ความพอประมาณ
ความพอประมาณ
ถ่อมตน หมายถึง การรู้จักประมาณตน
คือประมาณตนทางกาย หรือ การบริโภคพอประมาณ รู้จักกิน รู้จักใช้ การใช้จ่าย
ทรัพย์ไม่ฟุ่มเฟือยจนเกินไป ใช้จ่ายด้วยปัญญาพอเหมาะสมแก่ฐานะรายได้ และเศรษฐกิจ
ของครอบครัว ไม่หลงไหลไปตามสื่อโฆษณาชวนเชื่อหรือตามแฟชั่นจนเกินฐานะของตน เมื่อ
มีฐานะดีก็ไม่ดูถูกเหยียดหยามผู้ด้อยโอกาส การกระทำต่างๆ ก็รู้ที่เหมาะที่ควร
ความเห็น (8)
เห็นด้วยมากๆค่ะคนเราต้องรู้จักประมาณตนถึงจะสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข การไม่รู้จักประมาณตนบางครั้งเป็นบ่อเกิดของความทุกข์ ได้ค่ะ
สวัสดีครับ
- ความพอประมาณ ขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณของแต่ละคนครับ
- แต่ก่อนผมก็รู้สึกว่าตนเองมักโลภนะ อยากได้นั่นนี่ ไม่มีที่สิ้นสุด คือพยามจะได้มาและหามาไห้ได้ แต่ก็ต้องได้มาโดยสุจริจนะครับ จนต้องติดหนี้เขาในบางครั้ง
- แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตนเองมีความอยากได้ลดลงไปมาก แม้ว่าจะสามารถหาสิ่งเหล่านั้นไม่ยากก้ตาม เพราะว่าผมรู้สึกว่ากว่าเราจะหามาได้แต่ละที มันต้องเหนื่อยมากเพียงใด ทำให้เรารู้สึกคุณค่าของเงินครับ
- อีกอย่างเพราะว่าเมื่อเรียนรู้ พัฒนาจิตใจในระดับหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกว่าตนเองสามารถละลดในความอยากได้(ยังมีแต่ก็เบาบาง ไม่รุนแรงและฟุ้งซ่าน ปรุงแต่งอยากได้มากครับ)
- ขอบคุณบันทึกดีๆที่กระตุ้นต่อมความคิดครับ เขียนบ่อยๆนะครับ
- หมอพัท....ปาย.....
ความพอประมาณสำหรับครูสุแล้ว... รู้สึกว่าตนเองไม่เคยพอประมาณ หรือพอใจในสิ่งที่ตนมีเลยครับ มีความรู้สึกว่าตนเองมีความโลภ (คืออยากได้นั่นนี่อยู่เรื่อย โดยเฉพาะพวกไอที) เป็นนิสัยที่ไม่ค่อยดีเลย แต่ครูสุก็มีวิธีแก้ไขก็คือ ถ้าเราอยากได้อะไรซักอย่าง เราก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน เพื่อให้การได้อะไรมานั้นมันมีคุณค่า อย่างเช่น อยากได้คอมพิวเตอร์ใหม่ (เบื่อคอมตัวเอง) ก็ต้องหางานพิเศษเพิ่ม เพื่อให้มีเงินไปซื้อ หรือเพื่อชดเชยเงินที่เราต้องเสียมันไป ไม่รู้ว่าความคิดนี้จะดีหรือเปล่านะครับน้อง
ขอบคุณ คุณรัชนีวรรณ คุณหมอ พัท เมืองปาย และคุณคณสุ ที่แวะมาเยี่ยมเยือนทักทายค่ะ
ความอยากของคนเราไม่มีที่สิ้นสุด ตัวน้องเองก็เช่นกัน มีความอยากได้นั่นได้นี่ แต่ต้องอยู่กับกำลังของตัวเอง และการได้มานั้นต้องได้โดยสุจริต และต้องเหนื่อยมากขึ้นและเป็นเป็นความภาคภูมิใจ และบางครั้งสิ่งของที่น้องอยากได้ต้องคิดแล้วคิดอีก ไตร่ตรองว่า จำเป็นสำหรับเราไหม คิดค่ะ ... และเป็นผลดีต่อตนเอง ..บางครั้งการเพิ่มรายได้ คือ การลดรายจ่าย ค่ะ
ขอบคุณสำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
ผมอยากได้ดาวมาวางไว้บนบ่า รับราชการมาไม่เคยคิดที่จะสอบเพื่อบรรจุเลื่อนชั้นเป็นนายตำรวจชั้นสัญญาบัตร มาบัดนี้ความคิดนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว อยากติดยศ ร้อยตำรวจตรี เมื่อถึง ร.ต.อ.ก็จะลาออกจากราชการ ลงทำงานท้องถิ่นของบ้านเกิดตามที่ได้เรียนมา เพื่อสร้างความสุขให้กับบรรดาพี่น้องชุมชน ที่เขาหาทางออกให้ชีวิตไม่ได้ ตอนนี้แม้กระทั่งตัวเองก็ยังหาทางออกไม่ได้ จึงออกทางเข้า ดีกว่า นั่นก็คือ กลับมาเรียนหนังสือใหม่ พร้อมกับงานวิจัยท้องถิ่น โดยสำนังานประสานการวิจัยเชิงบูรณาการ กับอาสาสมัครวิจัยหมู่บ้าน เห็นผลงานแล้ว สนุกกับรอยยิ้มของพี่น้องในชุมชน ที่ได้ค้นพบศักยภาพของตัวเอง และพบทางเลือกให้กับตัวเอง ทุนในชุมชนเรายังมีอีกมากมาย ซึ่งเป็นทุนที่ไม่ใช่เงินตรา แต่เป็นทุนทางวัฒนธรรม ทุนภูมิปัญญาท้องถิ่น ผสมผสานภูมิปัญญาสากล ได้นวัตกรรมใหม่ ๆ มาจากการร่วมกันเรียนรู้ สู่สังคมชุมชน อย่างสร้างสรรค์ คุณคำแสนดอย ช่วยชี้แนะด้วยนะ ถ้าไม่ถูกทาง .../
จาก.../ คำฝอยก๋างโต้ง
มีเนื้อหาและสาระที่ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
จาก.........น้องกัสคร้า
เอริตรา เอิร์น
พอดีอยากให้มีการเเบบ พวก ซื้ออาหารพอประมาณยังงี้ ช่วยยกตัวอย่างหนอย