นิทานข้ามแดนธรรม : รอยรั่วแห่งการปฏิบัติธรรม
อากาศขณะนี้บนยอดเขาเกาะยอถือว่าร้อนเอาเรื่อง ผมออกไปนำรถเข้าร่มไม้ เพราะเรารักษารถ รถก็รักษาเรา พอกลับเข้าที่ทำงานเลยนึกเรื่องนี้มาเล่าคือช่วงค่ำวันวาน...
ผมหอบเอาลองกอง 5 กิโลได้ติดมือไปทานอาหารค่ำโดยมอบให้คณาจารย์เพื่อน ๆ มาจากกรุงเทพ ฯ เราเลือกร้านอาหารเชิงดอย มองขึ้นไปตรง ๆ บนยอดเขาเห็นแสงไฟพระธาตุโบราณ ของเขาคอหงส์ หาดใหญ่ ...
ช่วงรออาหารก็คุยกันถูกคอเลยได้ฟังเรื่อง หลุดกรอบ...หลุมพราง...ตกขอบ...วาบ...หลุมดำ...อะไรก็แล้วแต่จะเรียกนะครับ เกี่ยวกับการอยู่ระหว่างการปฏิบัติธรรม เช่น ...
ผีเข้าทรงผู้ปฏิบัติธรรม บางคนวิญญาณนกเข้า...เดินไปขึ้นชั้น3 ของอาคารแล้วจะบินลงมาข้างล่าง...บางคนหลังปฏิบัติธรรมแล้วมีอาการแปลก ๆ คือท้าทายกันว่ายน้ำในคลองแข่งขันกัน...
บางกลุ่มคนแสดงตนเป็นกระเทย แต่งหน้าทาปากแดง ๆ แต่งสวยในยามค่ำคืน...ออกมาเดินชมเดือนอยู่ในสวนธรรมพอเห็นอาจารย์ผู้คุมการปฏิบัติธรรมทุกคนใส่เกียร์หมาวิ่งจนป่าราบเลย...
สวนธรรมมีมะม่วงกำลังจิ้มเกลืออร่อยพอสุดท้ายของการปฏิบัติธรรม มะม่วงหมดไปทุกต้นเลย...วันหนึ่งอาจารย์ผู้คุมมาดูเห็นรองเท้าที่โคนต้น...คือมีพลังการปฏิบัติธรรมอยู่บนต้นลงไม่ทันหนึ่งคน...
เพื่อน ๆ ต้องเข้ามาคุยให้อาจารย์ผู้คุมเผลอ...กระโดดลงหายไปในความมืดได้...อีกที่หนึ่งเจ้าสำนักเลี้ยงเป็ดไว้สองตัว...เมื่อคณะผู้ปฏิบัติธรรมเข้ามา...รุ่งขึ้น...หายไปทั้งสองตัวเหลือเพียงขนให้ดู...
ต่อมาในคลองน้ำเลี้ยงปลาดุก... แอบดูเห็นการเอาเส้นมาม่าหยอนลงล่อแล้วใช้หม้อตักปลามาต้ม...ปัญญาเกิด...คิดได้ไง...ท่านผู้อ่านครับ...ผมฟังนิทานข้ามแดนธรรม...
เรื่องจริงอยู่ในโลกนี้จริง...ด้านคติชนวิทยา...มานุษยวิทยา...วัฒนธรรม...ผ่านการคุยกันจากประสบการณ์ตรงของผู้คุมการปฏิบัติธรรมแล้ว...
ผมหัวเราะจนน้ำตาร่วง... มันส์...หลุดกรอบจริง ๆ เลยครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น