เด็กสมัยนี้แย่ลงจริงหรือ
วันนี้เกิดอาการทนไม่ได้หลังจากสอนนักศึกษาชั้นปีที่ 3 ที่ไปช่วยอีกภาควิชาหนึ่งสอน วันนี้เป็นชั่วโมง tutorial ซึ่งจะมี quiz ท้ายชั่วโมง โดยได้ตกลงกันเรียบร้อยในชั่วโมง tutorial ครั้งก่อนว่า ทุกคนจะต้องเอานำเครื่องคิดเลขมาเอง ซึ่งครั้งก่อนนั้นมีคนไม่ได้เอาเครื่องคิดเลขมาและต้องยืมเพื่อนระหว่างทำ quiz หลายคนมาก (เชื่อหรือไม่ว่า ม้านเรียนวิชาคำนวณและเข้า tutorial โดยไม่มีเครื่องคิดเลข !!!) ครั้งนี้มาอีกแล้ว มีประมาณ 4-5 คนที่ไม่ได้เอาเครื่องคิดเลขมา และข้ออ้างคือ "ลืม" โอ้โห นี่เขาไร้ความเอาใจใส่กันถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แค่คิดว่าเรียนทางด้านวิทยาศาสตร์แต่ไม่พกเครื่องคิดเลขก็แย่พอแล้ว แต่นี่ ลืม !!! โอเค ก็ยังเล่นบทใจดียังให้ยืมกันอยู่ ต้องรอดูคราวหน้าว่าเป็นอย่างไรเพราะบอกไปแล้วว่า ครั้งหน้าถ้าไม่มี ก็ไม่ต้องคิด
แค่นั้นยังไม่พอ ยังมีคนที่ใช้เครื่องคิดเลขวิทยาศาสตร์ (scientific calculator) ไม่เป็นอีกต่างหาก ซึ่งในหัวข้อที่เรียนอยู่คือการหา diffusivity เนี่ย ถ้าใช้ไม่เป็นก็ไม่ต้องคำนวณกันเลย พวกยกกำลังประหลาดๆ สมการยาวๆ เนี่ย ปัญหาหลักพวกคุณเธอคือไม่รู้ว่า ^ คือเครื่องหมายยกกำลัง จนได้ถามว่าพวกคุณไม่เคยเรียน programming เหรอ (เด็กกลุ่มนี้ suppose ที่จะเรียน programming ค่ะ) สรุปว่า จำไม่ได้ แต่เราว่า อีกทีคือไม่รู้จักเอามาประยุกต์เพื่อเดาการใช้งานต่างหาก
และดอกสุดท้ายที่ทำให้ทนไม่ได้จนต้องมาเขียนคือ ในชั่วโมง tutorial ครั้งก่อนนี้ มีบางคนไม่ได้มา แต่ก็มี 1 คนมาแจ้งหลังจากวันนั้นว่าท้องเสียมาไม่ได้และจะเอาใบรับรองแพทย์มาให้ถ้าเราต้องการ โอเค เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ถือว่าบริสุทธิ์ใจและมาแจ้งอย่างรวดเร็ว เราเลยนัดเขาให้มาทำ quiz (ที่ก็ต้องออกโจทย์ใหม่ให้) หลังจากทำ quiz อาทิตย์นี้เรียบร้อย พอเลิก class เธอก็ตามเราขึ้นมาและมีอีกคนหนึ่งตามขึ้นมาด้วยเพื่อจะมาขอทำ quiz ซึ่งเขาอ้างว่าครั้งก่อนนั้นเขาไปแข่งแบดมินตันที่กรุงเทพ เราก็บอกว่าถ้าอย่างนั้นทำไมไม่มาบอกก่อนหน้านี้ แต่ก็ย้างงงงงอุตส่าห์ใจดีให้มันสอบ (ได้ไงฟะ) แต่รับรองว่าครั้งหน้าไม่มีอย่างนี้แน่ๆ
สรุปแล้วจริงๆคือเราคงทนตัวเราเองไม่ได้ด้วยแหละที่รู้สึกจะใจดีกับเด็กมากไปนิด แต่สาบานเลยว่า กับกลุ่มนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ
เหตุการณ์นี้ทำให้เราหวนมาคิดถึงวันก่อนที่คณบดีพูดว่า เด็กสมัยนี้เขาไม่ได้ฉลาดน้อยลง แต่ว่ามันมีสิ่งอื่นที่มาเบี่ยงเบนความสนใจเขามากขึ้น ทำให้เขาใส่ใจกับสิ่งที่เขาควรจะทำน้อยลง และพอดีส่วนที่เขาควรจะทำคือเรื่องการใส่ใจในการเรียนและความใฝ่รู้นี่สิ ที่มันมาเกี่ยวข้องกับเราโดยตรง อย่างว่าละนะ เราอยู่ position ตรงนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีที่อย่างน้อยก็ได้ตักเตือนหรือช่วยทำให้ discipline ของเขาดีขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย
P.S. จะว่าไปแล้วเด็กที่มีปัญหาก็เป็นส่วนน้อยของห้อง ดูจะไม่แฟร์ถ้าพูดถึงในภาพรวม แต่ว่ากันไป ส่วนน้อยที่ว่าเนี่ย รวมๆแล้วก็เกือบครึ่งห้องเหมือนกัน ฮ่าฮ่าฮ่า
|
‘Cartoon by Nick D Kim, nearingzero.net. Used by permission.’ |
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ อ นอย
เข้าใจมาก ๆ เลยค่ะในสิ่งที่ อ นอยเขียน ในฐานะที่เป็นอาจารย์ก็ย่อมอยากจะเห็นลูกศิษย์ใส่ใจในการเรียนและใฝู่้รู้
แต่ต้อมว่าบางทีเด็กสมัยนี้ที่เขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราต้องการ เพราะมีเหตุปัจจัยมาจากผู้ใหญ่ค่ะ ก็คงต้องพยายามเข้าใจเขามาก ๆ และถ้าหากเราอยากให้ลูกศิษย์เป็นอย่างไร อาจารย์ก็ต้องเป็นอย่างนั้นก่อน ซึ่งต้อมได้เขียนบันทึกเีกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ http://gotoknow.org/blog/tomkanda/71448
บางทีการที่ลูกศิษย์สมัยนี้ที่ดีนั้นมีน้อย ก็อาจะเป็นอาจารย์สมัยนี้ที่ดีนั้นมีน้อยค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.นอย
ก็ต้องสอนต้องบอกกันไปค่ะ ดุบ้าง ใจดีบ้าง ... จนบางครั้งก็เหมือนจะบ่น...แหะๆๆๆ
สู้ๆ ค่ะ ก็เรามีอาชีพเป็น ครู-อาจารย์ และก็มีใจเป็นครู-อาจารย์แล้วนี่ค่ะ
ขอบคุณอ.ต้อมและอ.แป๋วที่มาเยี่ยมค่ะ
อ.นอยเพิ่งตื่นรึว่ายังไม่นอนค่ะ
พี่ยังไม่นอน แต่กำลังจะไปนอนค่ะ สวัสดีค่ะ
วุฒิชัย สังข์พงษ์
เรื่องของเด็กยุคปัจจุบัน เป็นช่วงสังคมที่มีพัฒนาการด้านต่างๆอย่างรวดเร็วตามกระแสการเปลี่ยนแปลงด้านต่างๆของสังคมโลก สิ่งที่เค้าได้รับก็เป็นสิ่งซึ่งดำเนินมาตลอดช่วงของการเติบโตของเค้าและทุกอย่างก็เกิดจากการพัฒนาด้านต่างๆที่ผู้ใหญ่อยากให้มี แล้วพอผลผลิตออกมาเป็นเช่นทุกวันนี้ใครครับที่จะเข้าใจและช่วย........
ครับกระผมก็ขอเป็นกลังใจให้ทั้งเด็กและครูอาจารย์ครับ ทุกอย่างอยู่ที่ความเข้าใจ ความพอดี จริงหรือเปล่าครับ
เด็กอย่างหนูบางครั้งก็ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะว่าผู้ใหญ่บางทีคิดยังไงกับเราซึ่งเป็นเด็กก็อยากให้บอกบ้างค่ะ