เศรษฐกิจพอเพียง เป็นฐานของเศรษฐกิจชุมชน..1

หลักคิด แนวคิด ของเศรษฐกิจพอเพียงชาวบ้าน

ความคิดของชาวบ้านเกษตรกรในอดีตไทย เป็นฐานเรื่องการทำมาหากิน (ทำแต่พอกิน) ไม่เกินกำลัง แต่ไม่ใช่ตำข้าวสารกรอกหม้อ อย่างน้อยยังทำมากกว่าวันหนึ่งแล้วต้องตำอีกในวันรุ่งขึ้น.............

การอยู่ง่ายกินง่ายทำให้ชีวิต ไม่เรียกร้องไปมากกว่านี้ หน้านี้กินแกงเลียง สารพัดผัก...เติมพริกไทย หรือพริกสด กันน้ำต้มกะปิหอม กินแล้วสบายตัว เดือนหน้า เป็นแกงกระทิหน่อไม้  เดือนสิบก็แกงส้มดอกแค เดือนสิบเอ็ด เดือนสิบสองแกงสายบัว คั่วเห็ด แกงหอย  เดือนอ้าย ผัดเผ็ดปลา กบ หนู  เดือนยี่เดือนสาม ข้าวใหม่หอมอร่อย.....เป็นต้น

สิ่งจำเป็นเดิม แค่ปัจจัย สี่ (อาหาร,เสื้อผ้า,ที่อยู่อาศัย,ยารักษาโรค) ต่อมา ความจำเป็นต้องใช้เพิ่มมากขึ้น เศรษฐกิจชุมชน ปรับตัวเข้ากับกระแสโลกไม่ทัน   ปัญหาหนี้สิน เกิดเมื่อ ผู้ใหญ่ลี  ตีกลองประชุมนั้นแหละ ชุมชนไม้เรียง ปี 2505 โดนวาตภัย ชีวิตชาวสวนยางดั้งเดิมหมดไป และหมดตัว ปี 2506 มีกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยางมาให้ทำสวนยางพาราใหม่กัน เริ่มเป็นหนี้กัน ญาติพี่น้องเริ่มไม่รู้จักกัน เพราะแยกันทำต่างคนต่างทำสวนของตนเอง......ปลูกยาง 6-7 ปีได้กรีดยางแล้ว ปี 2513 เป็นปีแรกที่ชาวบ้านได้ขายยางพารา .....ทำยางอย่างเดียว ได้เงินมาซื้อทุกอย่าง   ปี 2514 ในหลวงตรัสเรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง.....ครั้งแรก