โรงเรียนภาคบังคับ

ขณะที่ข้าพเจ้ามีอายุได้ 7 ปี  ข้าพเจ้าก็ได้เรียนที่โรงเรียนภาคบังคับของรัฐบาลควบคู่ไปกับการเรียนที่กุตตาบ  ซึ่งขณะนั้นอยู่ในเขตพื้นที่ของอำเภอฆอรฺบียะฮฺ

โรงเรียนอยู่ที่ซอยบ้านเรา  การเรียนที่โรงเรียนมีความจำเป็นและความสำคัญ เติมเต็มการเรียนที่กุตตาบ

ที่โรงเรียนมีครูซึ่งเป็นญาติของเรา  ชื่อชัยค์อับดุลลอฮฺ  ซายิด  คุณลุงบอกท่านว่า “ เราต้องการให้ลูกของเราเข้าโรงเรียน” ท่านจึงถามข้าพเจ้าว่า “ เธอท่องอัลกุรอานได้เท่าไรแล้ว ? ”  ข้าพเจ้าตอบว่า “ถึงซูเราะฮฺ อัลญินครับ ” เขากล่าวว่า “ดี งั้นพรุ่งนี้มาหาฉัน ฉันจะให้เธอเข้าเรียนทันที ”

แล้ววันต่อมาข้าพเจ้าก็ไปหาท่าน ท่านพาข้าพเจ้าเข้าห้องเรียนชั้นปีที่ 1 ทันที  และเขียนตารางสูตรคูณในกระดาษให้ข้าพเจ้า  แล้วกล่าวว่า “ ท่องให้จำภายในหนึ่งสัปดาห์ แล้วมาหาฉันเพื่อทดสอบ ” หลังจากนั้นสองหรือสามวัน ข้าพเจ้าก็ไปหาและกล่าวว่า “ ข้าพเจ้าจำแล้ว” ท่านจึงทำการทดสอบ ปรากฎว่าข้าพเจ้าท่องจำขึ้นใจ โดยไม่ผิดแม้แต่ตัวเดียว

โรงเรียนนั้นนักเรียนหญิงเรียนภาคเช้า  ส่วนนักเรียนชายเรียนภาคบ่าย ดังนั้นในช่วงเช้าข้าพเจ้าจึงไปเรียนที่กุตตาบ ช่วงบ่ายไปเรียนที่โรงเรียน

โรงเรียนต่างกับกุตตาบอย่างสิ้นเชิง

ที่กุตตาบมีห้องเดียว ครูคนเดียว  ไม่แบ่งชั้น ไม่มีปิดเทอม ไม่มีห้องน้ำ ถ้าเราต้องถ่ายทุกข์ ก็อาจต้องไปที่เปลี่ยวข้างกุตตาบ ห้องน้ำมัสยิด หรือห้องน้ำบ้านของชัยค์นั่นเอง

ในขณะที่โรงเรียนมีหลายชั้น มีครูหลายคน มีปิดเทอม มีห้องน้ำพร้อมสรรพ

นักการศึกษาบางคนตำหนิการให้เด็กเล็กๆท่องจำอัลกุรอาน โดยอ้างทฤษฎีว่า เด็กๆไม่ควรท่องจำในสิ่งที่ไม่เข้าใจ  ซึ่งความจริงทฤษฎีนี้ใช้กับอัลกุรอานไม่ได้ เพราะอัลกุรอานไม่เหมือนหนังสือทั่วไป อัลกุรอานสะดวกต่อการท่องจำและการทำความเข้าใจ

เมื่อเข้าเรียนชั้นปีที่ 1  ข้าพเจ้าได้รับสมุดหลายเล่ม โดยเขียนเล่มละวิชา และได้รับแจกดินสอ  ยางลบ และสมุดฝึกหัดคัดลายมือ มีอักษรแบบนัสก์  ริกอะฮฺ  และซุลุซให้เลียนแบบ

ครูประจำชั้นของเราชื่อ ครูอาลี คอลีล ท่านต้อนรับข้าพเจ้าด้วยความยินดี ไม่นานอาจเป็นเพราะพื้นฐานจากกุตตาบ ผลการเรียนของข้าพเจ้าก็นำคนอื่นๆ  ท่านเลยให้สมญานามข้าพเจ้าว่า  เบเรงประจำห้อง ซึ่งหมายถึงที่หนึ่งของห้อง  ปกติแล้วข้าพเจ้ามักจะได้คะแนนสิบเต็มสิบ พร้อมกับคำชมเชยว่าดีหรือดีมาก เมื่อสอบเลื่อนขึ้นชั้น ข้าพเจ้าก็ได้รางวัลเป็นของเล่น

ในปีที่ 3 ข้าพเจ้าก็ท่องจำกุรอานทั้งหมด ข้าพเจ้าจึงสามารถทุ่มเทเวลาให้กับโรงเรียนได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าข้าพเจ้ายังคงไปกุตตาบ เพื่อช่วยชัยค์หามิดฟังการท่องจำของเด็กๆ

ในปีที่ 5 นักเรียนชายก็ย้ายไปเรียนที่อาคารอื่น นักเรียนหญิงก็ไปเรียนอีกอาคารหนึ่ง  ทั้งสองอาคารสอนภาคเช้า  จึงชนกับเวลาเรียนที่กุตตาบ ข้าพเจ้าจึงต้องไปที่กุตตาบช่วงบ่าย