ห้องพักที่กว้างทีสุดเท่าที่เคยพักมา...อิอิ
ตื่นเช้ามาทุกคนไปทำบุญกันหมดแล้ว เป็นธรรมดาของครอบครัวที่มีเด็กๆ ไปด้วย การจะทำให้ตรงเวลายิ่งตอนเช้าๆ ด้วยแล้วเป็นสิ่งที่ทำได้ยากมา ผมเลยบอกคนที่ครูบาให้มาถามว่าจะไปทำบุญหรือเปล่าว่าไม่ต้องรอ ไปได้เลย ใจจริงตั้งใจจะพาเด็กๆ เดินรอบๆ สวนป่าเพื่อชื่นชมกับธรรมชาติ เพื่อให้เด็กๆ ได้ซึมซับกับธรรมชาติ ที่เราสามารถสร้างขึ้นมาเองได้ ดังตัวอย่างสวนป่าของครูบาแห่งนี้
เมื่อเดินไปที่บ้านของครูบา ก็ต้องเปลี่ยนโปรแกรมใหม่ เพราะพบว่าท่าน ผอ.เม็กดำ ได้รออยู่ก่อนแล้ว พวกเราก็เลยอาศัยรถของ ผอ.เม็กดำ ติดตามขบวนของชาวเฮฮาศาสตร์ไปที่วัดระหาร ชมนกยูง ไหว้พระ ชมเจดีย์ที่กำลังก่อสร้างยังไม่แล้วเสร็จ จากนั้นก็เดินทางกลับมาที่สวนป่าของครูบา รับประทานอาหารเช้าร่วมกัน และทำกิจกรรมการเสวนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันต่อ
อ.ขจิต และพี่ดอกแก้ว ไม่ยอมให้เสียเวลา ทานไปอ่าน-เขียนบันทึกไปพลาง...ขยันจังเลย
ช่วงกลางวันหนุ่มย่ามแดง มาพร้อมกับลูกศิษย์ลูกหา 4-5 คน มาร่วมทานอาหารกลางวัน พอได้ทักทายกันนิดหน่อย ยังไม่ทันเท่าไรก็ขอตัวกลับไปก่อน ชาวเฮฮาก็เลยเดินมาส่งพร้อมทั้งเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก ก่อนกลับ
อ.แป๋ว บรรจงถ่ายภาพ โดยมีชาวเฮฮาแย่งกันคุยกับหนุ่มย่ามแดงไม่ยอมหยุด...
ในภาคบ่าย หลังจากกิจกรรมต่างๆ ผ่านไปแล้ว ครูเสือและพี่องุ่นขอตัวกลับก่อนเพราะจะมาญาติมาเยี่ยมที่บ้าน ครูบาก็เลยถือโอกาสให้ครูเสือและพี่องุ่นมอบพวงมาลัย เพื่อเป็นกำลังใจให้แก่ อ.ขจิต งานนี้ก็เลยเป็นโอกาสที่ทุกๆ ได้มอบดอกไม้ และของฝากให้แก่อ.ขจิตกันเสียเลย เป็นบรรยากาศที่สนุกสนาน และมีความสุข หลายคนแหย่ อ.ขจิต ว่าแขวนพวงมาลัยแล้วเหมือนนักมวยเวลาที่จะขึ้นเวทีชก บางคนก็ต้องฉายาให้เสร็จสรรพ ว่า "ขจิต ศิษย์มหาชีวาลัย" อ.ขจิต ก็เลยมาภาพอย่างที่เห็นด้านล่างนี้ไงครับ
"ขจิต ศิษย์มหาชีวาลัย" สู้ๆๆ.....
ครูเสือและพี่องุ่น ซิ่งกลับก่อนเลยอดเที่ยวงานวัด
ก่อนอาหารเย็น ก็มีกิจกรรมการซ้อมมือ ก่อนที่จะมีงานวัดในคืนนี้ กิจกรรมที่พี่ดอกแก้วนำมาให้ชาวเฮฮาได้ร่วมสนุกก็คือ ปาเป้า โยนห่วง และตักไข่ ชาวเฮฮาหลายท่านได้เขียนบรรยากาศอันสนุกสนานให้ได้อ่านกันไปหมดแล้ว แต่ผมขอกิจกรรมและภาพเบื้องหลังมาฝากครับ
ช่วงเย็นก่อนรับประทานอาหาร ทุกๆ คนต่างก็มีการซ้อมมือกันยกใหญ่ เพราะนานแล้วที่ไม้ได้เล่น(แบบเด็กๆ) อย่างนี้ ผมไม่แปลกใจเลยว่าหลายท่านปาเป้าได้แต้มเกินคะแนนที่พี่ดอกแก้วกำหนดไว้คือ 11 แต้ม ก็เพราะมีการซ้อมมือมาก่อนนี้เอง แม้แต่ ดร.แสวง ก็ยังแอบซุ่มซ้อมเลย ไม่เชื่อก็ลองดูภาพนี้ดูก็ได้....อิๆๆ
ดร.แสวง กำลังจดจ่ออยู่กับการซ้อมโยนห่วงครับ
เฮฮาอย่างไรให้เป็นศาสตร์ พวกเราทำกิจกรรมเฮฮาให้ได้สาระกันอย่างสนุกสนาน หลายคนต่างก็ลดอายุลงมากันคนละหลายๆ(สิบ)ปี ทุกกิจกรรมล้วนเสริมหนุนให้เกิดแนวคิด และทิศทางของงานเฮฮาศาสตร์ ในอนาคตให้แจ่มชัดมากยิ่งขึ้น แม้ครั้งนี้จะเป็นเพียงครั้งที่ 2 เมื่อนับอายุก็คงยังไม่ถึงขวบปี แต่สายสัมพันธ์ของพวกเราชาว G2K ที่ได้ร่วมเฮฮา และท่านที่ส่งใจมาร่วมเฮฮา ผมคิดว่าสายสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันนั้น มีอายุและความเข้มแข็งเกินกว่าอายุขวบปีไปมากแล้ว
ภาพที่นำมาให้ได้ชมกันนี้ เป็นผลพวงมาจากฝีมือระดับแนวหน้าของพี่สะ-มะ-นึ-กะ สุดคะนึงคนล่าสุด ที่ได้มอบความอร่อยให้แก่พวกเราทุกๆ คน แต่ที่เหนือกว่านั้น ผมมองลึกลงไปที่สิ่งที่เราได้ร่วมกิจกรรมกันนั้นช่างสนุกสนานและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันจนหมดจดไม่ปิดบัง ดังตัวปลาทูส่วนกลาง
พวกเราต่างก็เริ่มจะมองเห็นแนวคิดและทิศทางเดียวกัน ยิ่งนานวันยิ่งชัดเจน ในการที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าร่วมกันอย่างมั่นคง เพื่อสังคมไทยอันอยู่เย็นเป็นสุข ..... ดังหัวปลาทูเดียวกันที่ผมนำมาฝากนี้ไงละครับ.....อิๆๆๆ
แค่หัวปลาก็ยังมีความหมายนะครับ เพราะพวกเรา KV เดียวกัน.........
บันทึกมาเพื่อการ ลปรร. ช่วยต่อเติมเสริมแต่งด้วยครับ
วีรยุทธ สมป่าสัก 2 ส.ค. 2550
