<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p align="justify">เมื่อครั้งผมยังเป็นเด็กตัวกะเปี๊ยก เข้าไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ ไปอาศัยอยู่หอพักเอกชนแถวๆจุฬาซอย11 เป็นยุคที่กำลังเปลี่ยนแปลงพื้นที่บริเวณนั้นขนาดใหญ่ พวกห้างร้านกำลังก่อสร้าง โรงแรมสยามที่มีทรงหลังคาแปลกๆกำลังผุดขึ้น ว่างๆผมก็ไปเก็บลูกกะเบาในวังสระประทุม ไปคุยกันหลวงพี่หลวงน้าที่วัดสระปทุม เดินเล่นแถวนั้นจนปรุโปรง เรียกว่าเป็นเด็กแนวแห่งยุคสมัยนั้นเหมือนกัน </p><p align="justify">หอพักที่อยู่มีนักศึกษาจากทั่วราชอาณาจักร เรียนที่จุฬาฯ ธรรมศาสตร์ เกษตรฯ ฯลฯ ส่วนผมเรียนชั้นประถมตัวเล็กที่สุด ตัวตนเป็นคนเรียกง่ายใช้คล่องจึงเข้านอกออกในได้ทุกห้อง คลุกคลีมีชีวิตอยู่ร่วมกับนักศึกษาในยุคนั้นระยะหนึ่ง ภายหลังสมาชิกชาวหอหลายคนเป็นใหญ่เป็นโตเป็นอาจารย์ ศาสตราจารย์ อธิบดี เป็นรัฐมนตรี แต่ตอนนี้ทยอยเกษียณหง่อมไปหมดแล้วละครับ</p><p align="justify">ในแต่ละปีจะมีนักศึกษาสอบชิงทุนไปศึกษาต่างประเทศได้ปีละ1-2คน ในยุคนั้นถือเป็นเรื่องที่ภาคภูมิใจกันมาก เลี้ยงฉลองกันหลายครั้งหลายคราจนกว่าจะถึงวันเดินทาง ส่วนมากเครื่องบินจะออกจากประเทศไทยช่วงกลางคืน กว่าจะเดินทางไปถึงสนามบินดอนเมืองที่สองข้างทางยังเป็นเรือกสวนไร่นา มีต้นก้ามปูขนาดใหญ่เข้าแถวอยู่เป็นระยะๆ </p><p align="justify">ในฐานะชาวหอด้วยกัน พวกเราจะเดินทางไปส่งเพื่อนทุกครั้ง เป็นบรรยากาศเฮฮาสนุกสนาน สิ่งหนึ่งที่ผมจำได้ไม่ลืมคือประเพณีคล้องพวงมาลัย ถ้าเป็นสมัยนี้คงแปลกๆเหมือนกัน ถ้านึกไม่ออกก็ไปขอดูภาพถ่ายเก่าๆ คุณลุงคุณป้าสมัยนั้นเดินทางไปต่างประเทศ หรือดูดารานักร้องลูกทุ่งสมัยนี้ยังไงยังงั้น ผมตัวเล็กกว่าเพื่อนนอนคอพับคออ่อนหลับไปหลายยก ถึงดอนเมืองคุณน้าจะอุ้มเข้าไปในอาคาร ถูกอุปโลกน์ให้เป็นตัวแทนชาวหอ ทำหน้าที่คล้องพวงมาลัยเป็นประจำ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">เรื่องนี้ย้อนมาถึงเจ้าลูกชายที่ชื่อขจิตจะเดินทางไปศึกษาต่อที่โอเรกอนเดือนหน้า ตอนแรกคิดจะจัดพิธีบายศรีเรียกขวัญให้มาอยู่กับเนื้อกับตัว ก็เห็นว่ามันไม่แปลกอะไร จึงคิดไปถึงอดีตว่าผมเคยเป็นตัวแทนมอบพวงมาลัย กิจกรรมคราวนี้จึงจัดย้อนประวัติศาสตร์ ดูในภาพจะเห็นท่านBloggerอาวุโสคล้องพวงมาลัยให้เจ้าลูกชายผมเต็มคอ บางท่านมองว่าเหมือนนักมวย ผมเองก็รู้สึกอย่างนั้น เพียงแต่เจ้าลูกชายไม่ได้ไปเตะต่อยกับใคร แต่จะไปขึ้นสังเวียนการศึกษา เก็บเกี่ยวความรู้มาพัฒนาบ้านเรา นี่คือเบื้องหลังที่ว่าทำไมอาจารย์ขจิตจึงมีมาลัยน้ำใจเต็มคอ ส่วนการจัดเต็มรูปแบบนั้น ถ้าเขามีคนคู่ใจตัวจริงวันไหนผมจะเป็นเจ้าภาพจัดงานแต่งให้จนหอประชุมแตกอีกทีครับ!!</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p> </p><p align="justify">ที่มหาชีวาลัยอีสานจะมีกิจกรรมประเภทขอร้อง หรือมาขอความร่วมมืออยู่เสมอ เมื่อวานนี้ก็เช่นกัน มีคณะอาจารย์จากมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามมาขอคุยด้วย เรื่องการเป็นเจ้าภาพจัดงานเสวนา เครือข่ายการจัดการความรู้ระหว่างมหาวิทยาลัย หัวข้อเรื่อง “การเชื่อมโยงวิชาการกับชุมชน” ในวันที่23-24 สิงหาคม2550 </p><p align="justify">ดร.ศักดิ์พงศ์ หอมหวน กับ อาจารย์ขจิตอยู่ด้วย จึงร่วมหารือถึงแนวทางการประชาสัมพันธ์และการจัดงานครั้งนี้ ด้วยความเป็นBloggerไฟแรง กามนิตหนุ่มชวนอาจารย์หลายท่านสมัครและลงมือเขียนบล็อกในบัดเดี๋ยวนั้น ด้วยลีลาลูกล่อลูกชน ทำให้การลงบล็อกเต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่ที่แน่ๆBloggerร้างรักถูกเชิญให้ไปเป็นที่ปรึกษาโครงการฯ เห็นจี๋จ๋านัดหมายที่ไปประชุมวางแผนร่วมกัน คนที่มีมิติทางสังคมท่วมท้นใจอย่างกามนิตหนุ่ม ดูจะมีความสุขกับการอาสาช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความจริงจังและจริงใจ ถ้าทรัพยากรประชากรไทยเป็นอย่างกามนิตหนุ่มสัก10% การพัฒนาประเทศคงจะลื่นไหลไปกว่านี้ พวกเราชาวBloggerจึงควรภูมิใจใช่ไหมครับ ที่เรามีลูกหลานคุณภาพจ๊าบอย่างกามนิตหนุ่ม ใครเห็นด้วยขอมือหน่อย อิอิ..</p>
คิดถึงทุกคนแหละหว้าเอ๊ย ใครคิดทำอะไรก็อยากจะให้กำลังใจ คนรุ่นใหม่จะได้มีประสบการณ์กล้าและแกร่งขึ้น
ว่าแต่หว้างานยุ่งไหม ประชาธิไปไตยกับรัฐธรรมนูญไปถึงไหน เห็นเย๊วๆกันไม่เลิกซะที.
มายกมือเห็นด้วยกับพ่อครูครับ
มีลูกชายเก่งก็น่าชื่นชมอย่างนี้ครับ
แต่ผมว่ามีแววถ่ายรูปขึ้นเหมือนนักมวยเหมือนกันครับ
ต่างที่อาจชอบชกกับคู่ต่อสู้สาวๆ :) เท่านั้น
คารมไม่เป็นรองใคร...
เรียน อาจารย์จันทรรัตน์
เดินทางวันที่12 TG 116 ออกจากกทม.17.15 ถึง 18.25
กลับวันที่ 15 TG 127 ออกจากเจียงใหม่ 21.00ถึง22.10
สวัสดีค่ะ ครูบา
ช่วงนี้ hot มากๆ ต้องตรวจงานให้ลูกศิษย์ผ่าน blog gotoknow ปวดตามากๆ เลยไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเยียนใครเลยค่ะ
เห็นรูป อ.ขจิต ไม่ได้คิดถึงนักมวยเลยค่ะ ไปนึกถึงนักร้องลูกทุ่ง ทำไมก็ไม่ทราบค่ะ (ครูบาอย่าไปบอก อ.ขจิต นะคะ เดี๋ยวจะ...)
ครูบาสบายดีนะคะ รักษาสุขภาพ พักผ่อนมากๆ นะคะ จะได้ฟิตร่างกายสำหรับไปทัวร์ด้วยกันค่ะ
รักและเคารพ
พี่น้อง Inno FA จากเครือปูน ฝากความเป็นห่วงและระลึกถึงมาให้อย่างมากมายค่ะ
เรียน ท่านอาจารย์ใหญ่ มแนะนำให้มหาวิทยาลัยราชภัฏสารคามมาศึกษาการจัดงานของเชียงใหม่คราวนี้ด้วยแล้ว คิดว่าเขาน่าจะได้ประโยชน์มาก เพราะลักษณะงานใกล้เคียงกัน เพียงแต่ของท่านจัดได้ครึกโครมขุนเขาลั่นสะเทือนไหว ใครๆกระหาย กระตู้วู้ที่จะมาร่วมงาน เสน่ห์ของการจัดงานฉายแววออกมาจนเคืองตาแต่ไม่เคืองใจ
ส่วนเจ้าลูกชายผมนั้น เขามีจิตสาธารณะ ตะกี้ก็โทรมาบอกว่าจะไปช่วยงานราชภัฏมหาสารคามเตรียมงานKM,เช่นกัน
ผมละแปลกใจเหลือเกินสาวๆเมืองไทย ตาบอดสีกันรึไงถึงมองไม่เห็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง พี่ป้าน้าอาสั่งความกันมั่นเหมาะแล้ว ไปโอเรกอนคราวนี้หนีบสาวเกาหลีมาให้ได้ ทางเราจะเชิดสิงห์โตจุดประทัดฉลอง7วัน7คืน
อาจารย์ ครับ
ได้รับเอกสารของ ม.ราชภัฏมหาสารคามแล้วครับ จะให้ อ.ขจิตไปช่วย เบื้องต้น วันงานจะส่งนักศึกษาบูรณาการศาสตร์ไปร่วมเรียนรู้ ครับ
อาจารย์สบายดี นะครับ
ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจทั้งพ่อลูก
สวัสดีครับ
ตามมาเชียร์นักมวยครับ วันนี้โทรมาคุยกับผมเรื่อง มรภ.มหาสารคามครับ เห็นว่าน่าจะต้องเร่งเครื่อง ก็แนะนำอะไรไปบ้างตามที่พอจะเข้าใจ เตือนเขาว่าทำอะไรกับใคร ให้หนุน แต่อย่าแบก เป็นห่วงแกครับ ไฟแรง จิตสาธารณะเข้มข้น อยากให้ฝึกทั้งลูกรับและรุก ตามจังหวะที่พอดีๆ
ขอบพระคุณมากครับกับ 3 วันอันทรงคุณค่า ณ สวนป่า มหาชีวาลัยอีสาน เป็นการนับหนึ่งที่ ต้อง มี สอง สาม สี่ ตามมาอย่างแน่นอนครับ
พ่อคะ
ขอบพระคุณค่ะ ครูบา
ขออนุญาตจองตัวครูบา บ่ายวันที่ 15 สค นะคะ รวมไปถึงมื้อเย็นและพาไปส่งสนามบินด้วยค่ะ...
ที่ๆจะไปคือลำพูนค่ะ..เผื่อท่านใดสนใจไปด้วยกันก็ยินดีค่ะ ขอรถตู้ไปรับได้ 1 คันค่ะ ..
พ่อคะ
ถ้าวันที่ 12 สค. ตกเครื่อง 15.00 น.ที่ดอนเมือง จะตามไปขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมิ เดินทางวันที่ 12 TG 116 ออกจากกทม.17.15 ถึง 18.25 น. นะคะ
อาจารย์ขจิตไปจริงๆนะ
....ห้ามเปลี่ยนใจกลางอากาศนะคะ.....
สวัสดีค่ะพ่อครู
สวัสดีค่ะพ่อครู
สวัสดีค่ะพ่อครู