เวทีอบรมเชิงปฏิบัติการ (เก็บตกมาฝาก)

ช่วงบ่ายเป็นการหารือเกี่ยวกับการถอนบทเรียนของแต่ละโครงการ   

ซึ่งกระบวนการในการถอนก็ให้ตอบคำถามของแต่ละว่าโครงการดังนี้  

1. สามารถบ่งชี้ธงของตนเองได้ (เป้าหมาย)  
   

2. ทุนเดิมมีอะไรบ้าง  
   

3. เราจะทำต่อไปอย่างไร (กิจกรรม)  
   

ซึ่งงานวิจัยและพัฒนา เปรียบเสมือนเหรียญสองด้าน   

ด้านหนึ่งวิจัยเป็นความสามารถในการตีความ อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน  

 มีหลักฐาน อ้างอิงได้ อีกด้านหนึ่งพัฒนา และการตีความแต่ละจุดเราก็ต้องบอกได้ว่า  

แต่ละจุดมันเคลื่อนได้เพราะอะไร ทำไมมันเคลื่อนได้ ยกตัวอย่างเช่น   

เราตั้งใจจะไปเก็บดอกกุหลาบปลายทางข้างหน้า แต่เมื่อเราเดินไประหว่างทาง 

เราอาจจะเจอกับดอกไม้ชนิดอื่นเราก็อาจจะเก็บไปด้วย 

ถ้าเราจะทำกระบวนการถอดความรู้จากงานที่เราทำไป  

เราจะต้องมีสมาชิกครบ คือ คุณลิขิต คุณอำนวย คุณกิจ  

เราสามารถนั่งคุยกันได้ว่าธง 6 เดือน ผลงานคืออะไร 

 แล้วผลงานจะไปโยงความยากจนอย่างไร เราต้องมีธงใหญ่ที่ชัดเจน  

ส่วนธงย่อย แต่ละกิจกรรม เดินไปได้กี่เปอร์เซ็น 

ธง 1 กิจกรรมที่ 1 ความชัดเจนของกิจกรรมทำแล้ว ผลเกิดขึ้นแค่ไหน เช่น 

จัดเวทีสร้างความเข้าใจให้กับสมาชิก อาจจะทำแต่ไม่เข้าใจ ที่เขาเข้าใจเพราะอะไร  

เป็นเพราะเราใช่หรือไม่ เพราะวิธีการสื่อสารไม่ชัดเจน วิทยากรกระบวนการไม่เก่ง เป็นต้น

เราต้องหาสาเหตุให้เจอ ธงที่ 2 เช่นเขาเก็บข้อมูล ในช่วง 6 เดือน เก็บข้อมูลอะไร 

จำนวนแค่ไหน  ผ่าน 6 เดือนเราได้ข้อมูลแค่ไหน ตามเป้าหมายที่เราต้องไว้หรือไม่ 

 ผลที่เกิดเป็นเพราะอะไรต้องอธิบายได้ ในกระบวนการที่เราถอนตรงนั้น

จะบอกจุดอ่อนจุดแข็งของเรา  ต้องปรับปรุงตรงจุดไหน 

การถอดบทเรียนสามารถบอกว่าเราได้ความรู้อะไร  สามารถปรับจุดอ่อนจุดแข็งได้ 

ทำให้มีการประเมินตัวเองตลอดเวลา เราได้เรียนรู้อะไรบ้างจากกระบวนการที่ผ่านมา 

วิธีคิดในการเก็บข้อมูลจะมีอยู่หลากหลาย  เราก็จะได้บทเรียนว่า ถ้าเราจะเก็บข้อมูลครั้งต่อไป

สิ่งใดที่ควรทำสิ่งใดไม่ควรทำ  การเรียนรู้คืออะไรดีก็ทำให้ดีขึ้นอะไรไม่ดีต้องแก้ต้องเปลี่ยน

 ในกระบวนการสังเคราะห์ ต้องการจัดระบบความคิดดังนี้  

1. จัดตามเวลา  
   

2. จัดตามความเป็นเหตุเป็นผล  
   

3. จัดตามประเภท  
   

4. จัดในเชิงเปรียบเทียบ เช่น จากใหญ่ไปหาเล็ก หรือจากเล็กไปหาใหญ่  
   

เมื่อเราได้จัดระบบความคิด ทำให้เราเรียงความคิดและสามารถเขียนและพูดได้   

เราไม่สามารถเขียนออกมาได้ เพราะเราคิดไม่เป็นระบบ เราใช้ภาษากับชาวบ้าน คือ   

ภาษาอุปมาอุปมัย ซึ่งชาวบ้านเขามีความคิดที่กระจัดกระจาย มีปัญหาเรื่องการจัดระบบข้อมูล   

ชั่งโมงบินน้อยการทำตัวนี้ให้คล่องแคล่วมันน้อยด้วย อยู่ที่โอกาสการทำบ่อย ๆ   

การคิดเก่งพูดเก่งจะเป็นโอกาสดีมาก ๆๆ