แต้มสีผ้าขาว : (3) แม่เป็นวิทยากร ลูกเป็นไข้
เขากินไม่ได้ อยากกิน ให้เรากินแทน
อาทิตย์ที่แล้ว (3-7 ก.ย.) เราต้องไปเป็นวิทยากรสอนครูผลิตสื่อที่โรงเรียนในเมือง 2-3 วันแรกก็ไม่มีปัญหาที่อะไร พอวันพฤหัส ตอนเช้าเราว่า ยัยตัวเล็กมีไข้ ลองวัดไข้ มี 38.5 เราเลยไปซื้อยาลดไข้ แล้วบอกให้พี่เลี้ยงหมั่นเช็ดตัว เราไปเป็นวิทยากรได้ครึ่งวันเท่านั้นแหละ ความรู้สึกบอกว่าอยู่ไม่ได้ เลยบอกพี่ที่เป็นวิทยากรร่วมว่า บ่ายนี้ขอไปดูลูกนะ เพราะลูกสาวไม่ค่อยจะป่วย เลยค่อนข้างกังวล พี่เขาก็ใจดีมาก ให้ไปแล้วก็บอกว่าถ้าลูกอยู่เนิสเซอรี่จะชิน เพราะเด็กจะป่วยบ่อย
กลับมาที่บ้าน ยัยตัวเล็กก็เล่นดีอยู่ แต่พอช่วง 4 โมงเย็นที่ต้องกินยาลดไข้อีกรอบ เขาหลับ เราวัดไข้ดูมี 39.1 เราโทรไปบอกพ่อเขา ว่าพาลูกไปหาหมอไหม ไข้ขึ้นสูงนะ ไม่รู้เขาคิดอย่างไรบอกให้เราไปรับเขาก่อน (มีรถใช้คันเดียว พอเราไปเป็นวิทยากรเลยต้องให้รถเราไป)
พอกลับมาถึงบ้าน เขาก็ตัดสินใจพาลูกไปหาหมอ โดยที่ยัยตัวเล็กไม่ยอมกินยา ไม่ยอมให้เช็ดตัว (ถ้าอยู่กับพ่อจะเป็นอย่างนี้ งอแง เพราะพ่อตามใจมาก ไม่ขัดใจลูกเลย) กว่าจะึถึงมือหมอ ไข้ยัยตัวเล็กขึ้นไปถึง 40.3 พยาบาลรีบเช็ดตัว ให้หมอตรวจ แล้วก็กินยาลดไข้ ได้ยากลับมา 4 อย่าง คืนนั้นแทบไม่หลับทั้งคืน คอยเช็ดตัวลูก
เช้าวันศุกร์ อาการก็ดีขึ้น เรากลับไปเป็นวิทยากรวันสุดท้าย ถูกพี่ ๆ ต่อว่าปล่อยให้ไข้ขึ้นสูงเกินไป ดีที่ลูกไม่ชัก หากลูกชัก เธอจะเสียใจไปตลอดชีวิต
ช่วงบ่ายเรากลับบ้าน (วันสุดท้ายเลิกเร็ว) ยัยตัวเล็กเจ็บคอ ไม่ค่อยจะกินอะไร มื้อเย็นกินขนมปังจุ่มนม แล้วตอนนอนไม่ยอมกินนม (ยังกินนมแม่อยู่) เล่นจนเหนื่อยแล้วก็นอน
เช้าวันเสาร์ก็กินขนมปังจุ่มนม ถ้าขนมปังชิ้นใหญ่ไปก็บอกว่าติดคอ มื้อเที่ยงก็เป็นอย่างนี้ ไข้เริ่มไม่มีแล้ว ตัวเย็น แต่ลูกกินไม่ได้ กินครั้งสุดท้ายคือบ่ายโมงวันเสาร์ จากนั้นไม่ยอมกินอะไรเลย แม้แต่น้ำ ถ้าอยากกินน้ำจะบอกว่า เดือนกินน้ำ พอเราเทน้ำให้ ก็ยื่นให้เรากิน แล้วก็บอกว่าแม่กินให้เดือน ทำอย่างนี้หลายครั้ง เราน้ำตาซึมเลย เขากินไม่ได้ อยากกิน ให้เรากินแทน เราเห็นที่ริมฝีปากด้านในเหมือนมีแผลก็เลยขอดู ปรากฏว่าเขาร้อนใน ทั้งเจ็บคอ ทั้งร้อนใน กินอะไรไม่ได้เลย เราสงสารลูกมากๆๆๆๆๆๆ เป็นได้จะเป็นแทน
จากวันเสาร์บ่ายโมง มากินอีกทีวันอาทิตย์ตีห้า นับแล้ว 16 ชั่วโมง นั่งเล่น นอนเล่น หลับ โดยไม่กินอะไรเลย เราไม่รู้ว่าลูกทนได้อย่างไร แต่แม่นี่สิจะตายเอา สงสารก็สงสาร ไม่รู้จะทำอย่างไรพอเริ่มกินได้ ก็กินเอา กินเอา สงสัยจะชดเชย 16 ชั่วโมงที่กินไม่ได้
ตอนนี้สบายดีแล้ว กินได้ นอนหลับ เราก็พลอยสบายไปด้วย จากที่อดหลับอดนอนมาหลายคืน แล้วก็แอบร้องไห้ไปหลายครั้ง
กลับมาที่บ้าน ยัยตัวเล็กก็เล่นดีอยู่ แต่พอช่วง 4 โมงเย็นที่ต้องกินยาลดไข้อีกรอบ เขาหลับ เราวัดไข้ดูมี 39.1 เราโทรไปบอกพ่อเขา ว่าพาลูกไปหาหมอไหม ไข้ขึ้นสูงนะ ไม่รู้เขาคิดอย่างไรบอกให้เราไปรับเขาก่อน (มีรถใช้คันเดียว พอเราไปเป็นวิทยากรเลยต้องให้รถเราไป)
พอกลับมาถึงบ้าน เขาก็ตัดสินใจพาลูกไปหาหมอ โดยที่ยัยตัวเล็กไม่ยอมกินยา ไม่ยอมให้เช็ดตัว (ถ้าอยู่กับพ่อจะเป็นอย่างนี้ งอแง เพราะพ่อตามใจมาก ไม่ขัดใจลูกเลย) กว่าจะึถึงมือหมอ ไข้ยัยตัวเล็กขึ้นไปถึง 40.3 พยาบาลรีบเช็ดตัว ให้หมอตรวจ แล้วก็กินยาลดไข้ ได้ยากลับมา 4 อย่าง คืนนั้นแทบไม่หลับทั้งคืน คอยเช็ดตัวลูก
เช้าวันศุกร์ อาการก็ดีขึ้น เรากลับไปเป็นวิทยากรวันสุดท้าย ถูกพี่ ๆ ต่อว่าปล่อยให้ไข้ขึ้นสูงเกินไป ดีที่ลูกไม่ชัก หากลูกชัก เธอจะเสียใจไปตลอดชีวิต
ช่วงบ่ายเรากลับบ้าน (วันสุดท้ายเลิกเร็ว) ยัยตัวเล็กเจ็บคอ ไม่ค่อยจะกินอะไร มื้อเย็นกินขนมปังจุ่มนม แล้วตอนนอนไม่ยอมกินนม (ยังกินนมแม่อยู่) เล่นจนเหนื่อยแล้วก็นอน
เช้าวันเสาร์ก็กินขนมปังจุ่มนม ถ้าขนมปังชิ้นใหญ่ไปก็บอกว่าติดคอ มื้อเที่ยงก็เป็นอย่างนี้ ไข้เริ่มไม่มีแล้ว ตัวเย็น แต่ลูกกินไม่ได้ กินครั้งสุดท้ายคือบ่ายโมงวันเสาร์ จากนั้นไม่ยอมกินอะไรเลย แม้แต่น้ำ ถ้าอยากกินน้ำจะบอกว่า เดือนกินน้ำ พอเราเทน้ำให้ ก็ยื่นให้เรากิน แล้วก็บอกว่าแม่กินให้เดือน ทำอย่างนี้หลายครั้ง เราน้ำตาซึมเลย เขากินไม่ได้ อยากกิน ให้เรากินแทน เราเห็นที่ริมฝีปากด้านในเหมือนมีแผลก็เลยขอดู ปรากฏว่าเขาร้อนใน ทั้งเจ็บคอ ทั้งร้อนใน กินอะไรไม่ได้เลย เราสงสารลูกมากๆๆๆๆๆๆ เป็นได้จะเป็นแทน
จากวันเสาร์บ่ายโมง มากินอีกทีวันอาทิตย์ตีห้า นับแล้ว 16 ชั่วโมง นั่งเล่น นอนเล่น หลับ โดยไม่กินอะไรเลย เราไม่รู้ว่าลูกทนได้อย่างไร แต่แม่นี่สิจะตายเอา สงสารก็สงสาร ไม่รู้จะทำอย่างไรพอเริ่มกินได้ ก็กินเอา กินเอา สงสัยจะชดเชย 16 ชั่วโมงที่กินไม่ได้
ตอนนี้สบายดีแล้ว กินได้ นอนหลับ เราก็พลอยสบายไปด้วย จากที่อดหลับอดนอนมาหลายคืน แล้วก็แอบร้องไห้ไปหลายครั้ง
หมายเลขบันทึก: 127027เขียนเมื่อ 11 กันยายน 2007 10:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:21 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (5)
ดีใจด้วยครับที่น้องไม่เป็นอะไร
ขอให้ดูเขาเหมือนที่เราดูใจเราเองนะครับ
ต้องให้ใจและใส่ใจเขาด้วยใจเราเอง นี่แหละครับความผูกพันระหว่างแม่ลูก งดงามยิ่งนัก
สายใยรัก ความผูกพันในครอบครัว เป็นสิ่งที่งดงามยิ่งค่ะ
ยินดีด้วยนะค่ะที่ยัยตัวเล็กสบายดีแล้ว เข้าใจหัวใจของคนเป็นแม่ แม่ทำทุกอย่างได้เพื่อลูก เพราะดิฉันก็เป็นแม่ลูกอ่อนคนหนึ่งค่ะ (5 ขวบแล้ว) ก็ขอเป็นกำลังใจให้ครูและครอบครัวต่อไปนะค่ะ
ขอโทษนะค่ะ รบกวนอีกครั้ง เมื่อกี้ไม่ได้แสดงหน้าตา ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะคุณครู
