กาแฟโบราณ..แสนอร่อย

เมื่อวานมีงานยุ่งๆแล้วติดเป็นนิสัยว่า ถ้างานยังไม่เสร็จจะกังวลใจเป็นอย่างมาก ระหว่างทางไปเอาเอกสารซึ่งก็ต้องรออีกรู้สึกหงุดหงิดมาก มองไปเห็นร้านขายกาแฟเป็นร้านเก่าๆ ก็เลยเดินไปสั่งกาแฟเย็น ลุงเจ้าของร้านเป็นคนแก่ก็เดินไปชงให้ ท่าเดินช้าไม่ทันใจเรา กว่าจะชงอารมณ์ที่มันอยู่ตรงปลายจมูกหายใจเข้าก็หงุดหงิด หายใจออกก็หงุดหงิด ยิ่งดูลุงก็ยิ่งหงุดหงิด ทั้งๆทีลุงก็ทำตามปกติที่เคยทำ หันซ้ายหันขวาก็เลยนั่งลงรอกาแฟ มองไปรอบๆร้านที่เห็นแต่แรกไม่น่าดู แต่พอได้นั่งลงกลับเห็นความสงบเรียบง่ายในร้านมีต้นไม้หลายชนิดร่มรื่น มีแมว มีหมา มีรูปเก่าๆซึ่งคงเป็นความทรงจำที่สวยงามของลุงเจ้าของร้าน สักพักหนึ่งลุงก็เอากาแฟมาให้ ดูนาฬิกาเวลาผ่านไป 5 นาทีเองเวลาที่เราเร่งรีบรู้สึกเหมือนกับว่ามันทุกสิ่งทุกอย่างช่างเชื่องช้าจนจะไม่ทันอยู่แล้ว ใจมันจะเร่งเราเสียจนดึงเอาสันดานดิบที่แย่ๆออกมา จริงๆแล้วถ้าเราทำอะไรให้ช้าลงสักนิด และมีเวลาอยู่กับสิ่งที่อยู่รอบตัวอย่างเข้าใจในธรรมชาติ มีอะไรตั้งมากมายที่แสนสุข โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย ลุงยิ้มให้กับเราและเชิญชวนให้แวะมานั่งเล่นอีก กาแฟโบราณที่แสนอร่อยกับเวลาที่แสนสบายทำให้รู้สึกว่า ถ้าได้นั่งกับคนรู้ใจยิ่งจะวิเศษว่างๆแวะมาดื่มกาแฟแบบ"ซดโฮก"สักแก้วสุดยอดเลยล่ะ

[odd]

ติดกาแฟงอมแงมนั้นเกิดจากการดื่มกาแฟโบราณหรือกาแฟแอสเพรสโซ่ตามร้านกาแฟสด ล่ะ?

 แล้วรู้หรือเปล่าตัวเองติดกาแฟตั้งแต่เมื่อไหร่?

การติดเหมือนกับการจำหรือเปล่าเพราะการติดมีความหมายอย่างเดียวกันคืออยู่ที่เดิมแต่เราอยู่ที่เดิมไม่ได้เพราะโลกหมุนเราอยู่บนโลกเลยต้องหมุนตาม

อะไรไม่อยากจำทำไมจำแม่นอะไรอยากจำทำไมกลับลืม?

นกเล็ก