กลอนตลาด........วิถีชีวิตคนจร...5

 อ่านต่อเลยนะครับผม...ฮา  ๆ เอิก ๆ...

ต้องอำลาเมืองพา-ราณสี  

                                  คุณค่ามีมนต์ขลังเพราะเมืองเก่า

 

B.H.U. ให้ภูมิรู้ตัวตนเรา  

                                  ดวงใจเศร้าคิดถึงก่อนอำลา

 

จากอินเดียถึงไทยเหมือนใจนึก   

                    เฝ้าตรองตรึกถึงตนอีกครั้งหนา

 

กลายเป็นครูอยู่มอ.ออ.สอนปรัชญา 

 ใช้วิชาเลี้ยงตนพ้นราคี

 

ปีสี่สามได้แต่งงานสาวเมืองคอน  

                   ค่ำก็นอนสงขลาพาสุขขี

 

แต่ทำงานอยู่มอ.ออ.ปัตตานี   

                            ครบสิบปีลาออกจากราชการ

 

มาอยู่กับครอบครัวสี่ชีวิต   

                                 หลอมดวงจิตครอบครัวให้สุขสานติ์

 

เช้ายันค่ำเราสองเลิกจากงาน    

                        กลับถึงบ้านเลี้ยงบุตรสุดดวงใจ

 

ต้นกับเต้เป็นชื่อของลูกน้อย  

                           เฝ้ารอคอยพ่อแม่อยู่แห่งไหน

 

พ่อแม่มาแล้วลูกผูกดวงใจ   

               สุขฤทัยในรักประจักษ์จริง...

ฮา ๆ เอิก ๆ