ผลงานวิชาการกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนนักเรียน

            ปัจจุบันครู ประถม มัธยมศึกษา ส่วนใหญ่เร่งทำผลงานทางวิชาการ จนไม่มีเวลาสอนหนังสือให้แก่นักเรียน บางทียังคิดเลยว่าอาจารย์ยิ่งพัฒนาตนเอง นักเรียนยิ่งได้ความรู้ แต่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ ผมเคยพบกับตัวเอง คือโรงเรียนหนึ่ง อาจารย์ 3 ระดับ 8-9 ถึง 3-4 คน แต่นักเรียนบางคนอ่านหนังสือไม่ออก ผมถึงกลับอึ้ง ทั้งที่อาจารย์ทำผลงานทางวิชาการเกี่ยวกับแบบฝึก หนังสือส่งเสริมการอ่าน ตลอดเวลา จนอาจารย์ได้ผลงานทางวิชาการ และรายงานบอกว่า นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้น ผมมองว่าตามสภาพจริงปัจจุบัน กับอดีตต่างกันมาก  สมัยผมเรียนประถม มัธยมศึกษา อาจารย์ส่วนใหญ่ตั้งใจสอน ถ่ายทอดความรู้มากกก มีเพียงกระดานดำกับชอล์กเท่านั้นแต่ลูกศิษย์เติมโตมีคุณภาพไม่ต่างจากปัจจุบันเลย  นักเรียนทุกคนก็พัฒนาตนเองได้ดี  ซึ่งแตกต่างจากปัจจุบัน มันบ่งบอกอะไรบ้างอย่างหรือไม่  นักเรียนพัฒนาจริงหรือ หรือครู พัฒนาตนเองคนเดียว

 

[ติ๊ก]

ผมเห็นด้วยกับความคิดเห็นตรงนี้มาก และผมเองก็พูดกับเพื่อนครูเสมอว่า ปูย่าตายาย เรียนจบแค่ป.4 แต่อ่านหนังสือได้สบายมาก แต่ปัจจุบันนักเรียนบางคนที่จบป.6 ยังอ่านหนังสือไม่ออกเลยครับ แล้วจะมาเรียนต่อม.1 ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะต่อความรู้ของเขาอย่างไร หน่วยงานที่รับผิดชอบน่าจะมาวิเคราะห์ปัญหาและหาทางแก้ไขก่อนที่จะสายเกินไป เพราะในอนาคตก็จะมีคนไทยส่วนหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าจบการศึกษาแต่ไม่มีความรู้

[นิ่ม]

        เห็นด้วยกับข้อคิดนี้มากที่สุด  ครูบางคนมัวแต่ทำผลงานทางวิชาการ  บางคนถึงขั้นไม่สอน  พอทำผลงานวิชาการผ่านแล้ว ได้เงินค่าวิทยฐานะและเงินค่าตอบแทนแล้ว ไม่เห็นเขาทำอะไรเลยที่จะเป็นประโยชน์ต่อนักเรียนหรือต่อหน่วยราชการให้สมกับเงินที่ได้รับเลย     อยู่ไปวัน ๆ เขาก็ได้เงินและไม่รู้จักพอยังทำต่ออีกเพื่อให้ตัวเองได้วิทยฐานะเชี่ยวชาญ , เชี่ยวชาญพิเศษ   เพื่อให้ได้เงินมากขึ้น  เป็นการพัฒนานักเรียน  หรือพัฒนาตนเองที่เห็นแก่เงินกันแน่