บทเรียนจากเสียงเพลง
ผ่านไปแล้วนะคะ....สำหรับการอบรมผู้บริหาร CUP รุ่น1 (แต่อบฯหลังรุ่น 2) หน่วยที่ 2 โดยก่อนจบในคืนวันพฤหัสบดีได้มีกิจกรรมคลายเครียดด้วยเสียงเพลง (ซึ่งดูเหมือนว่าการร้องเพลงจะเป็นสมรรถนะประการหนึ่งของผู้บริหารไปซะแล้ว).....ในฐานะผู้สังเกตการณ์ (แบบมีส่วนร่วมมากๆๆ) น่าแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง!! ก็จะไม่ให้แปลกใจได้อย่างไร ในเมื่อผู้บริหารรุ่น 1 ซึ่งมีค่าเฉลี่ยของอายุน้อยกว่ารุ่น 2 ตั้งเยอะ (ไม่ได้ว่ารุ่น 2 แก่นะคะ...ย้ำ..ไม่ได้ว่ารุ่น 2 แก่นะคะ) แต่บทเพลงส่วนใหญ่ที่ขับขานกลับเป็นเพลงในยุคกลางถึงเก่าและเก่ามากกก... ในขณะที่บทเพลงจากผู้บริหารรุ่น 2 กลับเดิร์นสุดๆ!! (นี่ยังไม่นับรวมลีลาและท่าแด๊นซ์กระจายนะ).....เรื่องนี้ให้บทเรียนอะไรแก่เราบ้าง....."เครื่องชี้วัดภาพรวม (ค่าเฉลี่ยอายุ) ไม่สามารถสะท้อนคุณลักษณะของกลุ่มได้???...หรือว่ามีปัจจัยอะไรกันแน่ที่ทำให้มีความแตกต่างระหว่างบทเพลง (รวมทั้งลีลา) จากผู้บริหารทั้งสองกลุ่ม......ใครคิดได้ ช่วยแลกเปลี่ยนด้วยนะคะ
ความเห็น (3)
แบบนี้ทำให้นึกถึงวลีฮิตยุคหนึ่งที่ว่า "อายุเป็นเพียงตัวเลข" จริงๆ แต่ก็อย่างว่าการที่จะชอบเพลงอะไรสักเพลงนอกจากอายุที่บ่งบอกว่าเกิดมาพร้อมๆ กับเพลงยุคนั้นแล้ว คงมีองค์ประกอบอื่นๆ ที่มีผลต่อการชอบด้วย แต่ที่น่าสังเกต คือ แม้จะเป็นเพลงยุคไหน สมัยใด บทเพลงได้สร้างความไพเราะ สนุกสาน และมิตรภาพเสมอครับ......
ว่าแต่เมื่อย้อนดลับมาดูที่การทำงาน CUP น่าจะมีอะไรคล้ายๆ กันอยู่บ้าง ต่างคนต่างมีจุดต่าง แต่มีเป้าหมายที่เหมือนกัน ก็หวังว่า ผู้บริหาร CUP ทุกท่านจะนำความต่างนั้นมาผสมผสานกันเหมือนบทเพลง และจบลงด้วยความสนุก มิตรภาพ และผลงาน เช่นกันนะครับ
ด้วยรัก...
กาญจนา บุตรชน
เรียนอาจารย์ทัศนีย์
ผู้บริหารCup รุ่นหนึ่งไม่ได้หายไปไหนค่ะแต่กำลังสลึมสะลือเพราะมึนกับความรู้ที่ได้รับมา ขอเวลาทำใจสักครู่แล้วจะเรียนให้อาจารย์ทราบถึงความคืบหน้าค่ะ อ้อ!อายุช่วยบอกอะไรได้น้อยมากค่ะเพราะฉนั้นไม่แปลกหรอกที่รสนิยมเรื่องบทเพลง กับอายุจะแปรผกผันกัน
คิดถึงคณะอาจารย์ทุกท่านค่ะ
กาญจนา บุตรชน
เดือนเพ็ญ ชาญณรงค์
รู้สึกน้อยใจที่ รุ่น 1 ไม่ค่อยมีใครสนใจ ขนาดรูปกิจกรรมที่อาจารย์ตี๋นำมาขึ้นใน blog ยังไม่มีรูปรุ่น 1 เลยค่ะ
ด้วยความเคารพและระลึกถึงค่ะ