สัปดาห์แห่งอุ่นไอรัก
ผมมีโอกาสเข้าไปจัดห้องสมุดของโรงเรียนที่ผมทำงานอยู่ ผมพบหนังสือเก่าเล่มหนึ่งที่อาจอยู่ในห้วงที่ประเทศนี้ที่เพรียกหา ความสามัคคีในหมู่คณะ เพรียกหาความสมานฉันท์ความเป็นนำหนึ่งใจเดียวของคนในชาติ หนังสือเล่มนี้ชื่อว่า" สิ้นชาติ" เป็นหนังสือบันทึกโดย เหงียน เกา กี อดีตนายกรัฐมนตรีและรองประธานาธิบดีเวียดนามใต้ ที่แปลโดย พงษ์ พินิจ เนื้อหาเป็นบันทึกรันทดของคนไร้แผ่นดิน เป็นหนังสือเยี่ยงอย่างอันดีแก่ชนชาติทั้งหลายในโลก รวมทั้งผองไทยเราเอง ที่ได้เห็นกลวิธีของการแตกความสามัคคีในชาติเพื่อนำชาติของเราไปสู่การสูญสิ้นได้ ที่จะได้รับรู้ถึงผลแห่งการที่ผู้ปกครองกลุ่มหนึ่งแย่งชิงอำนาจ เข่นฆ่ากันและกันโดยมีประชาชนตกเป็นเหยื่อ การที่จะร้องเพลงปลุกใจหรือการประกาศต่อต้าน โดยไม่ลงมือกระทำการหรือแก้ไขอย่างใดอย่างหนึ่งไปพร้อมกันเหมือนกับการผลักไสชาติของตนเองไปสู่ความสูญสิ้นได้เร็วขึ้น
เราในฐานะผู้ที่มีการศึกษาผู้ที่มีทั้งความรู้ความสามรถ เราไม่อาจที่จะทนให้ชาติไทยหรือขวานทองของเราได้ดับสูญไป จงช่วยกันใช่หรือไม่ วันนี้เราควรรักสามัคคีใช่หรือไม่ ประคับประคองชาติของเราพ้นสิ่งที่เป็นอุปสรรคใช่หรือไม่ เราเป็นพลังเล็กๆก้อนหนึ่งแต่ถ้ารวมตัวกระทำสิ่งที่เป็นการช่วยชาติสมควรทำหรือไม่
ไม่มีความเห็น