ความงดงามในงานศิลปหัตถกรรมภาคเหนือ

ระหว่างวันที่ 8 - 10 สิงหาคม 2550 เป็นช่วงเวลาที่ภาคเหนือได้จัด"งานศิลปหัตถกรรมนักเรียนปี 2550 ภาคเหนือ" ขึ้น โดยสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดพิษณุโลก ร่วมกับเขตพื้นที่ทุกเขตใน 17 จังหวัดภาคเหนือ  ภายใต้คำขวัญ "ส่งเสริมศักยภาพเด็กไทย ให้ก้าวไกลสู่สากล" โดยในงานได้จัดให้มีกิจกรรมทางการศึกษาหลายรายการที่น่าสนใจ ทั้งที่เป็นการแสดงผลงานนักเรียน ครู โรงเรียน การสัมมนาทางวิชาการและการแข่งขันความสามารถของนักเรียน
               ในงานดังกล่าว ดิฉันได้รับคำสั่งแต่งตั้งให้เข้าร่วมเป็นกรรมการตัดสินการประกวดการเย็บกระเป๋าผ้าอเนกประสงค์ ช่วงชั้นที่ 4 แต่เนื่องจากติดภาระงานในการเป็นวิทยากรในการประชุมปฏิบัติการวิทยากรแกนนำนักจัดการความรู้ผู้รับผิดชอบเว็บไซต์แมงมุม รุ่นที่ 2 ที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ในวันที่ 6 - 9 สิงหาคม 2550 ทำให้ต้องวางแผนในการเดินทาง ในวันที่ 6- 8  สิงหาคม ก็ได้เข้าร่วมเป็นวิทยากรที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ช่วงของการอบรมก็ได้โทรประสานกับพี่ ๆ ศึกษานิเทศก์ที่เขตพื้นที่แล้ว ก็ตกลงกันว่าจะขอใช้รถของสำนักงานเขตในการเดินทางมาร่วมเป็นคณะกรรมการและจะพักค้างคืนกันที่จังหวัดพิษณุโลกในคืนวันที่ 8 สิงหาคม เพราะวันที่ 9  สิงหาคม มีเพื่อนร่วมคณะที่ต้องเป็นกรรมการตัดสินกิจกรรมการแข่งขันในช่วงเช้าหลายรายการ ดังนั้น ดิฉันจึงตกลงเดินทางไปพิษณุโลกในคืนวันที่ 8 โดยได้รับความอนุเคราะห์จาก อ. ดุจดาว ทิพย์มาตร ผู้จัดการโครงการประชุมปฏิบัติการวิทยากรแกนนำนักจัดการความรู้ผู้รับผิดชอบเว็บไซต์แมงมุม เดินทางมาส่งขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมืองในคืนวันที่ 8 สิงหาคม ก่อนขึ้นเครื่องก็ได้ประสานงานกับพี่ ๆ แล้วว่าจะใช้เวลาเดินทางประมาณ 45 นาทีก็ถึง พอเครื่องลงที่สนามบินพิษณุโลกก็โทรหาอีกครั้งปรากฏว่าฝนตกหนักและคณะไปหลงทางวนออกไปทางนอกเมือง ทำให้ดิฉันต้องใช้เวลารอคณะจนกระทั่งสนามบินใกล้จะปิด ฝนก็ตกหนัก มืดก็มืด เริ่มเกิดอาการหวาดระแวงภัยรอบข้าง ช่วงเวลาที่รอก็เหลือแค่รถตู้ของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลกเขต 1 เพียงคันเดียวที่รอรับคณะที่มาส่งท่านเลขา กพฐ. ขึ้นเครื่องกลับ คนขับรถก็คงแปลกใจว่าทำไมยังไม่มีใครมารับก็เข้ามาสอบถาม ในท่ามกลางวิกฤตเราก็ยังได้พบเห็นน้ำใจดี ๆ จากเพื่อนร่วมโลกทำให้คลายความวิตกกังวลได้บ้าง พอสอบถามรู้ว่าเรามาร่วมงานศิลปหัตถกรรม และคณะยังหาที่พักไม่ได้ก็ช่วยติดต่อประสานงานให้ พร้อมกับทิ้งเบอร์โทรให้เผื่อมีปัญหา พอคณะที่มาส่งขึ้นรถเรียบร้อยก็ขับรถออกไป ทีนี้เหลือแต่ดิฉันคนเดียวที่นั่งรอคณะมารับที่หน้าอาคารไฟก็เริ่มปิดทีละดวงละดวง ก็เริ่มเกิดอาการเครียด
               สักพักก็สังเกตเห็นรถตู้คันดังกล่าววนกลับมาที่หน้าอาคาร พร้อมกับคณะที่เปิดประตูรถลงมาเรียกให้ขึ้นรถไปด้วย  ทราบว่าพอขึ้นรถคนขับรถก็เล่าให้ฟังถึงปัญหาของเรา  คณะก็เลยเป็นห่วง วนรถมารับพร้อมทั้งอยู่เป็นเพื่อนช่วยประสานหาห้องพักทุกแห่งที่จะติดต่อได้ ก็ปรากฏว่าเต็มหมดไม่มีเลยจนกระทั่งคณะของดิฉันมาถึงเกือบห้าทุ่มครึ่ง
               เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ดิฉันซาบซึ้งในน้ำใจของพี่ ๆ ชาวสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1รวมทั้ง คุณสถิตย์  จอยวงศ์  ซึ่งเป็นคนขับรถตู้คันดังกล่าว ที่ช่วยเหลือและต้อนรับผู้ที่มาร่วมงานด้วยน้ำใจอันดีงาม ก็ต้องฝากชมเชยไปยังท่านผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลกเขต 1 ถึงแม้ว่าในการจัดงานศิลปหัตถรรมดังกล่าวจะพบอุปสรรคมากมายด้วยฟ้าฝนไม่อำนวย แต่น้ำใจของคณะเพื่อนร่วมงานของท่าน ทำให้รู้สึกว่างานศิลปหัตถกรรมภาคเหนือไม่เพียงเป็นงานที่แสดงศักยภาพของนักเรียนเท่านั้น แต่ยังได้แสดงให้เป็นถึงศักยภาพและน้ำใจของคนในเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1 ด้วยคะ

[ดุจดาว ทิพย์มาตย์]

นี่แหละน้า...เค้าถึงว่า "คนดี" ตกน้ำไม่ไหล  ตกไฟไม่ไหม้ ... ไม่ว่าจะลำบากขนาดไหน ก็จะมีคนดี ๆ ยื่นมือเข้ามาช่วยเสมอ  "ขอบคุณ" คุณสถิตย์ และคณะ สพท.พิษณุโลก อีกครั้งค่ะ สำหรับน้ำใจดี ๆ ที่หยิบยื่นให้เพื่อนร่วมโลก ขอบคุณจริง ๆ ขอบคุณจากใจ

[ben]

• บางทีก็มีสิ่งที่เราไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ น้ำใจของพี่น้องชาวพิษณุโลกเขต 1ทำให้เรารู้สึกว่าคนไทยเราไม่แล้งน้ำใจหรอก เมืองไทยเรายังน่าอยู่เสมอ

[นาย ศิลป์ชัย เทศนา]

เห็นด้วยครับ เจ้าภาพมีน้ำใจดีมาก ผมมีโอกาสอยู่ในงานทั้งสามวันเลยครับ (แต่ไม่ได้พบ ศน.เบ็ญนะ)  น่าเห็นใจเจ้าภาพครับ... ชอบการพัฒนางานจากผ้าม่อฮ่อม ของ สพท.แพร่ มากครับถ่ายภาพมาเยอะเลยครับ

[อภิชาต พุทธเจริญ]

นี่แหละครับเมืองไทย ที่ดีกว่าเมืองไหนๆในโลก

[แบงค์]

แบงค์รักเจ๊อ้วนๆ