สูญเสียของรัก

ความรักความผูกพัน ที่เกิดขึ้นกับ การสูญเสียของรักไม่มีวันกลับ

ก่อนกลับที่พักในคืนนี้  เพื่อจะไปพักผ่อน   หลังจากที่วันนี้ ในการทำงานทั้งวัน  และคอยดูแลให้การฝึกปฎิบัติงาน   ด้านการให้คำปรึกษา ให้กับนิสิต  สาขาจิตวิทยา  มหาวิทยาลัยมหาสารคาม   และมีเสียงสายโทรศํพท์  ดังขึ้น  .....กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีค่ะ  " สายด่วน มมส. " 

คำแรกที่ขึ้นต้น  เมื่อรับสาย     พูดว่า "พี่อนงค์  หรือเปล่าค่ะ"

ค่ะ....สวัสดีค่ะ   "หนูเป็นนิสิตปี2  ค่ะ   คือ  สุนัขหนูตาย."..ตามด้วยเสียงสะอื้นไห้   ....เป็นช่วง....

หนูบอกว่า  สุนัขหนูตาย.....ค่ะ ......หนูสงสารมันมากหนูผูกพันกับสุนัขตัวนี้มาก   ใช่ค่ะ  ...หนูเลี้ยงมันมาตั้งแต่ ม.1  ขณะนี้หนูเรียนมหาวิทยาลัย ปี.2 แล้ว  อายุ 8 ปีแล้วค่ะ 

ทำให้หนูเสียใจ  ค่ะ  ขณะนี้อายุ  8  ปีแล้ว

ที่บอกว่าตายนี่ยังไงค่ะ... เพราะรถยนต์เหยียบมันค่ะ

ค่ะ...แต่มันตายไปแล้ว ...เมื่อวานนี้เอง  ..เพราะถูกรถยนต์เหยียบ

และมีคนเอาไปฝังใกล้กับถังขยะ ..แดดร้อน  .หนูสงสารมันมาก  กลางวันมันคงจะร้อนมากนะสิ

คงเป็นเรื่องธรรมดา  ที่น้องจะต้องเสียใจและสงสาร  เป็นห่วงสารพัด เพราะความผูกพันธ์ ที่น้องมีความรักต่อสุนัข  ทำให้เราเสียใจ  สงสาร คิดถึง  เป็นไปได้ทั้งนั้น  อยากร้องไห้ก็ร้องไป  พี่เข้าใจความรู้สึกของน้องค่ะ

แล้วการที่มีชีวิตอยู่ ...น้องก็ได้ดูแล  ...สุนัขตัวนี้ดีที่สุดแล้ว

จงปลิ้มใจ  ในการได้ดูแลที่ผ่านมา  ...วันนี้ไม่มีสุนัขตัวนี้แล้ว

แล้ว..เรียกชื่อ สุนัขว่าอย่างไรหละ

ชื่อ" พี่โค๊กค่ะ" ..หนูร้องไห้ทั้งวันเลย หนูรักและคิดถึง  เวลากลับบ้าน สุนัขจะวิ่งมาหาตลอดค่ะ

นี่เป็นความสูญเสีย  ของรัก  ของหวง  (มาทางสายโทรศัพท์ ) ที่จากไปไม่มีวันกลับแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ   จงเข้มแข็ง ที่สำคัญน้องได้พยายามที่จะดูแลสุนัขตัวโปรด   ที่ชื่อ   พี่โค๊ก  ให้ดีที่สุดแล้ว 

 แต่เป็นเพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น  เป็นสิ่งที่เราไม่ได้คาดคิด   จึงทำให้เกิดการสูญเสียของรักเกิดขึ้น  ไม่ทราบว่าเพื่อนๆชาวบล็อกเคยมีประสบการณ์ตามที่เล่ามาหรือเปล่า แล้วท่านมีวิธีการให้กำลังใจตนเองอย่างไรบ้าง

 

[คุณครูแอ๊ว]

สวัสดีค่ะ..เข้าใจความรู้สึกของน้องคนนี้เลยนะคะ..ดิฉันเองก็เคยสูญเสียสัตว์เลี้ยงที่รักมากๆมานับไม่ถ้วน..และทุกครั้งก็รู้สึกเสียใจไม่แตกต่างกันเลย..คุณอนงค์ได้ปลอบใจดีมากเลยค่ะ..เราเลี้ยงเค้าอย่างดีที่สุดแล้ว..ไม่เราจากเขาเขาก็จากเราอยู่ดี..เวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาหัวใจของเราได้..อีกอย่างก็คือการฝึกสติสอนต้วเองด้วยหลักธรรมของพระพุทธเจ้า..ดิฉันก็ใช้วิธีบอกตัวเองว่า..เค้าไปดีแล้ว..เค้าไม่ได้ไปไหน..เค้าจะอยู่ในหัวใจของเราตลอดไป..และคิดว่าความทุกข์ที่พบนี้เป็นแบบทดสอบสำหรับฝึกความเข้มแข็งของเรา..ฝึกการดำรงชีวิตด้วยสติและรู้ทันตามความเป็นจริงของทุกสรรพสิ่ง..

ทุกอย่างมีเกิด..มีดับ..เป็นธรรมดา..เวลาจะเยียวยาหัวใจค่ะ..

ขอบคุณแทนน้องคนนั้นด้วยค่ะ..อยากบอกว่าเวลาที่เราเศร้าแล้วมีคนรับฟังและพยายามเข้าใจเรานี่..วิเศษมากเลยนะคะ

[Dr.Anongpanuch]

สวัสดค่ะตอนเช้าค่ะ

คุณครูแอ๊ว 
 

กำลังใจ...และการรับฟังที่ดี  เป็นสิ่งต้องการ  จากผู้สูญเสีย  ขอบคุณสำหรับการต่อยอดความรู้   "สติ"  ครองสติให้ได้

ครั้งแรกๆที่รับฟัง และรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของน้อง  พร้อมทวนความ   เพื่อน้องสบายใจ   ว่า สุนัขไปดีแล้ว   น้องโต้ตอบทันทีว่า   จะไปดีได้อย่างไรพี่  มันตายไปแบบทรมาน   เพราะถูกรถเหยียบ   ทำให้ต้องอธิบายอย่างอื่นไป  แต่ขณะนี้น้องเข้าใจมากขึ้นแล้ว

คิดว่าน้องคงจะได้ความห่วงใยยิ่งขึ้น เมื่อโทรกลับมาจะบอกน้องว่า มีครูแอ๊วที่ให้กำลังเพิ่มขึ้นค่ะ