ชีวิตต้องสู้ของแคง/ช่วยแม่หุงข้าว

                  ครอบครัวของแคงเป็นครอบครัวเล็กๆ เช่าบ้านห้องแถวอยู่หลังตลาดโคกโพธิ์... พ่อเป็นตำรวจแม่เป็นแม่ค้าขนม แคงอายุ ๕ ขวบเป็นพี่คนโต มีน้องสาวอายุ ๑ขวบ มีเพื่อนบ้านเป็นครอบครัวตำรวจเช่นเดียวกัน..... เกือบทุกวันจะเห็นพ่อกับแม่ของแคงทะเลาะกัน แม่ของแคงร้องไห้บ่อยครั้ง บ้านจะสงบก็ช่วงที่พ่อออกไปตรวจท้องที่ ครั้งนึงก็ประมาณ ๗ วัน หรือช่วงที่อารมณ์ดี.... แคงต้องอยู่กับแม่ตลอด ถ้าโรงเรียนปิดต้องช่วยดูแลน้องเมื่อแม่ออกขายขนม ถึงหน้าฝนหรือหน้าลูกไม้ขายขนมยากก็จะรับจ้างซักผ้ารีดผ้า.... บ้านแคง สะอาด เสื้อผ้าปูที่นอนหมอนมุ้งผ้าม่านขาวสะอาด..... แม่ยุ่งมากเพราะต้องทำมาหากินเพื่อจุนเจือครอบครัว..... แม่จึงฝึกให้แคงหุงข้าวที่ใช้เตาถ่านและรินนำทิ้ง(เตาอยู่กลางลานบ้าน)..ตั้งดง(ภาษาถิ่นใต้)ไว้แล้วค่อย ๆเปิดดูพร้อมใช้ไม้พายคนดูจนข้าวสุก...หม้อหุงข้าวมีขนาดเล็กเพราะกิน ๒ คน ไม้ขัดหม้อก็มีขนาดเล็ก(แต่เวลาโดนแม่ตีกับไม้ขัดหม้อ แคงบอกว่าเจ็บมากๆ)......เมื่อกลับจากโรงเรียนแม่ไปขายของยังไม่กลับ(ช่วงแรกใช้การหิ้วหม้อ ๒ ใบ ตอนหลังใช้เทินหรือภาษาถิ่นใต้เรียกทูน).....และน้องนำไปจ้างให้เขาเลี้ยง(เพราะเท่าที่ทราบไม่มีญาติแม้แต่คนเดียวในโคกโพธิ์)...... แคงจึงต้องรับผิดชอบหุงข้าวไว้รอแม่มาทำกับข้าวกินตั้งแต่นั้นมา เมื่อข้าวสุกแล้วก็ออกไปนั่งเล่นของเล่นรอแม่และน้องที่หน้าบ้าน...... นับเป็นความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ของเด็ก ๕ ขวบ คนนั้นที่น้อยคนจะรู้.........

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะ

 เรื่องจริงหรือคะนี่ เป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบมากค่ะ

[นายช่างใหญ่]

  ขอบคุณครับ

                เรื่องจริงครับ กิ่งสมองส่วนนี้ค่อนข้างชัดเจนครับ อยากแกะมาบันทึกเรื่อย ๆ ครับ

                                                สวัสดีครับ