บทความเรื่อง "เศษเหล็ก-โอวาทจากในหลวง"

เศษเหล็ก - โอวาทจากในหลวง  ท่านสุเมธ ตันติเวชกุล    องคมนตรีท่านหนึ่ง เล่าประสบการณ์ดีดีที่พระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงรับสั่งให้กำลังใจ  องคมนตรีท่านบอกว่า... ตอนนั้นผมกำลังทำงานอยู่ในสภาพจิตใจที่แย่มากมันไม่มีกำลังใจจะทำอะไร ท้อแท้กับงานมากไม่มีใคร เข้าใจเหมือนทำดีแต่ไม่ได้ดี ในหลวงท่านทรงเสด็จมาพอดี และท่านได้เห็นสีหน้าผมไม่สู้จะดี ท่านได้สอบถามจนได้ความว่าผมกำลังท้อ แท้กับงานท่านจึงตั้งคำถาม+รับสั่งว่า.....  ท่านสุเมธเคยขายเศษเหล็กไหม? เศษเหล็กเหล่านั้น เวลาขายคุณค่ามันต่ำมากใช่ไหม? คงได้เงินมาไม่กี่บาทใช่ไหม? แล้วถ้าเราเอาเศษเหล็กเหล่านั้นมาหลอมรวมกันเป็นแท่งเวลาหลอมนี่ เหล็กมันคงรู้สึกร้อนมากใช่ไหม? พอหลอมเสร็จเรานำมาทำเป็นดาบ คงต้องนำมาตีให้แบนอีกใช่ไหม? เวลาตีก็ต้องคอยเอาไปเผาไปด้วย ต้องตีไปเผาไป อยู่หลายรอบนกว่าเป็นรูปเป็นร่าง ดาบอย่างที่เรา ต้องการ ต้องผ่านความเจ็บปวดร้อนอยู่นานแถมเมื่อเสร็จแล้วถ้าจะให้สวยงามดังใจ ก็ต้องนำไปแกะลวด ลายอีกใช่ไหม? เวลาที่แกะลวดลายก็คงต้องใช้ของแข็งมีคมมาตี ให้เป็นลวดลายอีก แต่เมื่อเสร็จเป็นดาบที่งดงามก็จะมีคุณค่าที่สูงมาก เทียบกับเศษเหล็กคงจะต่างกันลิบลับ... จะเห็นว่ากว่าที่เศษเหล็กไม่มีคุณค่า มากนัก จะกลายเป็นดาบอันงดงามนั้นต้องผ่านอุปสรรคมามากมาย ทั้งความเจ็บปวดต่างๆ กว่าจะประสบความสำเร็จดังนั้นขอให้จำไว้อย่างหนึ่งว่า ...  “ใครไม่เคยถูกตีถูกทุบ เจอเรื่องเลวร้ายในชีวิตมาเลยนั้น จงอย่าได้คิดทำการใหญ่”