แต้มสีผ้าขาว : (2) ดาราเจ้าบทบาท

พ่อแพ้น้ำตาลูกสาว

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 26 สิงหาคม 2550 พายัยตัวเล็กไปฟังสัมมนา เรื่อง เลี้ยงลูกวิถีแม่เอเชีย สำหรับคุณแม่ที่มีลูกอายุ 0-3 ปี ของนมผงยี่ห้อหนึ่ง เขามาจัดที่เชียงใหม่นี่แหละ เสียดายมากที่ไม่ได้ฟังช่วงต้น ๆ เพราะไปช้า งานเริ่ม 8.30 น.-12.00 น. แต่กว่าจะไปถึงงานก็เกือบ 11 โมงแล้ว
          คุณหมอที่มาพูด ก็พูดเกี่ยวกับวิถีการเลี้ยงลูกที่เปลี่ยนไป จากเด็ก ๆ เราเคยวิ่งไปได้ เที่ยวไปได้ทั่วหมู่บ้าน เพราะว่าบ้านไม่มีรั้ว บ้านเรามีอาณาบริเวณที่กว้างขวาง เนื่องจากมีบ้านหลาย ๆ หลังอยู่ในบริเวณเดียวกัน แต่ปัจจุบัน เด็กอยู่ในบ้านที่มีรั้วรอบขอบชิด เล่นอยู่ในบ้านมากกว่าออกไปนอกบ้าน คุณหมอแนะนำให้พาลูกออกไปนอกบ้าน ไปเดินเล่น ไปเล่นในสนามเด็กเล่น เพื่อเด็กจะได้สัมผัสกับสิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัว เสริมพัฒนาการได้หลายด้าน
          แต่มีช่วงของการถามตอบ คุณหมอท่านนี้ตอบคำถามได้ดีทีเดียว เช่น การที่ลูกเล่น หรือเรียกร้องในสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ไม่อยากให้   คุณหมอแนะนำให้ปล่อยให้เขาร้องโวยวายไป แล้วอย่าไปสนใจมากนัก อย่าเข้าไปโอ๋ เพราะจะทำให้เขาร้องดังขึ้น โวยวายมากขึ้น เหมือนกับดาราแสดงแล้วมีคนดูเขาก็เล่นต่อ แต่ถ้าไม่มีคนดูก็จะค่อย ๆ เลิกเล่นไปเอง ให้พูดว่าเลิกร้องเถอะมาคุยกัน ถ้าลูกร้องอย่างนี้แม่จะไม่คุยด้วย แล้วลองเดินหนีไป เขาอาจจะร้องดังขึ้น แต่ถ้าเห็นว่าแม่ไม่กลับมา ก็จะเบาลงจนหยุดไปเอง หมอบอกว่าบอกไม่ได้ว่าเขาจะร้องกี่ครั้ง อยู่ที่เด็ก และคุณพ่อคุณแม่ต้องใจแข็งพอด้วย แต่ต้องดูสถานการณ์ด้วยไม่ใช่ว่าเขาร้องจนจะชัก ก็ปล่อยไป แต่ถ้าร้องจนหน้าเขียว หมอบอกว่าไม่อันตราย
          เราเห็นด้วยนะว่าถ้าจะจริง เพราะน้องเดือนถ้าพ่อเขาอยู่ พอไม่ให้อะไร หรือช้าไม่ทันใจจะร้องโวยทันทีเลย แต่ถ้าอยู่กับแม่ ก็ไม่เห็นจะเป็นไร ช้านิดช้าหน่อยหนูรอได้ หรืออันนี้แม่ไม่ให้กิน ก็โวยนะ แต่รู้ว่าไม่ได้กินแน่ ๆ ก็เลิกโวย เพราะพ่อเขาเป็นประเภทไม่ให้ลูกโวยวาย ถ้าลูกโวย รีบให้เลย ยังมาว่าให้เราอีกว่าปล่อยให้ลูกโวยอยู่ได้ เนี่ยแหละน้าพ่อแพ้น้ำตาลูกสาว