มิน่าล่ะ ไปไม่ถึงไหนซะที

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ย่อมมีสาหตุเสมอ

              คำว่าบางอ้อ เป็นคำที่เราคุ้นหูกันมาช้านาน ไม่ค่อยมีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน แต่ถ้าได้ไปถึงแล้วจะรู้เอง คนส่วนใหญ่ที่ไปถึงมักจะร้อง "อ้ออออออออ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง" หรือ "อ๋อ... เข้าใจแล้ว" เปรียบประดุจอาคิมิดิส ร้อง "ยูเรก้า" ประมาณนั้น    

              เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ได้มีโอกาสเข้าไปเยี่ยมเพื่อประเมินคุณภาพโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ขนาด 120 เตียง เป็นโรงพยาบาลที่ก้าวกระโดดจากโรงพยาบลชุมชนเล็กๆ เป็นโรงพยาบาลที่มีแพทย์เฉพาะทางอยู่กันหลายท่านไม่ว่าจะเป็น สูติแพทย์ ศัลยแพทย์ กุมารแพทย์ อายุรแพทย์ จักษุแพทย์ ซึ่งต้องดูแลผู้ป่วยที่หนักขึ้น จะส่งต่อไปยังโรงพยาบาลประจำจังหวัดเหมือนดังก่อนก็คงไม่ได้ทั้งหมด ด้วยความที่โตเร็ว ปัญหาต่างๆก็ตามมาเร็วเช่นกัน ความเสี่ยงที่ไม่เคยพบปะกันมาก่อนก็มาเยี่ยมมาเยือนเป็นว่าเล่น งานก็มาก คนก็ไม่พอ แล้วจะเอาคุณภาพมาจากไหนกันล่ะ "อาจารย์ที่ปรึกษาเข้ามาช่วยดูก็บอกว่าต้องทำอีกหลายอย่าง เราก็ทำแล้วนะ แต่ทำไม๊ ไม่ตรงใจอาจารย์ซะที" ความรู้สึกเบื่อ เซ็ง เหนื่อย ฯลฯ ประดังเข้ามา สามารถแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนจากอาการคอตก ในช่วงที่สรุปการเยี่ยมของอาจารย์

              6 เดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหก คอที่ตก กลับเชิดได้อย่างภาคภูมิใจ ไม่เหลือร่องรอยแห่งความเบื่อหน่ายให้เห็นอีกเลย เสียงหัวเราะขณะเยี่ยมประเมิน คำบรรยายที่อธิบายด้วยความเข้าใจ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใจของเจ้าหน้าที่ไม่เว้นแต่พนักงานทำความสะอาด ทีมแพทย์ทั้งหลายต่างมาเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยงานต่างๆ คำซักถามเพื่อขอความรู้มามากและเร็วจนแทบจะตอบไม่ทัน การบ้านที่ให้ทำในแต่ละหน่วยงาน ช่างส่งได้รวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม

               พอสืบถามก็ได้ทราบมาว่า ทีมนำของโรงพยาบาลได้ไปถึง "บางอ้อ" กับเขาเหมือนกัน เมื่อก่อนคิดว่าเวลาที่จะทำให้คนในโรงพยาบาลเข้าใจให้ทั่วถึงนั้น ก็บอกผ่านหัวหน้างานไปบอก แต่พอได้ลองไปถามเจ้าหน้าที่ จึงถึงบางอ้อว่าที่จริงแล้วเขาไม่รู้และไม่เข้าใจอะไรเลย มิน่าล่ะ เวลาขอผลงานจึงไม่ค่อยมีให้ และเวลาอาจารย์มาถึงได้รับคำแนะนำที่มากมายมหาศาล เมื่อรู้ดังนั้นแล้วว่าเป็นเพราะปัญหาการสื่อสาร ก็มีการปรับกระบวนทัพกันใหม่ แบ่งเป็น 2 ทัพ ทัพหน้าประกอบด้วยสาวๆที่จะลงไปที่หน่วยงานต่างๆ เพื่อไปบอกเล่าสิ่งที่อยากให้เขาได้รู้ ได้เข้าใจ ทีมนี้อาจจะ Agressive หน่อยๆ แต่ได้งาน จากนั้นจะมีทัพหลัง ซึ่งประกอบด้วยคุณหมอหนุ่มรูปหล่อเข้าไปปลอบประโลม เข้าไปอยู่ข้างเดียวกันกับหน่วยงาน (แต่คนละข้างกับทัพหน้า)  ให้หน่วยงายได้ระบายความรู้สึกออกมา สุดท้ายก็ตลบหลัง อธิบายว่าสิ่งที่สาวๆต้องการคืออะไร งานนี้ก็เลยเก็บคะแนนทั้งความรู้และความรู้สึกของเจ้าหน้าที่ไปพร้อมๆกันเลย  ทั้ง 2 ทัพ จะปรึกษาหารือกันตลอดว่าแต่ละหน่วยงานที่ไปบุกมานั้นมีความเข้าใจอย่างที่ต้องการหรือยัง ถ้ายังก็วางแผนบุกใหม่ จนได้ตามต้องการ ท้ายที่สุดเมื่อทุกคนเข้าใจ ทัพหน้าซึ่งเดิมจะถูกเกลียดมาก เน้นว่าถูกเกลียดมาก กลับเป็นที่รักใคร่ของทุกคน แล้วความสำเร็จของทีมก็สามารถดูได้จากสิ่งที่เห็น บรรยากาศที่เปลี่ยนไปนั่นเอง

               และการที่โรงพยาบาลเข้าใจในการพัฒนาคุณภาพ มีทัศนติที่ดี และมีความมันส์ในอารมณ์ในการพัฒนา (คำพูดของทีมนำโรงพยาบาลแห่งนี้) เป็นเหมือนน้ำทิพย์ชะโลมใจของปรึกษาให้หายเหนื่อยได้อย่างดีเลยล่ะค่ะ 

 

 

[เกษตร(อยู่)จังหวัด]

มีเกษตรอำเภอท่านหนึ่งกล่าวว่า "ถ้าไม่ปล่อยให้น้อง ๆพูดบ้าง..มันจะเหมือนกาต้มน้ำที่ปิดสนิท ไม่มีที่ระบายของไอน้ำ อาจจะระเบิดได้" ให้ทับหน้าทับหลังได้ระบายบ้างดีครับ  เห็นด้วย