เสียทองเท่าหัวและเสียผัวให้เขาไป
ดิฉันน่ะ...รักสามีดั่งดวงฤทัยตั้งแต่เริ่มรัก เขาก็รักดิฉันมาก(ดิฉันคิดเองนะ)... เพราะเขาให้ทุกอย่างแก่ดิฉัน...รวมทั้งส่งเรียนรามฯ จนจบ กลับบ้านพบโทรเลข "ลูกคลอดแล้วเป็นชาย"...หัวใจสลายเฉียบพลัน..."ก็ดิฉันไม่ได้ท้องจะมีลูกให้ที่รักได้อย่างไร..." ตั้งสติ ทบทวน ประมวลผล...ข้อมูลที่ไม่ได้เรื่อง เช่น ประชดรัก ชักชวนตีรันฟันแทง ตามล่า ฆ่าตัวตาย ฯลฯ ดิฉัน delete หมด บทสุดท้ายปล่อยให้ที่รักของดิฉันไปเลี้ยงลูกผูกติดกับผู้หญิงที่เขารักมากกว่าดิฉันไป...โดยใจดิฉันยังรักเขามากเหมือนเดิม..same as yesterday...สำหรับดิฉันมุ่งมั่นใช้ความรู้ที่เขาให้ ไปรับราชการครู พัฒนาต่อยอดได้เป็นมหาบัณฑิต พิชิตปริญญาตรีคอมพิวเตอร์ศึกษาอีก 1 ใบ เร่งรัดพัฒนาตนเองด้วยใจเต็มเปี่ยมว่ามีที่รักเป็นแรงใจตลอดเวลาว่าเขายังมีชีวิตอยู่...และเขาคงมีดิฉันผุดอยู่ในใจเขาบ้างแน่นอน...ก็เป็นดังที่ดิฉันคิดนั่นแหละ...ก็เมื่อดิฉันตั้งใจว่า"ถ้าดิฉันประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงาน ความรู้ กาย อารมณ์ และสังคมอยู่ตัว ดิฉันจะบอกให้เขาทราบ ว่าสิ่งที่เขาให้กับดิฉัน ๆ ได้ใช้พัฒนาชีวิตได้...และขอขอบคุณเขามาก..." เขากลับพรั่งพรู คำขอโทษที่ทำไม่ดีกับดิฉัน ฯลฯ และมีคำลงท้ายจดหมายฉบับหนึ่งแก่ดิฉันว่า same as yesterday และขออโหสิกรรม...เป็นคำที่ดิฉันให้เขาไปนานแล้ว และหลังจากนั้นมา เขาให้ในสิ่งที่ดิฉันต้องการ คือ ดิฉันมีคนที่รักดั่งดวงฤทัยเป็นกำลังใจ ให้คำปรึกษา และเป็นเพื่อนแท้จวบจนทุกวันนี้...
ความเห็น (3)
คำนี้ชอบมากเลย "same as yesterday"
อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมถึงความคิดในทางบวกของคุณจริง ๆ และขออนุญาตินำเรื่องราวเหล่านี้เล่าให้นที่มีปัญหาแบบนี้ฟังต่อนะคะ
ขอบคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ และนำเผยแพร่ให้เป็นประโยชน์ และดิฉันได้เล่าให้เขาของดิฉันทราบแล้ว เขาก็บอกว่า ...ชาติหน้าพี่สัญญาจะอยู่กับอร!.. แค่นี้ดิฉันก็แสนปลื้ม เพราะรอเพียงชาติเดียว...ฮา...