...ความสุขโดยตรง...

วันนี้ไปงานศพเพื่อนมาอีกแล้ว จริงๆ ไปมาตั้งแต่วันอาทิตย์ที่แล้ว แล้วหละ แต่วันนี้ไปเผาศพมา บรรยากาศงานศพเป็นที่หดหู่ อย่างที่มันควรจะเป็น จังหวะที่ไปถึงเป็นจังหวะดีมาก ที่เค้ากำลังเปิดฉายสไลด์ภาพของ เพื่อนพอดิบพอดี กำลังร้องไห้กันระงมเชียว...

จริงๆแล้วเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนิท หรือรู้จักอะไรกันมาก เพราะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยประถม เพียงแต่จำกันได้เพราะงาน meeting เพื่อนประถม ครั้งเมื่อ 2 ปีก่อน "เชาว์" หรือ "มาร์ช" ได้ไปร่วมงานด้วย เลยพอจะคุ้นๆหน้ากันบ้าง แต่ก็นั่นแหละ ไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกัน เลยไม่ค่อยจะเสียใจมากเท่าไหร่ แต่ก็นะ คนรู้จักเราเสียไป เราก็ย่อมเสียใจเป็นธรรมดา

หลับให้เป็นสุขเถอะ เชาว์ นายใช้กรรมบนโลกนี้เพียงพอแล้ว

การไปงานศพของเชาว์คราวนี้ ทำให้เราคิดถึง เพื่อน "ป๊อป" ผู้จากลาเราไปตั้งแต่สมัยเราอยู่ปี 3 งานศพคราวนั้นเราร้องไห้ เราลงไปเผาป๊อปถึงที่นครศรีธรรมราช เพื่อนๆหลายคนตามลงไป เพราะอยากเห็นหน้าป๊อปครั้งสุดท้าย และเมื่อเราได้เห็น เราก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เพราะนายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของเรา

หลับให้เป็นสุขเช่นเดียวกันนะป๊อป นายใช้กรรมบนโลกนี้มาเพียงพอแล้วเช่นกัน

กลับมาจากงานศพคราวนี้ ตระหนักถึงอะไรได้หลายอย่าง ที่แน่ๆคือ

"...ชีวิตคนเรา มันไม่แน่นอน..."

ประโยคนี้ลอยขึ้นมาเป็นทำนองเพลงเลย ไม่รู้ว่าเพลงอะไร แต่แบบว่า ถึงกึ๋นมาก เพราะมันเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลย ชีวิตคนเรา มันนึกจะตายก็ตายเอาซะเฉยๆ เพราะอย่างกรณีเพื่อนเราเนี่ย แค่ไปช่วยพี่เค้ายก จอมอนิเตอร์ ก็โดนไฟดูดตายซะอย่างนั้น อายุก็ยังน้อย กำลังจะเข้ารับปริญญา กำลังจะได้งานทำ กำลังจะเป็นเสาหลักให้กับที่บ้านได้ กำลังมีความสุขกับแฟน กำลัง..... อะไรหลายๆอย่าง

เพราะฉะนั้น เพื่อนๆโปรดได้รับรู้เถิดว่า

"...ตราบใดที่ท่านยังมีลมหายใจ ยังมีแรงทำอะไร ก็จงรีบทำ ก่อนเสียจะสายเกินไป...เพราะชีวิตคนเรามันไม่จีรังยั่งยืน"

ระหว่างขับรถกลับบ้าน ได้ฟังเพลง "ความสุขโดยตรง" ของ ป้างนครินทร์ กิ่งศักดิ์ แล้วแบบว่า มันจับใจมาก เพราะช่วงก่อนหน้านี้ไม่นาน ได้ฟัง dj จากคลื่นวิทยุคลื่นหนึ่งบอกเราว่า

"...นกโดนส่วนใหญ่แล้วเนี่ย มันจะสร้างรังด้วยตัวเอง แล้วมันก็จะมีความสุขในรังของมันเอง ไม่เห็นจะต้องไปพึ่งพิงคนอื่นเลย...เปรียบเสมือนเรา ที่หากเรามีความสุขที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง ไม่ต้องไปพึ่งพาความสุขจากคนอื่น เราก็จะมีความสุขได้ด้วยตัวเราเอง..." มันช่างคล้องจองกับเพลงนี้เสียจริง แต่ dj ท่านนั้นไม่ได้เปิดเพลงนี้แฮะ

เพลง ความสุขโดยตรง (ขออภัยที่ไม่ได้ให้เครดิตชื่อผู้แต่ง เนื่องจากไม่ทราบครับ แต่คาดว่าน่าจะเป็น พี่ป้าง แต่งเองนะ)

ชีวิตก็คล้าย คล้ายกันทุกคนไขว่คว้า
คิดค้นหาอะไรที่ยังไม่เห็น
ยังไม่เป็น  เป็นของเรา

ทุกข์  ทุกข์ร้อนเมื่อตอนที่ต้องเสาะหา
ของนั้นหนา หากเราได้มาเก็บไว้คงสุขใจ ได้ครอบครอง

เหนื่อยกาย ร้อนใจ ต้องได้มา

สมมุติว่ามีซักวัน ที่หยุดคิด ชีวิตมันเหนื่อยล้า
ที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออะไร

พอแล้ว ยอมทนทุกข์แลกสุขใจ จะดีไหม
ถ้าสุขได้ด้วยตัวเอง หากไม่ต้องการมากไป
เพียงขอให้สงบใจซะที จะมีความสุขโดยตรง

เพียงพอใจสิ่งใดที่มีอยู่แล้ว
คงไม่แคล้ว ร่มเย็นหัวใจบัดนี้
ได้ทันที ตอนนี้เลย สุขสบายชื่นใจ ไม่ต้องรอ

 

ถ้าคิดได้เราก็คงไม่เหนื่อยล้า มองหาความสุขไว้
ใกล้ๆ ตัวของเรามีเท่านี้

เข้ากับหลักปรัชญา "เศรษฐกิจพอเพียง" ขององค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวนะครับ เพลงนี้ ความสุขแต่พอเพียง พึ่งพาตนเอง แบ่งปันผู้อื่น เพียงเท่านี้ท่านก็จะสุขใจโดยไม่ต้องอาศัยเงินทอง

แล้วท่านหละใช้ชีวิตกันอย่างไรบ้างตอนนี้? ถามตัวเองดูดีๆนะครับ แล้วตอบตัวเองให้ดีหละ?

สิ่งหนึ่งที่คิดได้ระหว่างวันนี้คือ เรามันเป็นคนที่จริงจังไม่ขึ้นจริงๆหรอ?

เคยมีคนทักท้วงเรื่องนี้ขึ้นมาในช่วงเสี้ยวชีวิตหนึ่งว่า

"...เฮ้ย แก๊ป เมื่อไหร่แกจะจริงจังกับชีวิตเนี่ย แบบนี้เมื่อไหร่จะจีบสาวได้..."

สาบานให้แผ่นดินถล่มเถอะ สาวๆที่ผ่านมาในชีวิต เราก็จริงจังมาตลอดนะ เพียงแต่ในความจริงจังของเรา เราแฝงไว้ในความสนุกสนานเฮฮา เพราะเราเป็นคนที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับคนอื่นๆได้ และเช่นกัน คนไหนที่เรารู้สึกดีด้วย เราก็อยากสร้างเสียงหัวเราะ และสร้างความสุขให้กับเค้าให้ได้มากที่สุด แต่กลับกลายเป็นว่า เค้ามองว่าเราไม่จริงจัง แบบว่า เล่นๆไป ว่างั้น แย่เลยแฮะ

เช่นเดียวกันกับเรื่องงาน หลายครั้งเราก็มักจะโดนตำหนิ ว่า ไม่ได้จริงจังกับงานบ้างหละ ไม่ได้ใส่ใจงานบ้างหละ ทั้งๆที่เราก็ทำกับมันเต็มที่ตลอดนะ เพียงแต่เวลางานเราก็ไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานเครียดๆ เราก็พยายามจะสร้างเสียงหัวเราะ แล้วก็สร้างความสุขให้กับ เพื่อนร่วมงานเสมอ เรายังจริงจังกับงานอยู่นะ

มันอาจจะเป็น รูปแบบการใช้ชีวิตของเรา ที่เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร มันเปลี่ยนแปลงกันยากแฮะ

แล้วท่านหละ มีรูปแบบการใช้ชีวิตยังไง?