เรื่องเศร้า ๆ เล่าแล้วมันยาว

ขอระบายหน่อยละกัน

กับความหลังวันเก่า ๆ บางทีมีให้นึกถึงก็อดยิ้มไม่ได้ บางเรื่องก็ไม่อยากที่จะจดจำไว้ แต่ก็ต้องผ่าน ๆ ไป...เรื่องบางเรื่องกับคนบางคนผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ไม่เห็นจำเป็นต้องแคร์อะไร ไม่ต้องรู้สึกอะไรมากมาย เหมือนเรา...ที่บังเอิญรู้จักคนคนนึง พูดคุย ทักทาย ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แล้วก็ผ่านไป มาถึงตอนนี้คงต้องปล่อยวางเรื่องราวต่าง ๆ เสียที อาจจะพูดได้เพียงว่าเสียดายจริง ๆ ที่เราไม่รู้จักกัน แต่ก็เท่านั้น ไม่มีประโยชน์อะไรบางทีไม่พูดยังมีประโยชน์เสียกว่าพูดอีก แค่จำไว้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยได้พบกันแล้วก็จากกัน ตามธรรมดาของมนุษย์เราที่วนเวียนในวัฏฏะสงสาร ตอนมาก็มาคนเดียวตอนไปก็ไปคนเดียว