เรื่องเล่าจากออสเตรเลีย (31.1)

           เช้าวันที่ 1 ธันวาคม ตื่นนอน 7 โมงครึ่งลุกไปอาบน้ำอย่างสบายๆ ไม่เร่งรีบเพราะวันนี้กิจกรรมการเรียนเริ่ม 10 โมงเช้า เป็นการศึกษาดูงานโรงพยาบาลรัฐและเอกชนของเมืองอาร์มิเดล   แม้อากาศค่อนข้างหนาวแต่ผมก็อา[น้ำอยู่นาน สระผม รู้สึกสบายๆเพราะมีน้ำอุ่นให้อาบ ส่วนคืนแรกที่มานั้นอาบน้ำเย็นเพราะเครื่องทำน้ำอุ่นเสีย เนื่องจากฟ้าผ่าโดนระบบคอมพิวเตอร์ที่ควบคุมระบบอุณหภูมิแต่พอวันรุ่งขึ้นเขาก็จัดการซ่อมได้เสร็จ ถือว่าเร็วมาก  อาบน้ำเสร็จทานอาหารเช้าวันนี้สละสิทธิ์ที่ห้องอาหารเพราะซื้ออาหารมาจากร้านอาหารไทยแล้วเป็น ข้าวไข่เจียวหมูสับ อร่อยมาก ทานข้าวไปก็เก็บของเก็บเสื้อผ้าพับใส่กระเป๋าไปด้วยเพราะวันนี้หลังจากดูงานเสร็จแล้ว เราก็จะเดินทางกลับไปที่เมืองแทมเวอร์ธ เสื้อผ้าไม่มีปัญหาจัดเก็บแต่ของฝากค่อนข้างมีปัญหาเพราะแค่ของเล่นลูก 5 ชิ้นก็เกือบเต็มกระเป๋าแล้ว รวมกับของฝากญาติๆและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลด้วยก็คงต้องหอบหิ้วกันพะรุงพะรังหน่อย

          ปกติแล้วผมซื้อของฝากไม่ค่อยเป็น เวลาเดินทางไปที่ไหน จะค่อนข้างกังวลเพราะไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรเป็นของฝาก ผมซื้อของไม่ค่อยเป็น ตอนที่ยังไม่แต่งงาน แม่จะซื้อให้แต่พอแต่งงานแล้วภรรยาจะจัดการให้เกือบหมด เวลาไปเที่ยวหากภรรยาไปด้วยก็จะสบาย ไม่ต้องคิดมาก คอยเดินตามหิ้วของอย่างเดียว แต่ถ้าไปคนเดียวก็ต้องเดินตามคนอื่นๆว่าเขาซื้ออะไรก็ซื้อตามเขาได้ คราวนี้ก็เดินตามพี่สุวรรณาบ้าง พี่กฤชบ้าง ส่วนใหญ่ของฝากก็จะเป็นของกินเพราะของใช้ส่วนใหญ่จะคล้ายๆเมืองไทยและก็ทำจากเมืองจีนเหมือนกัน ส่วนของที่ระลึกก็คล้ายๆกันหรืออาจแตกต่างกันที่สัญลักษณ์ของประเทศเขาเมื่อเทียบราคากับที่เมืองไทยแล้วแพงกว่ามาก หากซื้อไปก็ดูไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์ หอบหิ้วยากและหากซื้อจำนวนมากก็คงจ่ายไม่ไหว หลายครั้งที่ซื้อไปก็ถูกใจคนซื้อแต่ไม่ถูกใจคนฝากก็มี ก็เลือกเป็นของกินดีกว่า