ให้รางวัลกับชีวิตที่ "พม่า" วันที่ห้า


พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้ว ไชโย... อยากจะบอกว่าตั้งแต่เที่ยวมา ก็เห็นว่าบ้านเรา เมืองไทย นี่แหละ...ที่น่าอยู่ที่สุด

     วันที่ห้าของการเดินทาง 31 ก.ค.พักผ่อนจริงๆก่อนวันกลับ วันนี้ไม่ได้เช่ารถไปไหน เพราะไปมาหมดร่างกุ้งแล้ว ตื่นก่อนหมดเวลาอาหารเช้าคือ09:30 ทานเสร็จ ก็กลับมานอนต่อ ดูหนัง star movies จนบ่ายสอง จึงออกไปเดินข้างนอก ออกจากโรงแรมเลี้ยวซ้ายตรงไปเรื๋อย ๆ เจอโรงหนังสามโรงติดต่อกัน ฉายหนังท้องถิ่น มีโรงนีงฉายเรื่อง spaider man 3 ค่าดู 600 800 1000 ykats หน้าโรงหนังมีของกินขาย ที่เ็ห็นเข้าท่าก็ขนมครกไข่นกกะทา แต่ดูแล้วมันมาก น้ำมันท่วมไข่เลยทีเดียว

     เดินต่อไปเรื่อยๆ ฝนก็ตกพรำ เจ้ากรรมรองเท้าคู่เก่งที่บอบช้ำกับการไปพระธาตุอินทร์แขวนเกิดหลุดซะนี่ ก็เลยต้องเขย่งเก็งกอยไปซื้อรองเท้าพม่าใส่ด้วยราคา1700ykats  เส้นทางที่เดินตรงไปเรื่อย ๆ เป็นเหมือนตลาดคลองถมบ้านเรามีเครื่องใช้ไฟฟ้า กล้อง MP3  ราคาที่เห็น 5300 ykats แพงรึป่าวไม่อยากคิด...เหนื่อย...

     แต่ที่รู้ๆ คือ หาของกินชนิดถูกใจเราบนถนนสายนี้ยากจัง เดินไปเรื่อย ๆ เกือบ 2 ชม. จึงตกลงใจกินข้าวแกงข้างทาง  เป็นอาหารเหมือนอิสลามบ้านเรา  ข้าวผัดในกระทะเพื่อให้ร้อน กับกุ้งผัดเครื่องแกงแห้ง ๆ ไข่ทั้งฟองผัดเครื่องแกงแห้งๆ  แถมด้วยมันฝรั่งชิ้นเล็กกว่าไข่1ลูก ราคา1000ykats ก็อร่อยดี

     ตลาดที่นี่คนเยอะมาก พระสงฆ์ก็ให้ความสนใจเดินเหมือนบ้านเรา แต่พระสงฆ์กับฆราวาสไม่หลบกันเลย เดินเฉียด เดินเบียด เหมือนอยู่ในเพศเดียวกัน เราซิแย่...ต้องคอยฉากหลบ

     ขากลับโรงแรม หลงแฮะ กลับไม่ถูก ลืมโปรยข้าวสาร หรือ ถั่วงา จะเรียกแท๊กซี่ก็เสียดายตังค์ เดินไปเรื่อย ๆ ใช้งานสมองน้อย ๆ ที่ทำงานไม่เหมือนฟองน้ำ คือไม่เก็บอะไรเอาเสียเลย  โดยเฉพาะเรื่องถนนหนทาง ที่สมองก้อนนี้  ไร้รอยหยักซะจริง ๆ พยายาม คิด คิด คิด ว่าจะเดินอย่างไรดี เดินไปถามไป ด้วยภาษาอังกฤษ ที่ออกเสียงไม่เหมือนกัน คนพม่าใช่ว่าจะเก่งภาษาอังกฤษ (เสียแรงที่เป็นอาณานิคมของอังกฤษตั้งหลายปี) กว่าจะรู้ว่า Asia Plaza Hotel อยู่ที่ไหน ก็สุดท้ายต้องอาศัย ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน คือ เดินจนเจอ นั่นแหละ เรียกได้ว่าขาออกจากโรงแรมออกไปทางซ้าย แต่กลับเข้าโรงแรมทางขวา เดินวนครบรอบพอดี เหนื่อยพอควร คืนนี้คงหลับสบาย แต่ไงก็ต้องเก็บข้าวของซะก่อน เพราะพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านแล้ว ไชโย... อยากจะบอกว่าตั้งแต่เที่ยวมา ก็เห็นว่าบ้านเรา เมืองไทย นี่แหละ...ที่น่าอยู่ที่สุด

หมายเลขบันทึก: 119334เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2007 19:38 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 19:53 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท