เอาแล้วไหมละ ฮาสดๆแบบหวาดเสียวเลยนะนี่
สมาชิกเฮฮาศาสตร์มีหลายระดับ มีรุ่นกระเปี๊ยก รุ่นกระเต๊าะ รุ่นหนุ่มสาว รุ่นคุณน้า คุณอา คุณป้า และรุ่นอาวุโส ทุกรุ่นสัมพันธ์รอบด้านอย่างกลมกลืน กระบวนการที่นำเสนอจึงหลากหลายจากทุกมิติ มีทั้งหัวเราะ ร้องไห้ ร้องเพลง ครื้นเครงแต่ก็นั่งสมาธินะ ถึงจะแอบเว้นวรรคงานบ้าง แต่ก็มีความรับผิดชอบสูง ยังเคารพกติกาของต้นสังกัด แต่ก็มองลอดช่องออกไปหาสิ่งที่จะมาช่วยเปลี่ยนแปลงบรรยากาศให้มีชีวา คืนนี้ขอเปิดลีลาชีวิตฮา ของเจ้าหลานทั้ง4คนที่เธอเคยมาวิ่งเล่นมหาชีวาลัยอีสานครั้งหนึ่งแล้ว คิดดูเถอะอยู่ถึงหาดใหญ่ มาไมมาสร้างความประทับใจที่อีสานได้ ผมยังมีเรื่องหลานๆอยู่ในก๊วนอีกพะเรอเกวียน แต่วันนี้เอาสายใต้ก่อนดีไหมครับ จะได้บรรเทาเรื่องระเบิดแสวงเครื่อง มาเป็นระเบิดเสียงหัวเราะบ้าง
คุณเมตตา ชุมอินทร์ แห่งมหาวิทยาลัยสงขลานัครินทร์ เธอเหมือนกับเอาลูกน้องปลาน้องแปมมาเลี้ยงมะรุมมะตุ้มต่อหน้าเรา สะท้อนให้เห็นอริยบทช็อกโลกของคุณแม่กับคุณลูก อลวนกับความรักที่ยากจะอดกลั้นฮา ลองอ่านดูสิครับ
ระหว่างนอนเล่นกันในบ้านหลายวันก่อน..."เจ้าแปม"ลูกสาวคนเล็กของดิฉันเธอเหลือบไปเห็น....ภาพถ่ายคู่ของพ่อกับแม่ในวันแต่งงาน แล้วเธอก็ร้องให้สะอึกสะอื้น...
แปมแปม...แม่ไม่รักลูกใช่มั้ย
แม่......ทำไมหนูคิดอย่างนั้นหล่ะลูก
แปมแปม.....ก็แม่ไม่พาลูกไปวันที่แม่แต่งงาน
แม่..ระหว่างกำลังคิดว่าจะตอบเธอยังไงไม่ทันจะตอบ...เธอก็แซงพูดขึ้นมาว่า
แปม แปม...ไม่เป็นไรแม่....พี่ปลา(พี่สาวของเธอ)ก็ไม่ได้ไปเหมือนกันวันหลังถ้าแม่แต่งงานอีกแม่พาลูกไปด้วยนะ....แม่
แม่ ..ฮา..
คุณรัตติยา เขียวแป้น แห่งมหาวิทยาลัยสงขลานัครินทร์เช่นกัน รายนี่ฮาจนตกของเรื่องลืมนับวันกินยาคุม เธอเล่าได้อย่างเป็นธรรมชาติ นึกถึงเมื่อไหร่ผมนั่งยิ้มทุกครั้งไป ใครจะว่าบ้า..ก็พอใจจะฮือๆเป็นการส่วนตัว แต่วันนี้จะเสนออีกเรื่องหนึ่ง
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="justify">ปกติโรงเรียนพี่ฟาง กับ น้องฟ้า จะจัดงานวันแม่ทุกปี โดยในทุกครั้งก่อนจัดงาน ทางโรงเรียนก็จะมีหนังสือเชิญถึงผู้ปกครองถามความสมัครใจ ว่า มาร่วมงานได้หรือไม่</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="justify">ปีนี้ก็เช่นกัน น้องฟ้ากุลีกุจอ เอาหนังสือเชิญมาให้คุณแม่ เพื่อให้ตอบรับการเข้าร่วมงาน ผิดกับพี่ฟาง ซึ่งดูจะเงียบกว่าทุกปี คุณแม่ไม่สงสัยอะไร คิดเพียงว่า คุณครูคงยังไม่ฝากหนังสือเชิญมาให้</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">พอใกล้ถึงวันจัดงาน </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ”แม่ ไม่ไปงานวันแม่ไม่ได้เหรอ” น้องฟาง</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“ทำไมเหรอลูก มีอะไรรึเปล่า” ดิฉันเอ่ยถาม
”เปล่า” เธอบอกเพียงสั้น ๆ </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“แล้วแต่ลูกสิคะ แม่ยังไงก็ได้ ถ้าลูกไม่อยากให้แม่ไป แม่ไม่ไปก็ได้” </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ดิฉันกล่าวกับเธอ เพื่อให้เธอคลายความกังวลลง โดยที่ยังไม่ทราบเหตุผล ว่าเช่นไรเธอถึงไม่ยอมให้ดิฉันไปงานวันแม่ในปีนี้ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จนถึงวันที่ต้องส่งหนังสือเชิญ ระหว่างนั่งรถไปส่งลูก ๆ ที่โรงเรียน เธอพูดกับดิฉันอีกครั้งว่า</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ”แม่ ไม่ไปงานวันแม่ไม่ได้เหรอ” </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ดิฉันกล่าวเช่นเดิมว่า “แล้วแต่ลูกสิคะ แม่ยังไงก็ได้ ถ้าลูกไม่อยากให้แม่ไป แม่ไม่ไปก็ได้” </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ทั้ง ๆ ที่ในใจแอบน้อยใจเล็กน้อย แล้วกล่าวกับเธอว่า</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“แม่ไม่ไป ไม่เป็นไรหรอกลูก แต่ลูกลองนึกดูสิว่า คนอื่นที่เขาไม่มีแม่ เขายังอยากมีโอกาสสักครั้งให้แม่ได้ไปงานวันแม่ แต่นี่ลูกเอง กลับไม่อยากให้แม่ไป”</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วยื่นหนังสือเชิญให้ดิฉัน แล้วบอกว่า </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“ตกลงฟางให้แม่ไปก็ได้ แม่เซ็นต์ตอบรับให้ฟางหน่อยนะ”</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ดิฉันเซ็นต์หนังสือให้เธอ แล้วไม่พูดอะไร</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal" align="justify"> หลังจากนั้น หนึ่งวัน ดิฉันเพิ่งมาทราบเหตุผลว่า เพราะเหตุไร เธอถึงไม่ยอมให้ดิฉันไป เนื่องจากเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเธอพนันกันว่า ถ้าวันแม่ปีนี้ ใครร้องไห้ ถือว่าคนนั้นแพ้ แต่ถ้าใครไม่ร้อง คนนั้นชนะ แล้วน้องฟางลูกสาวคนนี้ของดิฉันหนะ บ่อน้ำตาแตกทุกปีในวันแม่ เธอจึงกังวลมากถึงมากที่สุด ว่าเธอจะแพ้เพื่อน ๆ เพราะเธอต้องร้องไห้แน่ ๆ </p> โธ่ ลูกหนอลูก เหตุผลแค่นี้เอง
คืนหนึ่ง ณ ที่พัก ริมทะเลสงขลา
มีคุณหมอ 5 คน กำลังมะรุมมะตุ้มรักษาคนไข้ ซึ่งมีอาการแปลก ๆ
คนไข้น้าอ๊อบ : คุณหมอขา ไม่รู้เป็นอะไรปวดท้องค่ะ
หมอแปมแปม : เหรอค่ะ เดี๋ยวหมอรักษาให้ .....หมอเอาเครื่องมือแพทย์ (ของเด็กเล่น) จิ้ม ๆ ๆ ตรงพุงคนไข้น้าอ๊อบ ... แล้วถามว่าตรงนี้เจ็บไหมคะ ตรงนั้นเจ็บไหมคะ
คนไข้น้าอ๊อบ : เจ็บค่ะคุณหมอต้องทำอย่งไรค่ะ
หมอฟ้า : ต้องผ่าตัดค่ะ ...แล้วเธอก็เตรียมเครื่องมือผ่าตัด
คนไข้น้าอ๊อบ : คุณหมอขา....กลัวจังเลย
สงสัยว่า จะมีหลานเป็นแพทย์หญิงจริงๆเสียละมั๊ง จะได้รักษาพี่ป้าน้าอาที่ขี้โรคทั้งหลาย
สำรวจเส้นทางขากลับไว้แล้ว สะดวกพอควร แต่น้องนั่งรถ สตึก-อุดร ประมาณ 5 ชั่วโมง แล้วไปต่อเครื่องถึงบ้าน รวมเวลาเดินทาง 6 ชั่วโมง
ยังไม่ทันจบ...มือกดผิดค่ะ ต่อ ๆ ๆ
หมอแปแปม หมอฟ้า : ไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บหรอกค่ะ (พูดเสียงไพเราะ นุ่มนวลมาก อยากให้หมอเป็นอย่างนี้ทุกคน)
หมอปลา หมอฟาง หมอฟ้า หมอแปมแปม : ช่วยกันทะรุมมะตุ้มผ่าตัดท้องคนไข้น้าอ๊อบ
คนไข้น้าอ๊อบ : หมอหายใจไม่ออกค่ะ
หมอฟาง : ช่วยปั๊มหัวใจคนไข้น้าอ๊อบ หมดทุกคนมะรุมมะตุ้มบนตัวคนไข้ คนหนึ่งให้ยา คนหนึ่งปั๊มหัวใจ คนหนึ่งก็ผ่า ๆ ๆ ๆ ๆ และมีหลานอีกหนึ่งคนคือหมอนัท.....ทั้งห้าตัว ...เฮ้ย ห้าคน ผลัดกันขึ้นลงบนตัวคนไข้น้าอ๊อบ
หมอแปมแปม : เป็นหมอที่สุดท้ายที่อยู่ดูแลปลอบใจคนไข้น้าอ๊อบว่า ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวก็หาย กินยาตามที่หมอสั่ง นอนหลับ พักผ่อน เดี๋ยวหมอจะเข้ามาดูนะคะ แล้วเธอก็ห่มผ้าให้เราหลับ แล้วเข้ามาดูเป็นระยะ ๆ ๆ ๆ
............
.............
.....ภาพต่าง ๆ ในวันที่ได้มีโอกาสไปเที่ยวกับหลาน ๆ ทำให้มีความสุขอยู่เสมอ...มีเรื่องต้องให้คิดถึง....มีเรื่องต้องให้ชวนขำ ๆ อยู่ (ตอนหมอทะเลาะกันเรื่องแย่งเครื่องมือแพทย์).....
ขอบคุณคุณแม่สองคนที่เลี้ยงลูกได้ดีหลือเกิน....น้าอ๊อบคงมีโอกาสได้ไปอีกแน่นอน....
จะบอกว่ามีความสุขมาก ๆ ๆ ๆ ค่ะพ่อ
สวัสดีก่อนทำงานค่ะพ่อครูฯ
ยังนึกถึงบรรยากาศคืนนั้นไม่หายเลยค่ะพ่อ มีอยู่ช่วงหนึ่งระหว่างที่บรรดาหมอ ๆ ทั้งหลาย มะรุมมะตุ้มปั๊มหัวใจคนไข้อยู่ ทันใดนั้น หมอฟาง ก้อเอามือจับหมับเข้าที่หน้าอก หน้าใจ คนไข้ เล่นเอาคุณแม่ต๊กกะใจ ว่าคุณลูก เอ๊ย คุณหมอ ทำอะไร
คุณหมอบอกว่า ก็ปั๊มหัวใจให้คนไข้ไงค่ะแม่
ฮาๆๆ
เอาแล้วไหมละ ฮาสดๆแบบหวาดเสียวเลยนะนี่
สวัสดีครับพ่อครูบา
ที่จริงกระผมแวะมาละเลียดความสุขอันอบอุ่นจากพ่อครูบาตั้งแต่เช้าๆแล้วล่ะ แต่ยังมิหาญกล้าทิ้งรองรอยอันใดไว้
ก่อนนอนคืนนี้ เห็น อ.ขจิต แวะถามไถ่และอาสา(อีกตามเคย)หาหมอนวดให้พ่อครูบา ก็เลยได้จังหวะเกาะขบวนด้วย เผื่อจะได้หายเมื่อยด้วยอ่ะครับ
ราตรีสวัสดิ์ทั้งท่านพ่อครูบา และ อ.ขจิตครับ
สวัสดีค่ะพ่อครูฯ
คืนนั้น หลาน ๆ ทุกคน เป็นคุณหมอหมดค่ะ แต่คนที่ปั๊มหัวใจน้าอึ่งฯ แบบวิธีหวาดเสียว คือ พี่ฟางค่ะ
อ้อ คนเล็กเนี่ย โตขึ้น เขาอยากเป็นหมอค่ะ