกอย่างย่อมมีบรรทัดฐาน ในบรรทัดฐานนั้นจะยึดอะไร ยึดตัวเองเป็นหลัก ยึดการทำงานเป็นหลัก ยึดความถูกใจของตนเอง หรือความใกล้ชิด
นี่คือประเทศไทย
คนเหมือนคน..แต่คนไม่เหมือนกัน
อ่านแล้วรู้สึกดีจัง..ค่ะ