ปกติไม่ค่อยได้ดูรายการโทรทัศน์ แต่รายการกบนอกกะลาได้ดูบ้าง และคิดว่า ศุกร์นี้ไม่น่าจะพลาดค่ะ ^_^
สวัสดีคะอาจารย์วรชัย อาจารย์โชคดีที่ทันได้เห็นและได้ใช้ผ้าย้อมครามทำเองนะคะ
การที่หม้อครามเหม็นมาก(เพราะใช้การหมัก)และสีติดมือติดเล็บ ผ้าโรงงานที่ถูกกว่าสีสันสดใสลวดลายแปลกตา ทำให้สาวๆยุคหลังทิ้งภูมิปัญญานี้กันเป็นส่วนใหญ่นะคะ
ดีใจกับตัวเองที่ชอบผ้าไทย ชอบแบบเป็นเรื่องเป็นราวแม้ว่าจะเป็นแค่ผู้ใช้ค่ะ
ขอบคุณที่อาจารย์มาเยี่ยมและให้ความรู้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอนิศรา ดีจังมีคนชอบผ้าย้อมคราม ร่วมกันติดตามชม จะได้ช่วยกันขยายเรื่องให้คนอื่นๆที่เรารู้จักได้ทราบต่อๆกันไป
ทุกวันนี้คนไม่ค่อยรู้จักผ้าย้อมคราม และไม่เข้าใจว่าทำไมผ้าย้อมครามจึงมีราคาแพง หากชมแล้วจะเข้าใจ และอยากช่วยกันซื้อผ้า และอยากใช้ผ้าด้วยความพิเศษของผ้าย้อมครามนี้ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่มาแจ้งข่าวคราวที่น่าสนใจในรายการ กบนอกกะลา ที่ให้ทั้งสาระ และความรู้
อาจารย์คะเวลาเสื้อผ้าที่ย้อมมาใหม่ ๆ ต้องแช่น้ำเกลือก่อนเพื่อให้สีที่ตกหาย จริงหรือเปล่าคะหรืออาจารย์มีวิธีอื่นพอที่จะแนะนำบ้างไหมคะขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
พรุ่งนี้ซีคะ ดูแน่ๆเลยค่ะ ตอนนี้ มีอารมณ์ที่อยากดู อยากทำอะไร ที่มีประโยชน์กับส่วนรวมมากๆค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นการพุด การเขียน ก็อยากเขียนสิ่งดีๆ มุมดีๆของเมืองไทย ทุกแห่งค่ะ ไม่ใช่แต่กรุงเทพฯ
รู้สึกว่า ที่เรามีวันนี้ ที่มีความสุขพอควร เราก็ได้มาจากแผ่นดินไทย แผ่นดินเกิดของเรา และยิ่งได้เห็นแต่สิ่งร้อนใจที่นั่นที่นี่ อยู่เสมอ ก็ไม่อยากจะเขียนอะไร ให้ซ้ำเติม เพิ่มความร้อนเข้าไปอีกค่ะ
ขอบคุณที่บอกมานะคะ
สวัสดีค่ะ
จะรอติดตามดูนะคะ
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า คุณปริญากรณ์
คุณพี่ศศินันท์ และคุณอุบล เวลาชมจะได้รู้สึกว่ามีกัลยาณมิตรอีกหลายท่านกำลังชมอยู่ด้วยพร้อมๆกัน
เกร็ดความรู้การใช้ผ้าไทยตัวเองก็ไม่ค่อยทราบเท่าไหร่ ทราบแต่หลักการใหญ่ๆคือ ไม่ซักหรือแช่นานๆ ด้วยผงซักฟอกแรงๆ และควรตากในที่ร่มมีลมพัดผ่าน ใครทราบช่วยแนะนำเพิ่มเติมด้วยค่ะ
รู้สึกเหมือนคุณพี่ศศินันท์เลยค่ะ ความร้อนที่เราไปช่วยแก้ตรงๆไม่ได้ แต่เราก็มีวิธีการที่พอทำได้คือแบ่งปันเรื่องดีๆ บอกเล่าเรื่องดีๆ ให้ปรากฏ บางทีเรื่องใกล้ตัวที่เรียบง่ายของเราก็อาจมีส่วนช่วยประเทืองอารมณ์ผู้อ่านได้บ้าง นี่กำลังขยับจะเขียนเรื่องใหม่ให้อ่าน กำลังเลือกว่าเอาเรื่องอะไรก่อนดี มีลิสต์ยาวเลยค่ะ
สวัสดีคะอาจารย์วรชัย เป็นความรู้ใหม่เลยนะคะนี่ เคยได้ยินแต่เห็ดครามค่ะ จะไปด้อมๆมองๆว่าที่ต้นครามที่บ้านมันมีแมลงครามมากินใบครามหรือเปล่า
ขอบคุณที่บอกมาค่ะ
ขอแจม ผ้าครามจะนุ่มเนืยรสมบูรณ์ต่อเมื่อย้อมลงฝ้ายที่ปลูกตามธรรมชาติ ด้วยสายพันธ์ธรรมชาติเท่านั้น
มารายงาน เมื่อคืนดูแล้วค่ะ
กว่าจะได้มาเป็นผ้าครามสวยๆ เหนื่อยเลย ขั้นตอนหลายขั้น และต้องใจเย็นด้วย
เห็นมีลูกค้าญี่ปุ่นมาซื้อไปขายด้วย
สินค้าหัตถกรรมแบบนี้ ต้องขายแพงหน่อย และลูกค้าที่จะมีกำลังซื้อ น่าจะเป็นลูกค้าที่เห็นคุณค่าค่ะ เพราะคนเอาไปขายต่อ ต้องบวกเพิ่มอีกหลายๆเท่าตัว
เอ๊ะ ตอนนี้กำลังออกร้านอยู่ที่ไฮเทค บางนาหรือคะ
สวัสดีค่ะคุณ kob และคุณพี่ศศินันท์
ตั้งตาชมเช่นกันค่ะ รายการเขาถ่ายทอดได้น่าสนใจดี
แต่ชมแล้วก็มีบางประเด็นที่ทำให้เกิดคำถาม เช่นการทำเสื้อผ้าหม้อห้อมของแพร่ ที่เดี๋ยวนี้มาใช้ครามจากสกลนคร หรือการที่รายการไม่ได้กล่าวถึงจุดเด่นของคุณสมบัติผ้าย้อมครามแม้แต่น้อย นำเสนอได้เพียงกระบวนการจากธรรมชาติที่ใช้ความรู้ ประสบการณ์ความละเอียด เอาใจใส่และอดทนของผู้ทำ
ได้โทรคุยกับจิ๋วแล้วก็พยายามเข้าใจข้อจำกัดของการทำรายการทีวีค่ะ
ที่เห็นออกงานในรายการนั้นคือผ่านไปแล้วค่ะ ครั้งต่อไปจิ๋วจะมาออกร้านในงาน Made in Thailand ตอนปลายเดือนพฤศจิกายนต่อต้นธันวาคมค่ะ
คิดอย่างเดียวกับอาจารย์เลย เขาไม่ได้บอกถึงจุดเด่นนะคะ มีแต่ว่า มีความยากลำบากในกระบวนการ
และแปลก เพิ่งเคยได้ยินว่า เดี๋ยวนี้ นำครามมาย้อมผ้าหม้อห้อมด้วย
จริงๆ ถ้าคุณจิ๋วได้ขอplot เรื่องเขามาคุยก่อนก็จะดี จะออกทีวี ต้องให้ได้สื่อกับผู้ชม ถึงสิ่งที่เราอยากให้สื่อ จึงจะดีค่ะ ไม่เป็นไร คราวหน้า ออกรายการใหม่
ถ้าเป็นพี่นะคะ พี่ต้องติดต่อใหม่ รายการไหนที่ดีๆ เพราะเรื่องการประชาสัมพันธ์สำคัญมาก เรามีดี และเราอยากบอกชาวโลกให้รู้ทั่วๆกัน การไปออกร้านก็ดี แต่ยังแพร่หลายไม่เท่าทีวีหรอกค่ะ
ทำweb siteบ้างก็ได้ แต่ต้องขยันดูแลค่ะ ต้องอยู่บนweb ดังๆ ไม่ใอยู่คนเดียว
อาจารย์คะ พี่ขายตึกของพี่หลังหนึ่งเป็น คลินิค ลงในwebที่พวกหมอๆดูทุกวัน วันเดียว หมอคนหนึ่งโทร มาและขายได้ค่ะ
และถ้าเป็นไปได้ เขามีหน้าร้านที่กรุงเทพฯจะดี ไม่ต้องที่แพงๆก็ได้ แต่ต้องเป็นชุมชนกลุ่มเป้าหมาย
อยากให้ของดีๆอย่างนี้แพร่หลายค่ะ ถ้าของเราดีมีคุณภาพไม่ต้องกลัว ขายได้ดีแน่ ยิ่งมีน้อย คนยิ่งอยากได้ค่ะ
ได้ถามจิ๋วว่าหากผ้าหม้อห้อมมาใช้ครามไปย้อม ทำไมจึงได้มีราคาถูกกว่าผ้าย้อมครามอีสานมาก
จิ๋วตอบว่าเขาซื้อครามไปผสมกับสีห้อมกระป๋องซึ่งเป็นสีเคมี แล้วยังย้อมบนผ้าดิบทอจากโรงงาน (ไม่ใช่ฝ้ายทอมืออย่างของที่แม่ฑีตาทำ) ต้นทุนจึงต่ำกว่ามาก
เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับวงการผ้าหม้อห้อมที่แพร่แล้วสะท้อนใจว่า ความซื่อสัตย์ต่อผู้บริโภคอยู่ที่ไหน ไม่อยากตำหนิชาวบ้าน แต่มันน่าตำหนินักวิชาการ สถาบันการศึกษาในท้องถิ่นที่ไม่อนุรักษ์ภูมิปัญญาการย้อมห้อมเอาไว้ให้ได้ เมื่อชาวบ้านปลูกต้นห้อมไม่ได้ ก็ปล่อยให้เขาไปหาทางออกเอง ไปใช้คราม ใช้ห้อมเคมี แล้วจังหวัดยังสามารถคุยต่อได้ว่าเป็นถิ่นหม้อห้อม ไม่ค่อยเข้าใจวิธีคิดของคนสมัยนี้ค่ะ
กำลังว่าจะโทรไปคุยกับรายการว่าโอกาสหน้าจะเป็นไปได้ไหมที่เสนอเรื่องของผ้าครามที่ลงถึงความเป็นผ้าครามจริงๆ หรืออาจคุยกับรายการอื่น จะดูว่ามีใครมีช่องทางอะไรบ้างค่ะ
เรื่องเว็บและร้านค้าที่กรุงเทพ คุณสุรภีร์ก็พยายามหาทางร่วมกับคนข้างกาย กำลังมีแผนที่ต้องอุบไว้ก่อนค่ะ
จิ๋วนั้นน่านับถือในความคิดเขามากค่ะ เขาเป็นคนไม่โลภ และเข้าใจว่าความสุขนั้นไม่ได้อยู่ที่เงินอย่างเดียว เขาจึงสนใจเรื่องคุณภาพ ทำน้อย
เห็นด้วยกับคุณพี่ค่ะว่าของดี ต้องทำให้น้อย ให้คนอยากได้
มาเยี่ยมชมผ้าครามค่ะ
ดได้ดูรายการเหมือนกัน รู้สึกทึ่งในฝีมือชาวบ้านมากค่ะ
เคยมีเสื้อม่อฮ่อมเหมือนกันค่ะ แต่ใส่ไม่สบาย อาจเป็นเพราะเขาย้อมจากสารเคมีนี่เอง
แต่ยังไม่มีผ้าย้อมครามแท้ๆเลย แต่คนที่จะใส่ผ้าย้อมครามสวยหน้าตาจะต้องสดใสนะคะ หน้าจะได้ไม่ซีดค่ะ
คุณนายด๊อกเตอร์..เป็นคนที่ใส่ผ้าไทยสวยมากค่ะ
ดีใจที่คุณอุบลได้ชมรายการด้วยกันค่ะ ไม่ได้ไปที่บ้านนาดีนานแล้ว เห็นในทีวีมีเด็ก คนหนุ่มสาวมาช่วยกันรู้สึกชื่นชมที่การทำผ้าย้อมครามเป็นการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างคนต่างรุ่นกันดีนะคะ และเด็กนักเรียนที่ใส่เสื้อครามกันทั้งโรงเรียนน่ารักมากๆเลย
เสื้อหม้อห้อมใส่ไม่ค่อยสบายอาจเป็นเพราะใช้ผ้าดิบซึ่งเนื้อกระด้าง ไม่เหมือนฝ้ายทอมือที่ยิ่งใช้ยิ่งนุ่ม หากคุณอุบลได้ลองใช้ฝ้ายทอมือย้อมครามแล้วจะติดใจค่ะ
ขอบคุณในคำชมค่ะ คิดว่าคงเป็นเพราะใส่ด้วยความมั่นใจและมีความสุขที่ได้แต่งกายแบบไทย จึงทำให้ออกมาดูดี ใครที่ใช้ผ้าไทยด้วยความรักและความเข้าใจก็ใส่ได้สวยงามทุกคนค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์
สวัสดีค่ะคุณLioness ann
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม และขอบคุณในคำชมด้วยค่ะหวังว่าคงได้พบกันอีกบ่อยๆนะคะ